Sea Eagle II en de Kadoelerbrug

Na de Vollenhoverbrug was de Kadoelerbrug de volgende uitdaging voor het bijzondere transport van Sea Eagle II. Zo ziet de Kadoelerbrug er onder normale omstandigheden uit. Het was een drukte van belang bij de brug. Velen wilden de passage met eigen ogen zien en zo mogelijk ook vastleggen.

Op de dag van de passage was er een onderdeel van de brug verwijderd. Dat onderdeel hing aan een hijskraan naast de brug.

Met z’n allen keken we reikhalzend uit naar de komst van de boot. Het leek wel op de intocht van Sinterklaas. 😉

Zoals ik al in een eerdere post schreef, stond het jacht iets uit het midden van de hoofdponton. Dit heeft te maken met het passeren van het openstaande brugdeel. Op deze foto is te zien dat een brugdeel in de regel niet kaarsrecht omhoog staat, maar iets schuin. Bij de Kadoelerbrug moesten er daarom extra maatregelen worden genomen om de passage mogelijk te maken. Er werd een ijzeren stang bevestigd aan de kopse kant van het bewegend brugdeel.

Het brugdeel werd op de gebruikelijke manier mechanisch naar boven ‘gedraaid’. Nadien werd met een lier door twee mannen het brugdeel nog verder rechtop gedraaid. Daarnaast trok de enorme hijskraan met behulp van de stalen balk het brugdeel verder naar achteren. Op die manier zou het superjacht ongehinderd de doorvaart kunnen maken.

Aan het remmingwerk voor de brug lag een ponton. Nadat het transport met de twee sleepboten bij de brug was aangekomen gingen ze daar voor ‘anker’. Een van de sleepboten voer dit ponton naar de andere kant van de Kadoelerbrug. Wellicht dat deze extra ponton nodig was bij de reis over de Markerwaard, maar dat is mijn invulling.

Terwijl ik de doorvaart van de sleepboot met het ponton vastlegde danste er een wolk spreeuwen door het beeld. Ze zochten een plaatsje voor de nacht.

Inmiddels was de zon ondergegaan en werd het steeds kouder. Ik was vergeten mijn thermobroek aan te doen en het stilstaan maakte het er ook niet beter op. Ik besloot daarom in beweging te komen en wandelde over het pad aan de zuidoostkant van de brug. Op die manier kon ik de verrichtingen vanuit een andere hoek bekijken en vastleggen. De volle maan was een mooie aanvulling op deze bijzondere avond.

Even later wandelde ik naar de noordwestkant van de brug. De sleepboot die de ponton had weggebracht passeerde wederom de brug en voer weer naar de hoofdpontons.

Op de pontons en op de sleepboten werd er hard gewerkt. Stabilisatiepontons werden losgekoppeld en aan de voor- en achterzijde van de hoofdpontons bevestigd. Hiervoor werden kranen gebruikt en dit alles moest uiteraard met beleid gebeuren.  Je zou maar met de giek van de kraan tegen het jacht aanstoten. Verder werd er voortdurend ballastwater in en uit de pontons gepompt.

Het werd steeds donkerder. Ik moest de ISO van mijn Canon 5D steeds verder opschroeven om acceptabele foto te maken. Een statief had ik niet bij me en een flitser was geen optie bij het maken van deze serie. Tegen zessen hield ik het voor gezien. Het zou nog wel uren kunnen duren voordat het jacht werkelijk de brugopening zou passeren. Het zou dan toch te donker zijn om er acceptabele foto’s van te maken.

Op dit filmpje, gemaakt met een drone kun je het proces mooi zien. Dit was de laatste serie over het bijzondere transport van Sea Eagle II.

Na de passage van de Kadoelerbrug lag de volgende uitdaging bij de Ramspolbrug. Vanwege het drukke verkeer en de tijdelijke stremming zou dat sowieso in de nacht moeten plaatsvinden. Nadat die passage was volbracht zou de rest van de nacht het geheel blijven liggen in Schokkerhaven  De volgende dag zouden ze verder varen en wel over het IJsselmeer en het Markermeer naar Amsterdam.  In dit filmpje, gemaakt met een drone zie je het transport over één van de grote meren. De één na laatste uitdaging zou liggen bij Schellingwoude. Het slotstuk was de tewaterlating in Amsterdam. Dat had ik wel graag willen meemaken, maar dat zat er niet in. In dit artikel  is te lezen dat het jacht veilig in Amsterdam is aangekomen en dat het inmiddels in het water ligt. Ik heb helaas geen filmpje kunnen vinden van de tewaterlating van Sea Eagle II.

