Vanaf de observatiewand reden Jan en ik naar het riviertje de Linde. Op dit plekje heb ik al meerdere keren de ijsvogel vastgelegd. Ik hoopte van harte dat de ijsvogel op deze plaats de korte maar strenge winter wel heeft overleefd. Vanaf de parkeerplaats wandelden we naar het water. Tot mijn verrassing staat daar een bewakingscamera. Ik heb geen idee waarom er op dat punt camerabewaking is.

Jan had zijn klapstoeltje meegenomen en koos een plekje op het sluisje. Vanaf dit punt had hij mooi zicht over het water en op de eventuele aanvliegroute van de ijsvogel.

Jan vond het een mooi plekje, maar ik adviseerde om een andere plek te kiezen. Het klapstoeltje stond heel dicht bij de rand. Eén verkeerde beweging en Jan zou in het ijskoude water belanden. Ik zou niet weten hoe ik hem dan weer op het droge zou kunnen krijgen…

Vorig jaar stonden op de rechteroever struiken waar de ijsvogels hun nest hadden.  Half januari van dit jaar ontdekte ik dat alle struiken waren verdwenen. Daarvoor in de plaats lag er een grote stapel boomstammen op de oever. Ik schreef daarover in deze serie.

Nadat ik een tijdje op het bruggetje op de uitkijk had gestaan daalde ik af naar de oever. Ik heb geen idee wat voor doel men voor ogen heeft met deze creatie.

Vanaf de oever maakte ik een foto van Jan op het sluisje.

En ook deze poging om de ijsvogel te spotten is op niets uitgelopen. Er was geen ijsvogel te bekennen.