Naast dit fietspad in Dwingelderveld sta ik regelmatig te genieten van de de zang van de veldleeuwerik.

Vanuit de vegetatie vliegt de veldleeuwerik plotseling al zingend omhoog. Dat opstijgen gaat best snel. Het is dan de kunst om de vogel door de zoeker in beeld te krijgen.

Als de veldleeuwerik weer op de grond landt dan zie je hoe goed ze gecamoufleerd zijn. Als ik deze niet had zien landen dan had ik deze vast niet gezien. Deze veldleeuwerik zette even zijn kuifje omhoog.

Op een vroege ochtend stond ik weer in alle rust om mij heen te kijken. Plotseling zie ik vlak bij mij een vogeltje rondscharrelen. Ook op onderstaande foto zie je hoe onopvallend ze tussen de begroeiing scharrelen.

Nu ik vaker in het veld ben zie ik nu beter het verschil tussen de piepers en een veldleeuwerik. Het werd mij al snel duidelijk dat dit een veldleeuwerik was.

Het was wel heel bijzonder dat dit vogeltje zich niets van mij aantrok en rustig doorging met het gescharrel.