Boven de Waddendijk op Texel hadden de wolken een mooi patroon gevormd. Texel is bekend om de Texelse schapen. Een schaap en een lammetje mogen dus niet ontbreken in deze fotoserie over onze vakantie op Texel.
Binnendijks stond een grutto te foerageren. Het foerageren werd zo nu en dan onderbroken voor een korte poetsbeurt.
Aan de overkant van het water werd een scholekster mij gewaar en begon alarm te slaan. Dat was voor de grutto het moment om op de wieken te gaan.
Toen ik weer in de auto wilde stappen viel mijn oog op wel een heel bijzonder patroon in de lucht. Ik denk dat dit een grapje van een piloot was.
Vanaf de Waddendijk op Texel had ik een mooi uitzicht op de Waddenzee waar twee vissersboten uit Yerseke en Zierikzee aan het vissen waren.
Toen ik weer bij de auto binnendijks kwam zag ik in de verte bergeenden met jongen zwemmen. Vorig jaar trof ik meerdere bergeenden met jongen, maar toen waren we drie weken later in de tijd. Op dag 6 van deze vakantie had ik dan eindelijk geluk en kon ik ‘mijn’ eerste jongen bewonderen.
Ik ben voorzichtig hun kant opgelopen om ze niet te verstoren. De sterke zoomfunctie van de bridgecamera deed de rest.
Ik heb nog een aantal series te gaan met de fotografische hoogtepunten uit onze vakantie op Texel. Vandaag onderbreek ik echter die series door een actueel onderwerp en wel met een fotoserie van een meikever.
Vanwege het koude en natte voorjaar vliegen de meikevers dit jaar laat. Althans dat is mijn hypothese. In en rond onze tuin zijn de meikevers in de regel goed vertegenwoordigd. Het zijn niet meer zulke grote aantallen als jaren geleden, maar toch. Ze vliegen als het schemer wordt. Iedere avond als het bijna donker is sta ik op het balkon te genieten van de langsscherende meikevers en vleermuizen. Ik sta dan bewust in het donker. Meikevers gebruiken namelijk het maanlicht als een manier om recht te kunnen vliegen, van kunstlicht raken ze in de war. Ze vliegen dan rondjes om de lichtbron.
De volwassen meikever eet bladeren van allerlei loofbomen. Hij heeft een voorkeur voor zomereik, beuk en haagbeuk maar ook voor fruitbomen. Dat verklaart de wellicht de aanwezigheid van de vele meikevers in onze tuin. We hebben veel bomen in onze tuin waarvan de meerderheid hoogstamfruitbomen is.
Wat ons opvalt is dat de meikever een voorliefde heeft voor onze krulhazelaar. Deze hazelaar staat aan de rand van de vijver dichtbij onze veranda. Als we na een werkdag op een mooie zomeravond onder de veranda zitten dan zien we de meikever rond de krulhazelaar vliegen. Op een vooravond heb ik getracht een vliegende meikever vast te leggen. Dat viel nog niet mee. Ondanks de instelling (sportfotografie) heb ik er slechts twee redelijke foto’s uit kunnen slepen.
Bij meikevers zijn het vooral de vrouwtjes die heel erg veel eten. Mannetjes eten eerder weinig. Bij de zoektocht naar een vrouwtje, speelt dit gegeven ook een rol. De voelsprieten van mannetjes zijn erg gevoelig voor feromonen, geurstoffen die de vrouwtjes afscheiden. Maar hun voelsprieten zijn nog gevoeliger voor alcoholen, die vrijkomen uit beschadigde bladeren, bijvoorbeeld door etende vrouwtjes. Zo komt het dat de mannetjes in de eerste plaats afkomen op de geur van beschadigd blad en pas erna de feromonen van een vrouwtje in de buurt detecteren. In tegenstelling tot de meeste insecten, waar de mannetjes door de geurstoffen van de vrouwtjes gelokt worden. Bron is deze interessante site waar je alles leest over de meikever.
Dat verklaart dus het gedrag van het mannetje die voortdurend rond de krulhazelaar vliegt om vervolgens ergens tussen de bladeren te landen. Het mannetje vindt tussen de bladeren een vrouwtje. Ik heb ze een keer ‘betrapt’. Ik heb er een paar foto’s van gemaakt. Dat ging lastig vanwege de bladeren en ik wilde ze niet verstoren. De foto’s zijn gemaakt met het macro-objectief, vandaar de beperkte scherpte/diepte.
