Vorige week zaterdag kwam een groep snoeiers van de Hoogstambrigade Steenwijkerland bij ons de fruitbomen snoeien. In 1997 is men gestart met vier snoeiers. Drie jaar later kreeg de Hoogstambrigade de vrijwilligersprijs van Landschap Overijssel voor hun enthousiasme en inzet. In de loop van de jaren is de groep gegroeid. Ook krijgen ze steeds meer bekendheid en zijn er meer aanvragen voor snoeiwerk. De groep bestaat nu uit negen personen die met vaste regelmaat in zomer en winter particuliere boomgaarden herstellen en onderhouden.
Met 15 hoogstamfruitbomen vallen we onder de categorie flinke klus. Vanwege de vele aanvragen hebben ze ons vorig jaar overgeslagen. Dit jaar was er dus werk aan de winkel. Als eerste maakten ze een verkennende ronde langs alle bomen. Met een professioneel oog kijken ze naar de vorm, naar de waterloten, naar welke grote takken eruit moeten etc. etc. Na de inventarisatieronde was er eerst tijd voor koffie met wat lekkers.
Het was de donkerste dag in een paar weken tijd. Soms miezerde het een beetje. Voor de fotoserie verre van ideaal. Met behulp van Lightroom heb ik de belichting flink opgekrikt. Ik heb diepe respect voor deze noeste werkers. Ze klimmen met gemak naar het hoogste punt. Soms staat de ladder wel heel scheef. De ladders worden wel aan de bovenkant geborgd aan een tak. Ze behandelen iedere boom liefdevol. Ze doen niet zomaar wat, iedere handeling heeft een doel.
Tussen de middag had mijn man gezorgd voor een heerlijke lunch. Behalve dat het goed smaakte was het ook heel gezellig. De snoeiers moesten zich er wel toe zetten om weer aan het werk te gaan. Men werkte van het verste punt in de achtertuin, via de zijkant van het huis naar de voortuin. De laatste boom die ze te lijf gingen was de enorme perenboom. Uit die boom werd de kop gezaagd. Ze maken alleen gebruik van niet-gemotoriseerd gereedschap. Nadat de klus was geklaard ruimden ze eerst het gereedschap op voordat ze aan de koffie gingen. Net op dat moment verscheen er een stukje blauw aan de lucht.
In de dagen erna heb ik zes grote hopen met takken naar voren gesleept. Binnenkort komt er iemand met een machine om de takken te versnipperen. De snippers strooien we in de tuin.
Schrijven met Licht 
Zo dat is een hele grote klus en ik denk een mooie dag voor iedereen. Goed bezig zijn voor het behoud van de bomen. De snippers straks zijn natuurlijk ook welkom!
LikeLiked by 1 person
We zijn al jarenlang heel blij met deze groep. Het zijn specialisten en hebben geen hoogtevrees. Mijn man heeft wel ooit een snoeicursus gedaan, maar we hebben allebei hoogtevrees en dat is lastig bij het snoeien van hoogstamfruitbomen. 😉
LikeLike
Een mooi verslag in woord en beeld. Grote snoeiwerkzaamheden die vakkundig zijn gedaan. En niets gaat verloren want straks heb je ook de snippers.
LikeLiked by 1 person
We hebben in het verleden de takken ook wel eens afgevoerd naar de paasvuurbult. Het versnipperen en strooien in de perken voor het mulchen en tegen het uitdrogen tijdens de droge zomers voelt veel beter.
LikeLiked by 1 person
Een prachtig initiatief want niet iedereen ziet het zitten om in hoogstambomen te klimmen… zelf zou ik me er zeker nooit aan wagen.
Zo zie je maar hoe een dubbeltje rollen kan na een paar jaar hé.
LikeLiked by 1 person
Ik verbaas me iedere keer weer over dat mensen dergelijke zware klussen vrijwillig doen. Ze krijgen hier niets voor. Wij betalen wel een bedrag, maar dat is voor de aanschaf en vervanging van materiaal en gereedschap. En ik begreep dat ze één keer per jaar met elkaar uit eten gaan.
LikeLiked by 1 person
Zo zie je maar Jetske, mensen zijn tot mooie dingen in staat… de wil moet er alleen zijn hé. Hier zou de hedendaagse maatschappij een voorbeeld aan mogen nemen.
