Ochtenstond in het Waterloopbos

Een tijdje geleden was ik op een zaterdagmiddag in het Waterloopbos. Ik vond het toen heel erg druk. Ondanks de drukte heb ik toen met een mondkapje op toch een wandeling gemaakt. Die fotoserie is hier te zien. Om de drukte te vermijden ging ik een week later in alle vroegte naar het Waterloopbos. Er was voor die dag wat ochtendmist voorspeld en dat hoopte ik dan meteen mee te pakken.

En zo stond ik rond zonsopkomst bij een waterloop uit vervlogen tijden…

Vanaf de parkeerplaats wandelde ik eerst naar de Deltagoot. Ondanks het vroege tijdstip waren daar toch al mensen aanwezig. Toen ik inzoomde zag ik dat het fotografen waren. Nadat we naar elkaar hadden gezwaaid vervolgde ik mijn weg.

Ik vond het nog lastig om in het bos de sfeer van het vroege tijdstip vast te leggen. Ook de ochtendnevel zie je in het bos minder terug dan op de vlakte.

Na een ronde door het Waterloopbos kwam ik weer aan bij de parkeerplaats. Net toen ik besloot om in de auto te stappen en naar huis te rijden verscheen tussen de bomen de zon.

Toen ik zag hoe de zon aan de bomen een gouden gloed gaf besloot ik om nog een ronde te maken door het bos.

Ten slotte heb ik nog een tijdje gespeeld bij een waterval. In de waterloop lag een grote vierkante steen. Die steen gebruikte ik als statief. Op die manier kon ik een lange sluitertijd gebruiken…

Ik hoop nog een keer een fotoserie in het Waterloopbos te maken nadat er een beetje sneeuw is gevallen. Dat lijkt me zo mooi.

Een beetje mist

Op een dag was ik weer vroeg aan het fietsen in Dwingelderveld. Het was een klein beetje mistig.

Een aantal roodborsttapuiten vlogen voor me uit om vervolgens te landen in een krentenbos.  Als ik te dichtbij kwam vlogen ze weer voor me uit.

Aan de horizon in de mist is de radiotelescoop te zien. Een echte blikvanger in het Dwingelderveld.

Andere vroege vogels die in het veld waren te vinden waren de hardlopers en de hardfietsers…

De heide bloeit.

Even later helderde het wat op. Een groep brandganzen vloog over.

 

Vroeg in de Weerribben

Ik heb al vele series hier laten zien die in de vroege ochtend zijn gemaakt. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik heb tot vorig jaar niet geweten dat het dan zo mooi en stil is in de natuur. Heel toeristisch Nederland ligt dan nog op één oor…

 

 

 

 

Bedauwde heidelibel en een mug

Op een ochtend was ik rond 6 uur in de ochtend weer in De Weerribben te vinden. Mijn missie was deze keer om een zilveren maan met dauwdruppels te fotograferen…

Deze keer waren er veel muggen. Lastige beesten die ik voortdurend bij mij weg moest slaan. Terwijl ik een heidelibel aan het fotograferen was streek een mug neer op de vleugels.

Ik zoomde wat verder in op de mug.

Na een aantal minuten koos de mug weer het luchtruim. De libel moest eerst wachten totdat ze was opgedroogd.

Helaas heb ik geen zilveren maan met dauwdruppels gezien.

 

 

Pantserjuffer met dauwdruppels

Op een dag was ik in alle vroegte op de Dwingelderheide. Het was nog een klein beetje mistig en dat gaf een bijzondere sfeer.

Na lang speuren vond ik een juffer met een bescheiden aantal dauwdruppels. Het was een pantserjuffer, een vrouwtje.

Ik twijfel of het de gewone pantserjuffer is of de tengere pantserjuffer. Dat laat ik maar over aan de experts.

 

Ik ga vast nog wel vaker vroeg op stap om te proberen juffers met heel veel dauwdruppels te fotograferen. Als we wat verder in het jaar zijn en de nachten kouder worden dan krijgen we vaker mist in de vroege ochtend. Dan wordt de kans op juffers met veel dauwdruppels groter.

Juffers gevangen in dauwdruppels

In Terhorsterzand trof ik vorig weekend nog een aantal juffers. De juffers waren ‘gevangen’ door heel veel dauwdruppels. Met het macro-objectief heb ik me lange tijd vermaakt met deze juffers.

