Mijn doel bij een bezoek aan de observatiewand is om iets bijzonders te zien en vast te leggen. En het liefst zo snel mogelijk. Maar als dat doel zich niet zich snel aandient dan daalt er een rust over mij heen. Van haasten ga ik naar onthaasten. En zo kan ik tijden uitkijken over de plas en geniet ik…

Op die bijna windstille dag werd het gladde oppervlakte van tijd tot tijd doorbroken door onzichtbaar leven. Leven wat zich afspeelt onder het wateroppervlak.

Ik richtte mijn camera op de honderden visjes die rond de kijkhut zwommen. Als de ijsvogel hier nog was geweest dan had het vogeltje zich te goed kunnen doen aan deze rijk gevulde dis…

Soms was er een luide plons onder de kijkhkut, wellicht veroorzaakt door een snoek. Een fractie later sprongen dan honderden visjes tegelijk op uit het water. Door de springende visjes trok er een siddering door het water. Een prachtig gezicht.

Doordat de visjes de grens tussen water en lucht aanraakten ontstonden er kringen in het water. Daar heb ik een fotoserie van gemaakt. Weet je wat zo mooi is, er is niet een kring hetzelfde. Ik noem het ‘Kunst der Natuur’.