Boompieper poetst zijn verenkleed

In Dwingelderveld staan en liggen hier en daar dode bomen. Dergelijke bomen bieden een mooie uitkijk- en zangpost voor de vogels. Ook voor een fotograaf is het prettig als een vogel daar zijn plekje kiest, op deze manier heb je geen last van hinderlijke takken of gebladerte.

En zo trof ik het tijdens mijn fietstocht dat een boompieper een plekje had gekozen in een dode boom.

De boompieper leek geen angst te hebben voor mij en bleef mooi poseren. Nadat hij even om zich heen had gekeken en zijn zang had laten horen ging hij uitgebreid zijn verenkleed poetsen.

Ik schrijf ‘hij’ maar het kan ook niet zo goed een vrouwtje zijn geweest, qua uiterlijk zit er geen verschil tussen een mannetje en een vrouwtje.

Jongen van de koolmezen vliegen uit

Naast het terras bij de vijver hangt een nestkastje. Ook dit jaar werd het nestkastje bewoond door koolmezen.

Drie weken hebben de ouders zich uit de naad gewerkt om de jongen te voeren.  Het eten werd hen zo in de opengesperde snaveltjes geworpen en de uitwerpselen werden vervolgens weer keurig afgevoerd.

Maandag waren de jongen groot genoeg om uit te vliegen. De ouder zat op een afstandje en ‘riep’ de jongen naar buiten.

Degene die met de snavel vooraan stond bij het voeren vloog vast als eerste uit.

 

Er is altijd één de laatste. De ouders moesten wel heel erg hun best doen om deze kleine naar buiten te krijgen. Ondertussen moesten ze ook hun reeds uitgevlogen kroost in de gaten houden.

En daar kwam dan ook eindelijk de laatste naar buiten.

Nu is het akelig stil in en bij het nestkastje. Het piepen is verstomd en de ouders vliegen niet meer af en aan. Iedere keer moet ik daar weer aan wennen. Het is te hopen dat er spoedig nieuwe bewoners intrekken.

Boerenzwaluwen bij vogelkijkhut Blaustirns

Toen Jan en ik een tijdje aan het fotograferen waren in vogelkijkhut Blaustirns kregen we plotseling bezoek. Twee boerenzwaluwen waren neergestreken op de schutting buiten de vogelkijkhut.

Hun nest bevond zich binnenin de kijkhut. Ze leken enigszins terughoudend, want ze vlogen niet direct naar binnen. Misschien waren ze nog niet gewend aan fotografen in de kijkhut.

Ik vind het prachtige vogeltjes, zeker als de zon op het verenkleed schijnt.

Bosrietzanger

Nadat Jan en ik vanaf het pad meerdere foto’s  hadden genomen wandelden we verder naar de vogelkijkhut. Toen we daar aankwamen zagen we tot onze grote verrassing dat deze niet was afgesloten. Dat zou ook onzin zijn, want in deze vogelkijkhut kun je met twee personen prima 1,5 meter afstand houden.

Jan koos voor een bankje met weids uitzicht over het water. Ik stelde mij op bij een luikje met uitzicht op het riet. Ik hoorde in het riet een vogeltje het hoogste lied zingen. Het viel nog niet mee om het prachtig zingende vogeltje te ontdekken en vast te leggen. Meestal zag het vogeltje diep weggedoken in het riet.

Maar de aanhouder wint. Eindelijk zocht het vogeltje een plekje waarbij ik het vogeltje scherp in beeld kon krijgen.

Ik had daar ter plekke al gezien dat het geen ‘gewone’ rietzanger was. Bij het determineren op de computer kwam ik uit bij een bosrietzanger.

Een zangvogeltje moet je eigenlijk niet alleen maar zien, maar vooral ook horen. Om die reden heb ik een filmpje gemaakt van de bosrietzanger.

 

Koekoek bij de Leijen

Vanaf de fotosessie in het Weinterper Skar reden Jan en ik naar De Leijen. We waren benieuwd of we terecht konden in vogelkijkhut, Blaustirns. Aan de Doktersheide nabij De Leijen waren de  bermen prachtig gekleurd.

Terwijl we daar stonden te fotograferen vlogen er een aantal F-16’s over. Het is me gelukt om er eentje vast te leggen. Toen we naar het pad liepen wat naar de vogelkijkhut loopt zagen we al snel een kaart hangen met daarop de tekst: ‘Omdat het niet mogelijk is om 1,5 meter afstand te bewaren is de vogelkijkhut gesloten.’ Dat was een tegenvaller.