Ik vond het een feest om te zien en te fotograferen.

Onderstaande juffer was zich druk aan het poetsen, wellicht in de hoop dat de druppels dan sneller zouden verdwijnen. Maar ja, zolang ze niet beschenen worden door de zon blijven de druppels bestaan.

Omdat de juffer door de druppels niet kon wegvliegen draaide de juffer zich om de stengel om zich te verstoppen voor de camera.

In de grote druppel op de rug kun je zien dat de zon eraan kwam.

Insecten gevangen in dauwdruppels

Tijdens mijn fotokuier in Terhorsterzand ben ik lange tijd bezig geweest met het fotograferen van insecten die bedekt waren met dauwdruppels. Voor de fotoserie gebruikte ik mijn Canon macro-objectief.

De dauwdruppels belemmert hen om te vliegen. Ze zijn als het ware gevangen door de dauwdruppels.

Er zit voor hen niets anders op dan geduldig afwachten totdat de zonnestralen hen bereiken en de druppels doet verdwijnen.

Ochtendmist in Terhorsterzand

Nadat ik enkele foto’s had gemaakt van de opkomende zon boven Dwingelderstroom reed ik door naar Terhorsterzand. Toen ik het natuurgebied betrad trof ik daar een enthousiaste fotograaf die zei dat ik net te laat was voor een spectaculaire zonsopkomst. Ook al stond de zon al ruim boven de horizon, ik heb ook van dat moment volop genoten.

Na de fotosessie bij het eerste ven volgde ik het zandpad langs dit ven in oostelijke richting.

Toen ik op dit punt was aangekomen heb ik meerdere insecten vastgelegd die waren behangen met dauwdruppels. Wat een adembenemende mooie wereld. In een volgend logje kom ik daar op terug.

Na de sessie met de macrolens volgde ik het pad verder naar het oosten. Ik passeerde het bankje waar mijn vriendin en ik de vorige keer hebben gezeten toen ze mij de koffie bracht. Op het bankje zat nu een man. Ik groette de man en liep verder.

Ongeveer vijftig meter verder verliet ik het zandpad om aan de oever van het ven een foto te maken. Toen ik terug wilde keren naar het pad zag ik dat de man ter hoogte van mij op het pad stond. Hij bleef daar langere tijd staan. Zo nu en dan keek hij in mijn richting. Vanaf dat moment veranderde mijn geluksgevoel in een unheimisch gevoel. ‘Waarom blijft de man daar staan. Wat is zijn bedoeling?’ Ik heb mijn mobiel gepakt, een foto gemaakt van de man en deze samen met mijn verhaal naar mijn vrienden gestuurd. Zij wonen niet ver van Terhorsterzand vandaan. Het kon niet anders of de man heeft gezien dat ik bezig was met mijn telefoon. Na een tijdje, wat voor mij een eeuwigheid leek, verdween hij uit het zicht.

Mijn vriendin was zo lief om zo snel mogelijk naar mij toe te komen. Samen hebben we nog een korte wandeling gemaakt en ons samen gestort op de macro-fotografie. Mijn onbevangenheid ten aanzien van uitstapjes in de vroege ochtend in alle eenzaamheid is nu wel even verdwenen. Als vrouw alleen ben je dan toch kwetsbaar.

Zwanen in de ochtendmist

Op de vroege ochtend ging ik met de camera op stap. Als eerste stopte ik bij een grote visvijver in de buurt van Eemster. De ochtendmist gaf een feeëriek schouwspel. Er kwamen twee zwanen aangevlogen.

Na de landing dobberden ze samen met andere watervogels in alle rust in de grote vijver.

Plotseling kwam vanaf de rechterkant een zwaan aangesneld. Als een torpedobootjager scheerde de zwaan door het water.

Er vlak achteraan kwam torpedobootjager nummer twee.

Al snel werd mij duidelijk wat hun bedoeling was, de twee nieuwkomers werden niet geduld. Er zat voor de zwanen niet anders op dan weer het luchtruim te kiezen. Ze moesten het veld ruimen.

En zo hadden de beide ouders voor hun vijf jongen hun territorium weer veiliggesteld.