Terwijl Jan en ik stonden uit te kijken over het Lauwersmeer kwam er een kievit aangevlogen.
De kievit landde op de oever van het Lauwersmeer niet ver bij ons vandaan.
Vervolgens ging de kievit op zoek naar voedsel in slik op de oever. Aan het verenkleed en het kuifje is te zien dat het hard waaide.
Daar sta je dan met een modderdrup aan de snavel…
Toen ik vanaf de zeehondenkijkwand via de kortste weg terugliep richting het bezoekerscentrum trof ik een paar mannen. Deze mannen wezen mij op de nieuwe vogelkijkhut en op de vogels die daar waren te vinden.
Ik had nog niet gehoord of gelezen dat daar een nieuwe vogelkijkhut is en was dan ook blij met deze tip.
Het is een degelijke en ruime vogelkijkhut. Het was druk in de plas voor de hut.
Een zwarte ruiter. Het was voor mij de eerste keer dat ik deze zag.
Dit is ook een zwarte ruiter.
Een kluut
Een kluut, een tureluur en een zwarte ruiter.
Mijn app zegt dat hieronder tureluurs staan, 100 procent zeker. Maar deze steltloper heeft gele poten en de snavel lijkt langer en is grijs gekleurd. Zou het een juveniel kunnen zijn?
Een kievit, volgens mijn nog een jong exemplaar.
En verder nog een verzameling van bovenstaande. De grauwe gans had ik nog niet genoemd. Op een gegeven moment ging bijna alles op de vleugels. Er zal wellicht een roofvogel overgekomen zijn die ik overigens niet heb kunnen ontdekken.
Tijdens onze vakantie op Texel verbleven we in een vakantiewoning op pakweg 100 meter vanaf de Waddenzee. Meerdere keren per dag maakte ik dan ook met de camera een tochtje langs de Waddendijk. De ene keer was dat buitendijks, maar meestal was ik binnendijks te vinden. In en langs de ondiepe plassen was altijd wel wat te zien, zoals deze kievit die op zoek was naar voedsel.
De landbouwgrond aan de oostkant wordt regelmatig onderbroken door aangelegde natuurgebieden. Op zo’n aangelegd eilandje zag ik een ‘klein bolletje’ rondscharrelen. Met hulp van de verrekijker en de vogelgids ontdekte ik dat het een bontbekplevier was. Het pleviertje was lastig te fotograferen. Behalve dat ik maximaal moest inzoomen kwam de bovenkant van dit steltlopertje overeen met de vegetatie van de foerageerplaats.
De bontbekplevier staat op de rode lijst als kwetsbaar.
Terwijl ik de foeragerende grutto fotografeerde kwam er een kievit het beeld binnenwandelen. Samen foerageren gaat prima.
Door de zon kwamen de kleuren van het verenkleed mooi tot z’n recht.
De kievit leek zich niets aan te trekken van de fotograaf.
Schrijven met Licht 