Kikkers bij de waterlelies en een witoogeend

Langs het Commissaris Cramerpad in Dwingelderveld liggen meerdere vennen. In een van die vennen bloeien waterlelies in diverse kleuren. De roze variant is een echte blikvanger. Mijn ervaring is dat de meeste fietsers afstappen om er van te genieten en ze te fotograferen.

Op een bewolkte dag fietste ik over dat pad. Hoewel ik al meerdere keren aan de rand van dit ven heb gestaan maakte ik ook nu daar een tussenstop.

Tussen en op de bloeiende waterlelies ontdekten we een aantal kikkers.

Terwijl ik bezig was met het fotograferen van de kikkers, streek er een eend neer op het water. Ik zoomde in op de eend en maakte enkele foto’s. Pas later op de computer kwam ik erachter dat het witoogeend was, een bijzondere gast.

De witoogeend broedt voornamelijk in Oost Europa en verder oostwaarts. In Europa is de soort een schaarse broedvogel, die erg in aantal is afgenomen en als bedreigd wordt beschouwd. In heel Europa vertoont witoogeend een afnemende trend. In Nederland is de witoogeend een toevallige (niet jaarlijks voorkomende) broedvogel, en overigens een zeer schaarse doortrekker en wintergast. In alle provincies kunnen witoogeenden voorkomen. Ze zijn over het algemeen tamelijk schuw. Witoogeenden komen vaak voor in concentraties duikeenden. Vogels kunnen soms lang op één plaats blijven hangen. Soms komt het voor dat witoogeenden, bij gebrek aan een partner van dezelfde soort, met andere duikeenden hybridiseren. Bron is de site van Waarneming.

Een lepelaar met bedelende jongen

Tijdens mijn fietstocht door Holtveen in Dwingelderveld maakte ik een stop bij een bankje om daar mijn broodje te nuttigen. Zie Google Maps. Toen ik uitkeek over het mooie landschap zag ik in de verte enkele lepelaars rondscharrelen op een eilandje. De lepelaars vertoonden bijzonder gedrag, ze bewogen voortdurend met hun kop op en neer. Aanvankelijk dacht ik dat het zoiets als een paringsdans was. Het volgende moment dacht ik dat het vanwege de ganzen was.

Toen ik door de zoeker keek en ze wat langer observeerde zag ik dat het een ouder was met twee jongen. De jongen liepen te bedelen bij de ouder. De andere ouder stond iets verderop in het water voedsel te zoeken. Die kwam er dus goed voor weg. Het is te hopen dat de ouden de taken wat eerlijk verdelen. Ik zou er gek van worden, die jongen achter mij aan te zeuren…

De ouder komt zelf helemaal niet aan foerageren toe.

Ik had dit gedrag nog nooit eerder gezien en besloot er enkele filmpjes van te maken. Van die filmpjes heb ik één geheel gemaakt. De bijvangst op de filmpjes is het grote aantal libellen wat over het water scheerde.

Grauwe klauwier

Vanaf de lepelaars ben ik weer teruggefietst over het Commissaris Cramerpad in het Holtveen. Ik had het plan opgevat om te lunchen op mijn lievelingsbankje. Vanaf dat bankje had ik dit uitzicht. Ik kwam er niet alleen voor dit uitzicht, maar hoopte ook de grauwe klauwier te zien. Ik had geluk…

Ik had nog maar amper mijn fiets neergezet en toen zag ik een grauwe klauwier vliegen. De vogel koos een plekje in een boom binnen het zoombereik van mijn Nikon bridgecamera.

De grauwe klauwier bleef rustig zitten en speurde de omgeving af.

Na pakweg 5 minuten vloog hij weg. Ondanks lang wachten heb ik geen grauwe klauwier meer gezien.

Na ruim een uur posten en genieten op het bankje vond ik het welletjes. Ik fietste terug richting de parkeerplaats. Onderweg kwam ik een grote groep ruiters met hun paarden tegen.

Kuifeend met zes pulletjes

Na mijn fotosessie in alle vroegte in Terhorsterzand ben ik naar Holtveen gereden. Daar stapte ik op de fiets om een tochtje te maken over het het Commissaris Cramerpad. Langs dit pad liggen meerdere vennen. Ik ben regelmatig afgestapt om te genieten van het uitzicht over het water.

Langs het pad staat een observatiewand.

Vanaf die hoge plek heb je door diverse poortjes mooi zicht over het ven. Er zwommen daar meerdere soorten eenden. Een van de soorten was een kuifeend met zes pulletjes.

