Op de avond van de tweede dag op Texel ging ik samen met de jeugd naar het strand bij Paal Twaalf. Op dat strand fotografeerde ik vorig jaar de drieteenstrandlopers en ik had de jeugd enthousiast gemaakt over het gedrag van deze vogeltjes.

We wandelden langs de vloedlijn. Ik speurde naar de drieteenstrandloper, maar zag ze niet. Ik was al bang dat ik de jeugd tevergeefs mee had getroond om deze koddige vogeltjes te bekijken.

En toen kwamen ze toch onverwachts aangevlogen. Ze landden even verderop op het strand.

Zoals gebruikelijk had ik meerdere camera’s, objectieven en mijn rugtas mee. Om mijn handen vrij te hebben gaf ik de Canon 5D met zoomlens aan de jeugd. Dat vonden ze geen probleem, want ze zijn vervolgens alle drie helemaal los gegaan met het maken van portretfoto’s. Ze hadden mij ook een paar keer in het vizier…

En ik heb mij uitgeleefd op de drieteenstrandlopers. Op die bewuste avond bestond het hoofdgerecht uit kwal.

Maar ook de andere gerechten van het verrassingsmenu gingen er prima in.




Ik was goed voorbereid door mijn kniebeschermers mee te nemen op vakantie. Het is niet zo’n charmant gezicht. Ik kreeg er meerdere opmerkingen over van mensen die het toch wel slim vonden.

Door hun gedrag vind ik het zulke koddige vogeltjes. Ze zoeken hun voedsel langs de waterlijn. Ze rennen dus steeds mee met de aanrollende en terugtrekkende golven.




Ik kan daar tijden van genieten. En dat ik genoten heb is wel te zien aan mijn stralende gezicht.

De zon zakte steeds verder. Het was zo langzamerhand te weinig licht om nog acceptabele foto’s te kunnen maken van de snelle lopertjes.

De jongelui hielden het voor gezien en wandelden richting strandtent om op het terras wat te drinken. Even later voegde ik mij bij hen. Weer een dag met een gouden randje…