Het gebeurt ook wel dat een meikever uit een boom valt en op een lager gelegen gelegen plant of op de grond terecht komt.
Deze meikever belandde op een palmboompje.
In plaats van dat de meikever gewoon wegvloog bleef deze tussen de bladeren van de palm rondscharrelen. Toen ik even later weer ging kijken was de meikever toch gevlogen.
Op dag 5 van onze vakantie op Texel maakten mijn man en ik een wandeling door De Muy.
Tijdens het broedseizoen zijn grote delen van De Muy niet toegankelijk, maar er bleef nog genoeg over om te verkennen. Wij verkenden het gebied te voet. Maar ook per fiets of per of e-scooter kun je het gebied doorkruisen.
Kenmerkend aan dit gebied zijn de grote plassen die gevuld zijn met een ontelbaar aantal kwakende kikkers. Onderstaande foto heb ik genomen vanaf grote afstand.
Toen ik dichterbij kwam verdwenen ze allemaal onder water. Ze voelden de trilling dat werd veroorzaakt door het lopen. Na een tijdje wachten kwamen ze één voor één weer boven. Tijdens de paartijd zijn ze minder schuw. De kikkers moeten sowieso weer naar boven om adem te halen en in de paartijd hebben de kikkers een extra drive om hun paring te vervolgen. Het zijn alleen de mannetjes die kwaken. Ze doen dit om vrouwtjes te lokken. Hoe groter de kwaakblaas, hoe harder het kwaken klinkt.
Vandaag is het vervolg op deze serie op het Noordzeestrand van Jan Ayeslag op Texel. Ik kwam dus voor de strandlopers. Ik moest wel geduld hebben voordat ik ze trof.
Het ging om de drieteenstrandlopers. Hij is uniek onder de strandlopers omdat hij de achterteen mist.
Drieteenstrandlopers vallen op doordat ze voortdurend heen en weer rennen op het strand. Ze eten namelijk diertjes die na een golf achterblijven. Vervolgens wijken ze snel uit voor de volgende golf.
Om te laten zien hoe ze in groepjes voedsel zoeken en snel wegrennen voor de aanrollende golven heb ik een filmpje gemaakt.
De avond viel, het werd voor mij tijd om terug te keren naar de vakantiewoning.
Op de vierde dag in onze vakantie op Texel werd ik getipt door de familieleden dat ze leuke, snelle vogeltjes hadden gezien op strand bij Jan Ayeslag. De familieleden waren Jan Ayeslag gepasseerd tijdens hun wandelmissie, in 3 dagen wandelen van de vuurtoren tot en met de veerhaven. Nog dezelfde avond ging ik alleen naar het strand. Ik wilde ze wel met eigen ogen zien. Het was heerlijk rustig op het strand.
Ik maakte een aantal overzichtsfoto’s. Het was opkomend water. Ik stond op een zandbank te fotograferen en dreigde ongemerkt ingesloten te worden door het water. Gelukkig had ik laarzen aan en kon ik met droge voeten het strand bereiken.
Ingezoomd op een kleinood.
De leuke snelle vogeltjes waar ik voor kwam had ik nog niet gezien. Wel stond er een visdiefje op het strand.
Nu nog snel even het bericht opnieuw maken en publiceren. De tekst zal minder uitgebreid zijn…
Het mooiste stukje natuur op Texel vind ik het gebied nabij de Horstmeertjes. Samen met onze zoon maakte ik daar een wandeling.
In de buurt van dit uitkijkpunt hoorden we de nachtegaal. Met bewondering hebben we daar een tijd staan luisteren. De nachtegaal houdt zich het liefst op in dicht struikgewas. Hoe we ook speurden we hebben de vogel niet gezien.
Vanaf het uitkijkpunt zicht op het kerkje van Den Hoorn.
Tijdens de wandeling verder naar het zuiden hadden we mooie doorkijkjes op een van de twee meren. Het was wat bewolkt, maar met een temperatuur rond de 20 graden hadden we perfect wandelweer.
Door vogelaar werden we getipt waar we geheid de blauwborst zouden vinden. Dat was in dit moerassig gebied.
We moesten nog wel even doorwandelen en geduld hebben, maar we hebben de blauwborst gezien en vastgelegd.
Na de mooie ontmoeting met de blauwborst besloten we om de route om het meer te nemen. Al snel stuitten we op een probleem, door het hoge water stond het pad onder water. We hadden de grootste lol om het ‘geschikte’ schoeisel van onze zoon. De rest van de tocht werd het dus ‘een natte voeten tocht’. Overigens gold dat ook voor mij, want ook voor mijn waterdichte wandelschoenen stond het water te hoog.