Op onderstaande foto is te zien dat er veel insecten vlak boven het water vlogen.

Ik had geluk dat de pulletjes na een tijdje in de richting van de observatiewand toe zwommen. Zo kon ik ze van dichterbij vastleggen.

 

 

 

Kleine vuurvlinder

Terwijl ik zat te posten bij de grauwe klauwier landde er een klein vlindertje bij mijn voeten. Al snel zag ik dat het de kleine vuurvlinder was.

Ik verruilde mijn Nikon bridgecamera voor de Canon met macro-objectief.

In tijgersluipgang kwam ik steeds dichterbij de kleine vuurvlinder. Ik leg ze liever vast terwijl ze op een bloem zitten in plaats van op een rommelige bodem, maar ja je hebt het niet altijd voor het zeggen.

 

 

Dodaars tussen de waterlelies

Al fietsend over het Commissaris Cramerpad in Holtveen werd ik verrast door een prachtig ven met roze en witte waterlelies. Ik stapte van de fiets en genoot van het prachtige uitzicht.

Uiteraard heb ik ook even ingezoomd op de roze waterlelies. Met als bijvangst een jasje van een uitgeslopen juffer. Ook een groene kikker contrasteerde mooi bij het roze van de waterlelie.

Toen ik daar stond te fotograferen zag ik aan de overzijde van het ven een watervogel zwemmen. Door flink in te zoomen kon ik de watervogel goed in beeld krijgen. Op dat moment wist ik nog niet om wat voor watervogel het ging. Met behulp van internet op mijn telefoon werd ik dat snel gewaar. Het was een dodaars.

Deze dodaars dook niet zoals gebruikelijk veelvuldig onder, maar zwom wat heen en weer voor de waterlelies. Op een gegeven moment leek het deze watervogel toch veiliger om beschutting te zoeken tussen de waterlelies.

De dodaars is onze kleinste futensoort. Deze schuwe watervogel is zelfs nog een slag kleiner dan de meer bekende waterhoen. De dodaars is een broedvogel van ondiepe en beschutte wateren met een rijke oeverbegroeiing en onderwatervegetatie, zoals moerasgebieden, vennen en meren. Bron: deze site. Op onderstaande overzichtsfoto is te zien dat de dodaars een slim plekje had gevonden tussen de waterlelies, hij is zo bijna niet te zien.

 

Weerspiegelingen in het ven

Op een bewolkte dag stond ik aan een ven aan het Commissaris Cramerpad.

Ik zoomde in op de weerspiegeling.

 

Een nijlgans dobberde in alle rust op het water.

Grauwe klauwier

Onlangs schreef Willie op haar weblog over de grauwe klauwier in Dwingelderveld. Omdat ik ook regelmatig in Dwingelderveld ben te vinden vroeg ik aan Willie in een privé-bericht waar ik dan moest zijn. Willie heeft me dat keurig uitgelegd en zo ging ik op pad. Na lang speuren met de verrekijker heb ik de grauwe klauwier in een flits voorbij zien komen, maar het was ook niet meer dan dat. Een week later ben ik er weer naartoe gegaan. Ik zat nog maar goed en wel op het bankje en warempel de grauwe klauwier vloog voor mij langs en streek neer op een lage tak van een enorme eikenboom.

Met de bridgecamera kan ik ver inzoomen, maar een dergelijke camera heeft ook beperkingen en dat heb ik op dat moment wel gemerkt. Het licht werkte niet mee en  de grauwe klauwier had ik ook nog eens een donker plekje gekozen. Toch ben ik wel blij met deze fotoserie.

De grauwe klauwier staat op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels als ‘bedreigd’. De afname van de grauwe klauwier in de vorige eeuw heeft zeker te maken met de aftakeling van het agrarisch buitengebied. Vooral het verdwijnen van talloze heggen en struwelen en de forse afname van veel grote insecten heeft een slechte uitwerking gehad op de soort. Verder speelde het verdwijnen van woeste gronden en verruiging door zure regen – speciaal in de duinen – een rol. Heeft zich door uitgekiend beheer hersteld in natuurgebieden in Oost- en Noordoost-Nederland. Herstel in de duinen blijft nog achter. Bron: site van de vogelbescherming.

Het is wel verslavend want nu wil ik binnenkort nogmaals terug om te proberen betere foto’s te krijgen. Voor een prachtige fotoserie van dit vogeltje verwijs ik naar het het weblog van Willie.