Een brandweerauto van dahlia’s

Op een stralende zondagmiddag maakten mijn man en ik een fietstocht. Vanuit onze kerkelijke gemeente mochten we namelijk bloemen brengen bij een mevrouw in Vledder. De bloemen had ik haar na kerktijd al overhandigd, want die waren lastig mee te nemen op de fiets.

De fietstocht ging over landgoed De Eese, door Eesveen en Frederiksoord. Een dag eerder was er in Frederiksoord een optocht geweest vanwege Corso Frederiksoord. Op zondag kon je per fiets langs de mozaïekroute. Het was er dan ook gezellig druk in Frederiksoord en in de omliggende dorpjes.

Ook stonden er her en der nog praalwagens opgesteld. Het was ondoenlijk om bij ieder mozaïek of praalwagen stil te blijven staan voor een foto, maar deze brandweerauto moest wel even op de foto.

Een eindje verder troffen we een enorme vis bij zeemuseum Miramar.

Na het gezellig bezoek in Vledder fietsten we via een andere route weer naar huis. Tussen de buurtschappen Wapse en Wapserveen liepen koeien in de wei met daartussen een tweetal ooievaars. Zo te zien zijn ze elkaars aanwezigheid gewend.

Op kraambezoek bij de lammetjes

Nederland is in de ban van Covid-19. Dagelijks worden er nieuwe maatregelen genomen om grootschalige verspreiding tegen te gaan. Of dat gaat lukken is afwachten. Op mijn werk, in de zorg heb ik er volop mee te maken. We moeten in ons ziekenhuis alle zeilen bijzetten om het logistiek voor elkaar te krijgen en te houden. De reis naar het werk is al vreemd, op de weg is het enorm rustig. Omdat bijna alle polikliniek-bezoeken zijn geannuleerd is er volop ruimte op de parkeerplaats. Bij de ingang zitten ‘poortwachters’ die iedere bezoeker bevragen en zonodig temperaturen. Ook de gangen van het ziekenhuis zijn leeg. Ik moet extra dagen werken en de werkdagen zijn regelmatig langer dan de gebruikelijke 8 uren.  Dat het werken in de zorg gewaardeerd wordt dat is hartverwarmend. Toen ik gisteravond een app kreeg van onze zoon met een filmpje met klappende studenten op zijn campus kreeg ik kippenvel en tranen in mijn ogen. Een ander mooi voorbeeld daarvan is dit filmpje. Verder luiden vanavond zoveel mogelijk kerken in Nederland hun klokken. Dit als teken van troost en hoop in tijden van crisis.

Naast de perikelen rond de uitbraak van Covid-19 gaat het leven ook gewoon door… Zo werden er vorige week bij mijn nichtje en haar gezin vier lammetjes geboren. Ik ben vorige week maar even op kraambezoek geweest in de schapenstal.

Deze twee broertjes werden bijgevoerd, omdat de moeder een uierontsteking had.

Omdat de heer des huizes op dat moment druk was in het riet was voor mijn nichtje de schone taak weggelegd om de lammetjes de fles te geven.

Twee lammetjes die de de avond daarvoor waren geboren moesten in de gaten worden gehouden of ze wel goed dronken bij hun moeder. Zonodig werden ze een handje geholpen.

Tijdens het voeden van de lammetjes keek de jongste telg van het gezin vanuit de buggy toe.

Wat een schatje.

Na het voeden en de fotosessie bij de lammetjes maakte ik nog een kleine wandeling. Ze is de jongste van mijn drie oogappeltjes. Ze is een heel lief en gemakkelijk meisje. Ze vond die ‘zwaaiende’ narcissen veel leuker dan mijn camera.