De wandeling om het meer was een goede keuze, het was een verrassend mooie wandeling.
Ik heb gisteravond dit bericht geschreven en alle foto’s geplaatst. Tijden werk gehad. En tussendoor is het steeds opgeslagen. Nu ga ik vanochtend publiceren en is alle inhoud weg, alle werk voor niets……grrrrr 😥
Hebben jullie dat ook wel eens gehad bij WordPress?
Op ongeveer 200 meter van ons vakantieverblijf op Texel ligt het Wagejot. Op het Wagejot broeden een kolonie grote stern. Een belangrijk voordeel van Wagejot is dat deze binnendijks ligt. Op deze manier blijft de kolonie gevrijwaard van overstromingen door hoge vloeden tijdens zomerstormen.
Grote sterns zijn iconische vogels van de Waddenzee. Ze vliegen boven helder zeewater en jagen op vis door te duiken. Er zijn maar enkele broedkolonies in Nederland waarvan de kolonie Wagejot op Texel de belangrijkste is; ze behoort tot de grootste van Europa. De vogels komen vanaf eind maart uit hun overwinteringsgebieden in Afrika terug in Nederland om te broeden. Vanaf eind april vormen ze dicht opeengepakte broedkolonies op schaars begroeide zandplaten of schelpenbanken. Ze leggen één of twee eieren in een kuiltje. Na 22-26 dagen zijn de eieren uitgebroed. De kuikens kunnen de eerste 25-35 dagen niet vliegen. De ouders vliegen in die periode heen en weer naar zee om steeds één visje naar een kuiken te brengen. Hoe groter de kuikens worden, hoe groter de vissen zijn die de oudervogels aanbieden. Als de kuikens vliegvlug zijn, gaan ze mee met de ouders om zelf te leren vissen op zee. Op Texel verzamelen de sterns zich dan veelal in De Slufter. In augustus en september trekken de ouders met jongen weg naar zuidelijke bestemmingen, sommige helemaal tot Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika. Bron is deze site.
Vorig jaar heb ik op die plek ook meerder fotoseries gemaakt. Het was toen drie weken later in het jaar. We hadden toen een extreem droog voorjaar achter de rug. Het water rond de eilanden was nagenoeg verdwenen. Klik hier voor die serie. Door het tekort aan water waren de nesten te makkelijk bereikbaar voor bijvoorbeeld katten. Vorig jaar heeft Natuurmonumenten met toestemming van het Hoogheemraadschap water in het gebied gepompt.
Texelaar is een el dorado voor vogelaars en natuurfotografen. Bij het Wagejot stonden altijd wel mensen door hun verrekijker of telelens te kijken naar de kolonie grote sterns.
Ik heb daar ook meerdere malen gezeten.
De ouden hadden het druk met het aanslepen van voedsel voor de jongen.
Onze zoon en ik delen de voorliefde voor de natuur en voor vogels. Het was dan ook heel leuk en gezellig om samen op stap te gaan. Op een middag hebben we samen een tijd zitten kijken naar de grote sterns. Onze zoon hanteerde de verrekijker en ik de spiegelreflex camera.
Deze keer had ik als missie om een grote stern in vlucht vast te leggen met een visje in de snavel. Ze eten bijna alleen haring, sprot en zandspiering. Ze vangen deze voornamelijk in de buitendelta’s van de Waddeneilanden. Maar ook de wateren binnendijks en de Noordzee behoort tot het foerageerterrein.
Tijdens onze vakantie op Texel kwam ik meerdere malen per dag langs dit kleurrijke weiland.
De paarse kleur van de orchissen stak mooi af bij het geel van de boterbloemen.
Aan de rand van dat kleurrijke weiland liep een mannetjes fazant. Tijdens de wandelingen door de natuur hoorde en zag ik ze dagelijks. Iedere keer genoot ik weer van het prachtige kleurrijke verenkleed.
Van nature komt de fazant in West-Europa niet voor. Het oorspronkelijke leefgebied van de fazant bevindt zich onder andere in het gebied Georgië, Armenië, Azerbeidzjan en in het gebied van Vietnam tot in Noord-Korea. De Romeinen hebben ervoor gezorgd, dat de fazant zich over grote delen van Europa verspreidde. De fazanten op Texel zijn in de 60- en 70-er jaren van de vorige eeuw hier uitgezet voor de jacht.
Schrijven met Licht 