Nu had ik inmiddels wel de wulp en de kemphaan  vastgelegd, maar  de Kening fan ‘e Greide had ik nog niet mooi voor de lens gekregen. Van mijn fotomaatje leerde ik een plekje waar ze met alle waarschijnlijkheid wel zouden zitten, maar ik wist niet hoe daar te komen. Door de corona-crisis zijn Jan en ik een tijdje niet samen op stap geweest. Omdat ik onbeschermd zorg verleen ben ik veel te bang om Jan te besmetten met het virus. Eind vorige week hebben we daar een oplossing voor bedacht. We zijn toen voor het eerst weer ‘samen apart’ op stap geweest. Voorzien van onze eigen koffie en broodjes zijn we in twee aparte auto’s naar het plas-drasgebied, De Mieden gereden. Daar parkeerden we onze auto’s in de berm en nestelden we ons op onze klapstoeltjes ruim drie meter van elkaar aan de rand van het plas-drasperceel.

Dat we daar eersterangs zaten dat werd al snel duidelijk, een paar grutto’s foerageerden geruime tijd binnen een acceptabele afstand van onze camera’s.

Terwijl wij onze camera’s veelvuldig lieten klikken foerageerden ze rustig door.

Het was een feest om daar te zijn. Het was prachtig weer. Terwijl we tussen het fotograferen bij praatten over allerlei zaken klonk er op de achtergrond het grote orkest van weidevogels.

Met zijn fiere hals en ferme snavel mag deze vogel met recht de Kening van de Greide worden genoemd.

Ik heb ook een filmpje gemaakt van de grutto’s.