Sea Eagle II begint aan zijn reis

We schrijven vrijdag 10 januari. Alle voorbereidingen waren getroffen. Alle pontons waren dusdanig met ballastwater gevuld dat het transport van het megajacht, de Sea Eagle II veilig zou kunnen plaatsvinden. Het weer werkte mee, er stond weinig wind en de zon brak zelfs door de wolken. Om 15.15 uur vertrok het bijzondere transport vanaf de kade in Vollenhove. Ruim een uur later dan was gepland. Ik zocht een plekje aan het water ter hoogte van het Waterloopbos. Zie Google Maps.

Vanaf deze plek had ik mooi zicht op het bijzondere transport.

Het viel mij op dat ze aan de buitenkant van de vaart voeren. Ik heb me laten vertellen dat de vaart daar juist het diepst is.  Een van de medewerkers die ik ‘s ochtends sprak noemde het Vollenhoverkanaal een moddersloot en dat het nog een hele klus is om er goed doorheen te komen.  Op onderstaande foto kun je zien dat er veel modder naar de oppervlakte komt.

Leo schreef in een reactie het volgende: ‘Maar….was het niet makkelijker geweest als ze het jacht gewoon in het water hadden laten zakken….tis toch een boot..??..’ Het punt is bij dergelijke megajachten dat ze een enorme diepgang hebben. De Sea Eagle II heeft een diepgang van maar liefst 5 meter. En daar zijn de ‘moddersloten’ in Noordwest Overijssel niet op berekend. Op onderstaande foto’s kun je mooi de verhouding zien tussen de mannen en het jacht. Dan krijg je ook een indruk van de diepgang van een dergelijk jacht.

Wat was het een bijzondere ervaring om dit bijzondere transport voorbij te zien glijden. En zeker als het zonnetje ook nog eens zo mooi op het jacht schijnt.

Er was veel belangstelling voor dit transport. Oud en jong keken gebiologeerd toe. Het werd extra spannend toen het geheel aan de grond liep. De beide sleepboten losten het samen goed op door weer naar achteren te varen en toen weer naar voren.

De inwoners van Vollenhove zijn al heel wat gewend wat betreft bijzondere transporten van jachten die door Royal Huisman zijn gemaakt. Toch blijft het altijd weer fascinerend om naar te kijken. Op internet vond ik een mooie compilatie van jachten die door Royal Huisman zijn gebouwd.

Wordt vervolgd.

Sea Eagle II op de pontons

In dit logje ga ik dieper in op het vervoer van de Sea Eagle II. Het vervoer werd verzorgd door HEBO Maritiemservice BV. De mannen van HEBO houden zich niet bezig met de prijs van een superjacht, ze beschouwen iedere klus als bijzonder en zetten zich daar 100 procent voor in, zo vertelde mij één van de medewerkers.

HEBO Maritiemservice maakt voor een dergelijk vervoer gebruik van pontons. Pontons kunnen aan elkaar worden gekoppeld zodat grote en zware lasten kunnen worden meegenomen. Pontons zijn voorzien van grote stalen buizen die ze kunnen laten zakken tot op de bodem voor de stabiliteit van het ponton.

Het 81 meter tellende gevaarte werd op twee aan elkaar gekoppelde pontons gereden. De twee pontons hadden ieder een afmeting van 63,50 bij 43,50 meter. Het superjacht stond  niet precies in het midden op de centrale pontons, maar iets naar buiten. Dit was nodig in verband met het passeren van de bruggen en dan specifiek het passeren van de  openstaande brugdelen.

Bij een ponton kan men per per compartiment ballastwater toevoegen of verwijderen. Als er bijvoorbeeld een kraan op het ponton staat die langzaam wordt gedraaid, kan dit worden toegepast om te zorgen dat het ponton ondanks de veranderingen van de belasting een horizontale stand blijft innemen. In dit filmpje kun je mooi zien dat tijdens het oprijden van het jacht op de pontons er voortdurend water wordt weggepompt uit de pontons.

Naast de twee centrale pontons worden er nog een aantal zijpontons gebruikt voor de stabiliteit. Voordat de passage kon plaatsvinden door de Vollenhoverbrug werden de zijpontons verwijderd en na het passeren werden deze weer geïnstalleerd. Dit hele proces nam veel meer tijd in beslag. Wie een dergelijk hoogtepunt zoals het passeren van een brug wil vastleggen moet dus heel veel geduld opbrengen.

Wordt vervolgd. 

Sea Eagle II en Vollenhoverbrug

Als een jacht de scheepswerf van Royal Huisman verlaat en wordt vervoerd naar elders dan komt men al binnen 50 meter de eerste uitdaging tegen en wel het passeren van de Vollenhoverbrug.

De in 1941 gebouwde Vollenhoverbrug werd in 2004 aangepast zodat een brugdeel volledig kon worden verwijderd om de megajachten van scheepswerf Huisman te kunnen laten passeren. De brug werd daarvoor dan de hele nacht gestremd.

In de jaren erna zag men de noodzaak in om de brug volledig te vernieuwen. Het wegdek was te smal en dat leverde gevaarlijke verkeerssituaties op. Het bevorderen van de verkeersveiligheid was noodzakelijk. Zie dit filmpje van RTV Oost.