LikeLiked by 1 person
Deze mensen noemen zichzelf:’Oudjes’. Ik vraag me af of er over pakweg 50 jaar nog vrijwilligers bestaan. De vrouw die erbij was vertelde dat ze al jaren geen betaalde baan heeft gehad, maar haar hele leven vrijwilligerswerk heeft gedaan. Volgens mij drijft de maatschappij op zulke mensen.
LikeLiked by 1 person
Je hebt er ondanks het donkere weer opnieuw een mooie en knappe reportage van gemaakt. Mooi dat er een deskundige vrijwilligersgroep actief is om deze klus te doen. Hun werkwijze zal ongetwijfeld een behoud van de bomen zijn. En ze hebben daar een goed adresje natuurlijk.
Eens kijken of ik zelf ook weer eens zo’n inspectieronde met lekkers na kan maken. 😉
Prettig weekend verder.
LikeLiked by 1 person
Ik schreef het ook al bij Rudi dat ik me iedere keer weer verbaas dat mensen dergelijke zware klussen vrijwillig doen. Ze krijgen hier niets voor. Wij betalen wel een bedrag, maar dat is voor de aanschaf en vervanging van materiaal en gereedschap. En ik begreep dat ze één keer per jaar met elkaar uit eten gaan.
Die inspectieronde door onze tuin gaat vast lukken. Het lekkers moet ik nog even organiseren met de kok des huizes. 😉
LikeLiked by 1 person
Het is voor die mannen ook wel een leuk uitje als ze een gezellig groepje hebben natuurlijk. En het werk hoeft niet in een gejaagd tempo te worden gedaan, stel ik me zo voor. Het is een soort ‘Visclub los van ‘t wyf’, maar dan in een nuttige vorm. 🙂
LikeLiked by 1 person
Je hebt het treffend omschreven. Men omschrijft het als werken in een tuin/omgeving wat ze zelf niet (meer) hebben. Ze komen op bijzondere plaatsen, ontmoeten mensen en horen de verhalen.
LikeLiked by 1 person
Ik kan me dat helemaal voorstellen. Een prachtige klus om met een man of wat aan te werken. En ze hebben meestal wel eer van hun werk, denk ik.
LikeLiked by 1 person
Interessant om eens te volgen van dichtbij, hoe dat zoal in z’n werk gaat. Wel frappant, dat enkel niet-gemotoriseerd gereedschap wordt gebruikt om die enorme klussen te klaren. Zelf heb ik geen tuin maar ik herken het wel van bij m’n ouders. Zij laten het ook doen door iemand met kennis van zaken. Zo werd enkele jaren geleden een immense spar kopje kleiner gemaakt, vooral omwille van het gevaar bij stormwinden. Dat snipperhout gebruiken als bodembedekker lijkt me ook erg slim.
LikeLiked by 1 person
Een hovenierbedrijf gebruikt vooral mechanische materialen. De vrijwilligers doen dat niet om meerdere redenen. Het gaat om de finesses en daarbij moet je geen grof geweld gebruiken. Je mag niet teveel van een boom snoeien. Het is verder veel gevaarlijker om hoog op de ladder dergelijk materieel te gebruiken. Daarnaast moet men opgeleid zijn om met mechanisch materieel te werken.
LikeLike
Petje af voor deze heren.
Waarom gebruiken ze eigenlijk geen elektrische machines voor het snoeien ?
Ik ken het snoeien uit de tijd dat mijn vader een fruitteelt bedrijf had, altijd weer een hele (winter)klus.
Mooie serie weer !
Nu mis ik in de app weer je blog van de Eksters en kraaien en de merel….vreemd.
Fijne zondag nog en alvast een goede werkweek gewenst 💪
LikeLiked by 1 person
Drie heren en één vrouw die haar mannetje staat. Herkenbaar. ,-)
De vrijwilligers gaan heel zorgvuldig een ook met beleid te werk. Ze beschouwen iedere boom als een individu. Bij hoogstamfruitbomen werkt het wel anders dan bij laagstam. Het is gevaarlijk om hoog op de ladder dergelijk materieel te gebruiken. Daarnaast moet men opgeleid zijn om met mechanisch materieel te werken. Dat hoeft niet als je in je eigen tuin werkt, maar wel als je publiekelijk werkt.
Bijzonder dat je niet van alle berichten een melding krijgt. Gelukkig kom je nog met terugwerkende kracht kijken. 🙂
Fijne avond en een goede werkweek gewenst!
LikeLiked by 1 person