Op een avond was ik naar het Blauwe Meer gefietst. Het was prachtig en stil weer.

Ik was er alleen met het geluid van de vogels. Genieten.

Ik bleef niet lang alleen, er kwamen twee mannen aangelopen die gingen zwemmen in het koude Blauwe Meer. Zo te zien waren het ervaren buitenwaterzwemmers.

Het spiegelende wateroppervlakte werd doorbroken door hun borstcrawl.

De zwemmers verdwenen uit beeld, ze zwommen het hele Blauwe Meer rond. Druppelsgewijs kwamen er meer mensen genieten van het uitzicht over Het Blauwe Meer. Er kwam een man bij mij staan om een praatje te maken. De komst van de wolf en vele de doodgebeten schapen in Drenthe zat hem hoog. Hij deelde zijn zorgen met mij.

De zwemmers waren inmiddels het meer rond geweest en bliezen even uit bij hun startpunt. Toen ik daar een foto van maakte zag ik ineens de bijzon hoog boven het meer. Althans ik dacht dat het een bijzon was.

Ik maakte met mijn mobiel een foto en plaatste die op Twitter. Al snel kreeg ik een reactie van een kenner die schreef dat het geen bijzon was maar een bovenraakboog. Het begrip halo en bijzon kende ik inmiddels, maar van een bovenraakboog had ik nog nooit gehoord.

Een halo is een verzamelnaam van een scala aan lichtverschijnselen aan de hemel die worden gevormd door werking van lichtstralen in ijskristalletjes. Op deze site kun je er alles over lezen.

Als je het hele jaar door in buitenwater wilt zwemmen dan vergt dat een gedegen aanpak en een goede opbouw. Daarbij is een goede uitrusting het belangrijkst. Op deze site en deze site kun je er alles over lezen.

Terwijl de zwemmers hun meters maakten genoot ik in alle rust van het uitzicht.

De zwemmers waren het meer twee keer rondgezwommen. Toen ze uit het water stapten heb ik nog een praatje met hen gemaakt. Ze zwemmen het jaar rond in buitenwater. De afstand die ze nu hadden gezwommen was 3300 meter. Binnenkort zwemmen ze de tocht Den Helder – Texel en nog een tocht bij Zoutkamp.

De zon was onder en de zwemmers en de anderen keerden huiswaarts. Ik zat daar nog als enige. Mijn plan was om te wachten op het blauwe uurtje. Het leek me prachtig om het blauwe uurtje te zien bij het Blauwe Meer. Toch durfde ik dat niet aan. Het was daar wel erg eenzaam en als vrouw alleen ben je toch kwetsbaar. Toen het laatste jonge stel vertrok ben ik ook maar op de fiets gestapt.