In 2011/2012 werd de oude brug vervangen door een nieuwe brug. Deze nieuwe brug heeft gescheiden stroken voor snelverkeer en langzaam verkeer. Ook de naastgelegen scheepswerf was blij met de nieuwe brug. Bij de vervanging is rekening gehouden met het formaat van de schepen van Royal Huisman.

De Vollenhoverbrug ligt over het Vollenhoverkanaal en verbindt de provincies Flevoland en Overijssel. De brug verbeeldt de sprong van het oude naar het nieuwe land. Dat is te zien in de landhoofden. De oude landzijde is afgewerkt met zwaar tonend basaltkleurig metselwerk, een verwijzing naar de oude zeewering. Vanaf daar ‘steekt’ de brug als horizontale lijn over naar de weidsheid van de polder. De hameitoren staat als een vrij object in de ruimte. Je kunt meer lezen over deze duurzame brug op deze site.

In de nacht van 8 op 9 januari was het de beurt aan Sea Eagle II om de Vollenhoverbrug te passeren. Op de site van De Noordoostpolder staat het verhaal en een foto van de passage.

Wordt vervolgd. 

Royal Huisman Shipyard

Vanaf de ligplaats wandelde ik onder de brug door over het pad langs het Vollenhoverkanaal in noordoostelijke richting. Aan de overkant van het water is de scheepswerf, Royal Huisman. Op die werf is het grootste aluminium zeiljacht ter wereld, de Sea Eagle II gebouwd.

‘Opgericht in 1884 is Royal Huisman geëvolueerd van bescheiden bouwer van houten werkboten naar meerdere bekroonde maker van enkele van de beste superjachten ter wereld’, zo staat er op de mooie site van Royal Huisman vermeld.

Voor scheepswerf Royal Huisman was een romp van 81 meter de grootste romp tot nu toe. Behalve dat de hoofdbouwloods moest worden uitgebreid moest ook het productie- en beheerprocedures worden herzien om ervoor te zorgen dat het bouwproces soepel, binnen het budget en op schema verliep.

De ingenieurs en scheepsarchitect kregen een uitdaging voorgeschoteld. Aluminium is een  metaal dat zich gemakkelijk laat knippen en vormen. Maar het is een metaal waarbij het moeilijker is om de longitudinale (lengterichting) sterkte te behouden in een 81-meter zeiljacht waar de belastingen van kiel en tuig op de romp veel hoger zijn dan bij een motorjacht van vergelijkbare grootte. De romp werd ondersteboven gebouwd. Toen de romp klaar was werd deze buiten de hangar gedraaid. Op deze site staat een fotoserie en een timelaps filmpje van dit proces. Op dit filmpje is te zien hoe Sea Eagle II de loods verlaat.

Sea Eagle II is nu onderweg naar Royal Huisman in  Amsterdam waar het zeiljacht afgebouwd en klaargemaakt wordt voor proefvaarten. Ook krijgt de bemanning daar training op het schip. In het voorjaar wordt het zeiljacht afgeleverd bij Dr. Samuel Yin.

In zijn vrije tijd is Yin een gepassioneerd zeezeiler. De mega-zeiljachten heeft hij dan ook beslist niet alleen maar voor de heb, weten ze bij Royal Huisman in Vollenhove. De Taiwanees volgt het bouwproces van zijn schepen ook op de voet, zegt Van ‘t Verlaat. ,,Net als de meeste van onze opdrachtgevers trouwens. Ze komen bijna allemaal af en toe om de hoek kijken op de werf, soms voor een paar uurtjes, soms blijven ze in de buurt een nachtje slapen. En in de loop der jaren is een hechte vriendschap ontstaan tussen Yin en onze voormalige directeur Alice Huisman. Ook met de huidige eigenaar is een nauwe relatie.” Bron: De Stentor.

En zo ziet Sea Eagle II eruit als het jacht wordt opgeleverd.

Wordt vervolgd. 

Het anker en de reddingsboei

Toen ik het enorme jacht met eigen ogen zag, was ik onder de indruk van de omvang en het vakmanschap. Hoe kun je zo’n immense, symmetrische romp van 81 meter maken?

Terwijl ik met dit onderwerp bezig was kwam ik steeds meer te weten over de bouw van dit jacht. De technische details gaan mijn pet te boven en zal ik jullie ook besparen. Een aantal zaken zal ik de komende tijd wel hier de revue laten passeren.

Zoals het nu lijkt is er nog niet direct winters weer in aantocht. Omdat ik ook geen andere actuele foto’s in mijn archief heb neem ik alle tijd voor dit onderwerp.  En mocht er toch tussendoor een wintertje komen en ik ben in de gelegenheid om winterse plaatjes te schieten dan plaats ik die weer gewoon tussendoor. Dan is er nog geen man overboord…