Buienluchten boven het Friese platteland

Begin november maakte ik samen met mijn fotomaatje een fotokuier op het Friese platteland. We begonnen onze fotokuier in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder.

Jan schreef op zijn weblog over de ontmoeting met de vogelaar met zijn enorme lens. Jan en ik werkten met een handzame compactcamera waarmee je ook prima kunt inzoomen. Een dergelijke lens zoals die van de vogelaar staat nog wel op mijn verlanglijstje maar er hangt nogal een prijskaartje en … gewicht aan.

Behalve de zilverreiger was er niet veel te zien en al snel besloten we om onze weg te vervolgen. Toen we weer bij de auto kwamen zagen we een donkere lucht aankomen.

Een eindje verderop zette ik de auto weer in de berm zodat we de buitenlucht konden vastleggen. Al snel vielen de eerste regendruppels.

Vanaf de vogelkijkhut reden we richting Earnewâld. Boven Earnewâld verscheen er kort een bijzon.

Na een rit van pakweg 3 km zag ik vanuit de auto onderstaand plaatje. Ik parkeerde de auto in de berm. Aan weerszijden van de weg hadden we mooi zicht op de buienluchten.

Ik liep een klein eindje het natuurgebied in. Gehurkt op een vlonder maakte ik onderstaande foto. Ook nu begon het zachtjes te regenen.

Jan bleef wijselijk in de buurt van de auto.

 

Patroon van een varen in het licht

Vandaag plaats ik de laatste foto’s uit de series over de varens. Bij deze foto’s wordt het patroon van de varen in het licht geplaatst.

 

De fotoserie over de varens maakte ik op zaterdag 30 november. Het had die nacht gevroren en het gras was nog wit door de nachtvorst. Ik besloot een fotoronde te maken in de omgeving. Na de rit over diverse landweggetjes en na meerdere fotostops kwam ik terecht op de Paasloër Allee. Ik dacht dat ik inmiddels alle weggetjes in de Kop van Overijssel wel kende, maar op dit weggetje was ik nog nooit geweest. Ik reed langs een klein bos toen mijn blik werd getrokken door een fraai lichtspel. Ik parkeerde mijn auto en stak de droge sloot over en begon te fotograferen. Zie Google Maps voor de locatie. Door in te zoomen en door gebruik te maken van het zonlicht ontstond de fotoserie over de varens. Onderstaande foto geeft een indruk van de plek waar ik de detailfoto’s maakte. Deze foto vind ik fotografisch een stuk minder dan de detailfoto’s van de varens.

Het is winter

Voor de meteorologen en klimatologen begint de winter op 1 december. Het winterseizoen duurt precies drie kalendermaanden. De winter heeft zijn eerste speldenprikken uitgedeeld. Door de nachtvorst waren de weilanden ‘s ochtends wit bevroren. De bomen zijn nog steeds in herfsttooi. Naarmate er meer dagen met vorst komen  zullen ook de laatste herfstblaadjes ter aarde vallen.

Gelukkig hebben de schapen hun warme wolletje aan.

Op het randje

Binnenin het kunstwerk, in de Deltagoot stond een fotograaf op één van de loopbruggen. Deze loopbruggen van 9 meter breed en 32 meter lang staan haaks op de goot.

Het was voor hem geen probleem dat wij voor hem gingen staan om ook enkele plaatjes te schieten van het doorkijkje binnenin de goot. Nadat de fotograaf door de zoeker had gekeken was hij kennelijk nog niet tevreden over het standpunt. Hij schoof zijn statief en zijn opstapje naar achteren tot op het randje.

We maakten  een praatje met de fotograaf en grapten over zijn actie op het randje en een eventuele zwempartij. Hij vertelde dat hij daar in de zomer wel eens had gezwommen.

En dit is dan het uitzicht.

Toen we aan de cappuccino met kwarktaart zaten in paviljoen Het ProefLab zagen we de man achter een informatietafel van Natuurmonumenten. Hij is dus behalve fotograaf ook vrijwilliger bij Natuurmonumenten.

Met deze foto’s sluit ik mijn weblogseries over onze prachtige fotokuier in het Waterloopbos af. Mijn vriendin en ik kwamen  tot de conclusie dat een dergelijke gezamenlijke fotokuier voor herhaling vatbaar is.