Op een zonnige dag bezocht ik opnieuw het Wad bij de Krassekeet op Texel. Het was er gezellig druk met fietsers en wandelaars die van het mooie weer genoten. Aangezien het eb was, waren er meerdere mensen die over het wad liepen. De bijzondere getijdenwerking bood hen de gelegenheid om het uitgestrekte landschap te verkennen, terwijl de lage waterstand het wad toegankelijk maakte.

In de geul foerageerde een kleine zilverreiger, die zich weinig aantrok van de dames die steeds dichterbij kwamen. Het leek wel alsof de zilverreiger gewend was aan het publiek. Geïnspireerd door het voorbeeld van de wadlopers, trok ik mijn laarzen aan en liep ook het wad op. Ik vond het een bijna magische ervaring.

Ik had mijn telelens meegenomen, waardoor ik mooi kon inzoomen op de sierlijke vogel. Het was indrukwekkend om te zien hoe de zilverreiger met grote stappen over het wad liep. De vogel toonde daarbij duidelijk zijn gele tenen, een kenmerk dat de zilverreiger onderscheidt van de grote zilverreiger. Het was fascinerend om de vogel in zijn natuurlijke omgeving te observeren, terwijl hij zich voedde met de rijkdom van het Wad.

De zilverreiger maakt gebruik van het getijde en de ondiepe geulen om zijn voedsel te vinden, voornamelijk vis en kleine ongewervelden. De zilverreiger stapte naar de geul, waar hij begon te vissen. Het bleek niet zonder resultaat, aangezien de vogel al snel een prooi wist te vangen.

De wind liet de sierlijke veren van de zilverreiger zachtjes bewegen. Zowel de grote als de kleine zilverreiger hebben zwaar te lijden gehad door de vervolgingen in de tijd dat de verlengde schouderveren zeer gewild waren in de mode-industrie. Deze veren werden voornamelijk gebruikt om dameshoeden te versieren. In 1902 werden op een Londense markt veren van maar liefst 200.000 zilverreigers verhandeld. Dit leidde tot een grootschalige slachting van deze prachtige witte vogels, waarvan de populaties sindsdien nog steeds niet volledig hersteld zijn. Bron is deze site.

Nauwkeurig speurde de zilverreiger het water af op zoek naar een maaltijd. Af en toe trok hij een sprint om zijn prooi te kunnen vangen, waarbij zijn bewegingen een vloeiende, dansachtige indruk maakten. Het jagen van de zilverreiger is een verfijnde techniek, waarbij hij geduldig wacht en snel reageert wanneer de kans zich voordoet. Dit gedrag is typerend voor de kleine zilverreiger.

Vervolgens wandelde de zilverreiger richting een kokmeeuw. Ik was benieuwd of de vogels op elkaar zouden reageren. De kokmeeuw bleef echter op zijn plek staan, terwijl de zilverreiger er rustig langs stapte. Door deze twee vogels naast elkaar te zien, werd duidelijk dat de zilverreiger, ondanks zijn elegante uitstraling, niet veel groter is dan de kokmeeuw. De zilverreiger heeft een gemiddelde hoogte van ongeveer 60 cm en een kokmeeuw rond de 40 cm.