Vandaag laat ik de laatste serie zien van de prachtige, maar korte winter in de tweede week van februari. Op zondagmiddag reed ik naar de Dwarsgracht. Dwarsgracht is qua uitstraling te vergelijken met Giethoorn, maar dan minder bekend en dus ook minder druk. Dwarsgracht ligt in de Kop van Overijssel. Het dorp ligt midden in natuurgebied,  Weerribben-Wieden. Vroeger werd daar turf gegraven. Daarnaast vormden rietteelt, veeteelt en visserij de belangrijkste bron van inkomsten.

Dwarsgracht heeft een lintbebouwing. De huizen zijn gesitueerd aan weeszijden van de vaart. Aan beide kanten van de vaart loopt een wandel/fietspad. Achter de huizen die aan de oostkant van de vaart staan loopt een weg. Dit is tevens de enige weg en loopt dood aan het eind van het dorp. De huizen aan de westkant van de vaart zijn alleen lopend, per fiets of per boot bereikbaar.

Ik had mijn auto halverwege het dorp geparkeerd en wandelde langs de vaart naar het noorden.

Aan het einde van het dorp stonden de mannen van ‘IJsclub Dwarsgracht’ met hun machines. Ik stel me zo voor dat ze al lang blij waren dat ze weer eens in actie konden komen. Een ouderwetse schaatstoertocht organiseren dat zou helemaal mooi zijn geweest, maar dat zat er dit jaar helaas niet in.

Café Restaurant De Otterskooi had een professionele koek-en-zopiekraam neergezet.  Daar werd gretig gebruik van gemaakt. Net zoals in de rest van het dorp was ook daar de stemming opperbest. Het leek erop dat dit wintertje vele mensen goed deed.

Nadat ik het verste punt van het dorp had bereikt wandelde ik terug naar het zuiden. Onder een bruggetje halverwege het dorp lag een wak. De schaatsers moesten daar een stukje klunen.

Met deze foto neem ik afscheid van Dwarsgracht, het natuurijs en de kort maar krachtige winter. Wat mij betreft mag dit volgend jaar weer…