Gezellige huismussen

In deze tijd van het jaar zijn er steeds minder zingende vogels te horen. Veel vogels zingen om hun territorium te verdedigen tegen concurrerende vogelmannen en in de smaak te vallen bij de vrouwen. Nu loopt het broedseizoen voor veel soorten op z’n einde en de zangvogels vallen stil. De vroege broedsels zijn al uitgevlogen, van andere worden de jonge vogels nog even gevoerd. De komende weken beginnen sommige zelfs al aan de trek naar het zuiden. In onze tuin is geen koolmees of pimpelmees meer te zien. Er scharrelt nog een enkele merel rond en gelukkig laten ze hun zang ook nog wel horen. Het zijn vooral de huismussen die zorgen voor het nodige vertier in onze tuin.

De huismussen ‘opereren’ het liefst in een groep. Ze scharrelen graag op het dak, onder de zonnepanelen rond de schoorsteen. Ze hebben o.a. een nestje onder de dakpannen. Het ene broedsel is nog niet uitgevlogen en ze zijn alweer met het volgende bezig.

Ze scharrelen hun kostje bij elkaar in de bloemenborders, tussen de mais en in de bomen. Ze pikken een graantje mee bij de kippen. En van tijd tot tijd nemen ze een zandbadje naast het kattenkruid.

Door de vijver is er altijd voldoende water voor handen. Als door verdamping het niveau in de vijver te laag is en ze niet vanaf de rand kunnen drinken, gebruiken ze de helling. Verder staan er in onze tuin op diverse plaatsen drinkwaterbakjes.

En als laatste, een mus in de vijgenboom. Kortom, we zijn blij met al die gezellige huismussen in de tuin.

Een platbuik bovenin de vijgenboom

We genieten enorm van onze tuin en vijver. Aan de rand van onze vijver staat een 3 meter hoge vijgenboom.

De vijgenboom heeft dit jaar vorstschade opgelopen door de pittige late nachtvorsten. Gelukkig had dit geen nadelige gevolgen voor de groei van de vijgen.

Op Hemelvaartsdag zat bovenin de vijgenboom een libel. Met de Nikon zoomde ik in op de libel.

Het was een platbuik, een vrouwtje. Heeft één van jullie een idee  waarom de uiteinden van de vleugels donker zijn? Ik heb op internet gezocht, maar kon het niet vinden.

Kikkerlarfjes in onze vijver

In eerdere posts liet ik hier het kikkerdril en de kikkers bij het kikkerdril  zien. Ongeveer twee weken geleden ontdekte mijn eega wel duizenden kikkerlarfjes in de vijver. Uiteraard moest daar wel even een fotoserie van gemaakt worden. Onderstaande foto is technisch niet fraai, maar het gaat hier om het idee. In deze periode laat de magnolia zijn bloemblaadjes vallen en daarvan komen er veel in de vijver terecht. Iedere dag schept mijn eega met een schepnet alle blaadjes uit de vijver met uitzondering van de blaadjes op de plaats van de kikkerlarfjes

Er was een groepje kikkerlarfjes die een bloemblaadje van de magnolia gebruikten als vijvertje. De kikkerlarfjes zwommen een meter vanuit de kant van de vijver.

Als ik met de Nikon inzoomde kon de autofocus niet scherp stellen op de kikkerlarfjes in de minivijver. Ik moest dus creatief zijn om de larfjes van dichtbij te benaderen. Daarom trok ik mijn waadbroek aan en zo kon ik op de rand van de vijver gaan zitten met de benen in de vijver. Op deze manier kon ik veilig voorover leunen. Onze dochter maakte de foto’s van mij met haar mobiel. En zo zag dat eruit…

Van mijn biologielessen van de middelbare school wist ik nog wel wat over kikkerdril, kikkervisjes en kikkers, maar veel was ik in de loop van de jaren toch kwijtgeraakt. Maar gelukkig hebben we internet. Na een tijdje zoeken en door de juiste zoekopdracht in te voeren kwam ik uiteindelijk terecht op een interessante site waar alles over kikkers staat beschreven. Daar leerde ik dat het bij ons om de bruine kikker gaat. Omdat bruine kikkers al zo vroeg in het voorjaar hun eitjes leggen, en het water dan nog zo koud is, leggen ze de eitjes hoog in het water. Op die manier vangen ze de meeste zonnewarmte.

Als een kikkerlarfje uit zijn eitje komt, zuigt het zich met het zuignapje vast aan een waterplant of aan het dril waar het uit gekomen is. Het blijft daar een tijdje hangen om verder te groeien. De uitsteeksels zijn de kieuwen waar ze de eerste dagen mee ademhalen.

Een paar dagen later heeft het kikkerlarfje een mondje en oogjes gekregen en het staartje is nu ook sterk genoeg om er mee te kunnen zwemmen. Het is nu een kikkervisje. De uitwendige kieuwen zijn verdwenen, het kikkervisje heeft nu inwendige kieuwen. Kikkervisjes kunnen net als kikkers ook ademhalen via hun huid. Bron is Wilma’s kikkersite. Ik was net op tijd met het vastleggen van de kikkerlarfjes, want een dag later waren het kikkervisjes geworden en verdwenen naar de diepte van onze vijver.

Kikkerdril

Zoals ik in een eerdere post al schreef, de natuur laat zich niet tegenhouden. Niet door oorlogen, niet door ziekte, niet door sterven en niet door een Corona-crisis.

In onze vijver liggen sinds gisteren drie  hoopjes kikkerdril. Te schitteren in het lentezonnetje.

Vandaag heb ik het vijvernet opgetild en er enkele foto’s van gemaakt.

Fijn idee  hé dat de natuur toch gewoon z’n gang gaat en zich niet laat leiden door angst….