We besloten na overleg in ieder geval het pad naar de vogelkijkhut te bewandelen, want daar was vast wel iets te fotograferen…

Halverwege het pad was ik bezig met het fotograferen van zangertjes tussen het riet. Jan was al doorgelopen richting de vogelkijkhut. Plotseling vloog er een koekoek over mijn hoofd. De vogel landde bovenin een hoge boom. Hij hielde zijn staart omhoog net alsof hij nog zijn evenwicht moest zoeken…

De koekoek riep een paar keer zijn naam en keek daarna eens goed in de rondte. Jammer, want hij kreeg waarschijnlijk de fotograaf in het vizier. Ook heb ik Jan zachtjes geattendeerd op de koekoek, maar voordat Jan de camera kon richtten ging de koekoek er vandoor.

 

In mei 2016 is het me gelukt om een koekoek op film vast te leggen.

Wordt vervolgd. 

Op gelijke hoogte met een vink

Op een ochtend zat ik voor het huis koffie te drinken. Normaal gesproken zitten we achter ons huis, maar daar was het niet aangenaam vanwege de straffe westenwind. Plotseling daalde er een vink neer op de oprit. De vink bleef op de oprit zitten. Vanaf een afstandje maakte ik behoedzaam enkele foto’s.

Al snel bleek dat ik niet zo behoedzaam te werk hoefde te gaan, want de vink bleef zitten waar hij zat.

Nadat ik een aantal foto’s genomen had vanaf mijn tuinstoel sloop ik naar een ander plekje en stelde mij daar verdekt op. Ik zat op de oprit en zette de Nikon bridgecamera met kantelbaar scherm op de stenen en maakte zo enkele foto’s.

Al snel zag ik dat het standpunt van de camera ‘te laag’ was, want behalve de vink fotografeerde ik ook een stuk van de straatstenen. Daarom hield ik de camera iets hoger met het volgende resultaat.

Het was mij niet duidelijk waarom de vink daar bleef zitten. Misschien was hij wel tegen het voorraam van de woonkamer aangevlogen en was hij even niet in staat om te vliegen. Hij bleef echter wel alert om zich heen kijken. Dat is wel verstandig met de vele buurkatten die onze tuin dagelijks bezoeken.

Na een tijdje hield de vink het toch voor gezien, na wat rek- en strekoefeningen vloog hij op en verdween via de voortuin weg.

Op de foto’s is goed te zien dat er onkruid tussen de stenen mag groeien. Het hoge onkruid trek ik er met de hand uit. Onkruidverdelgers zijn in onze tuin uit den boze.

Rietzanger

Tijdens mijn wandeling langs het riet in de Prikkepolder, in de Weerribben hoorde ik veelvuldig de rietzanger.

Vaak zitten ze tussen de rietstengels en zijn ze lastig vast te leggen. Deze rietzanger koos een plekje mooi in het zicht.

Het volgende moment vloog de rietzanger naar een hogere zangpost. Ik had het geluk dat het vogeltje mooi van achteren werd beschenen door de namiddagzon.

Er stond een straffe wind en daardoor viel het nog niet mee om de rietzanger op de heen en weer zwiepende rietstengels goed in het vizier te houden.

De rietzanger maakte hier aanstalten om weg te vliegen. Op deze foto zie je goed dat de rietzanger geringd is.

Een rietzanger moet je vooral horen. In mei 2019 maakte ik een filmpje van de rietzanger, waarbij het enorme repertoire van de zangvogel goed tot zijn recht komt.

 

 

Bonte vliegenvanger

In onze tuin heb ik afgelopen week de bonte vliegenvanger gespot. Als ik op deze site kijk dan denk ik dat het een vrouwtje was. Ze verkende het nestkastje. Dit nestkastje hangt aan de perenboom in onze voortuin. De perenbomen staan op dit moment volop in bloei. De bloesem trekt weer vele insecten en daar profiteren de vogels weer van.

Vervolgens zat het vogeltje een korte tijd bovenop het kastje en verkende de omgeving. De foto’s zijn gemaakt vanuit de woonkamer. De Nikon bridgecamera ligt al standaard voor het grijpen zoveel moois komt er momenteel voorbij in onze tuin.

Een voorganger is al eens druk bezig geweest om de voordeur te vergroten. Ik hoop wel dat deze bonte vliegenvanger de woning nu nog goedkeurt.