Een van de redenen dat ik samen met onze zoon naar het ooievaarsstation ging was om te kijken of de afstand tussen de parkeerplaats en de ooievaars te doen zou zijn voor mijn fotomaatje, Jan. Zoals ik het inschatte dan zou Jan de afstand kunnen overbruggen, mits hij voldoende kracht in zijn benen heeft…

En zo was ik voor de tweede keer binnen een week bij de ooievaars te vinden.

In die tussenliggende dagen zal er vast hard gebouwd zijn, maar het stel op onderstaande foto had er op bouwkundige terrein nog niets van gebakken. Aan het geklepper te zien vinden ze elkaar nog wel steeds leuk…

Een andere ooievaar liet een andere werkhouding zien dan het echtpaar hierboven. De ooievaar stapte in de verte door het bos om takken te verzamelen. Dat moet niet al teveel moeite hebben gekost want op dat stukje was er onlangs gekapt en gesnoeid. Nadat de ooievaar voldoende had verzameld vloog hij met een grote boog richting het nest. Het lijkt me nog een hele kunst om met die enorme spanwijdte tussen de bomen en takken door te laveren. Gelukkig verliep de landing voorspoedig en kon er weer gebouwd worden.

We zagen ook een ooievaar die niet de moeite nam om de takken elders te halen. Deze ooievaar stapte vanuit het nest op een grote tak en probeerde daar takjes los te trekken. Deze weg van de minste weerstand werd niet beloond, het lukte niet om een takje af te knappen.

Jan had zijn visstoeltje meegenomen. Op deze manier was het voor hem prima vol te houden. Het weer werkte ook fantastisch mee.

Als er zoveel ooievaars bij elkaar zijn op ongeveer 50 nesten dan is het geklepper niet van de lucht. Ik had mijn bridgecamera op statief geplaatst en heb er meerdere korte opnames van gemaakt. Deze heb ik aaneengesmeed tot een ruim 2 minuten durend filmpje. Behalve het geklepper zijn er ook zangvogeltjes te horen. Aan het einde van het filmpje is er een paring te zien.