Zo’n anderhalve week geleden stond er een fotokuier met mijn fotomaatje op het programma. Ik stelde voor om richting Het Wad te gaan. Jan was daar gelijk voor te vinden. Jan navigeerde en ik was de chauffeur. Onze eerste echte stop was in het plaatsje Firdgum. We troffen het niet met het weer. In het hele land was het een prachtig zonnig weer, maar in het noorden van het land zaten we precies onder een wolkenband. Desondanks hebben we ons prima vermaakt.

Een blikvanger is de toren van Firdgum. Deze toren van de in 1794 gesloopte kerk staat op de deels afgegraven terp. Later in deze serie kom ik er nog op terug.

Jan ontdekte een paadje waarbij we aan de buitenkant van de haag langs de toren konden lopen. Op een weiland naast de toren stonden twee ieniemienie paardjes.

Dit paardje ging er eens goed voor staan. Wellicht dat het paardje dacht dat Jan wat lekkers had meegebracht.

Na de ontmoeting met de paardjes wandelden we richting het zodenhuis en het Yeb Hettingamuseum.

Zowel het zodenhuis als het museum waren gesloten. Er zat niets anders op dan het geheel van buitenaf te fotograferen. Jan bedacht een mooie oplossing zodat hij toch het zodenhuis van binnen kon bekijken. Toch wel handig als je lang bent.

Vrijwilligers en experts bouwden in 2012 en 2013 het zodenhuis, een boerderij met wanden van gestapelde zoden zoals die in de vroege middeleeuwen in de regio gestaan moet hebben. Archeoloog Daniël Postma wilde testen of muren van zoden sterk genoeg zijn om een dak te dragen. Dat bleek in eerste instantie niet het geval. In november 2013 stortte het huis grotendeels in. Het werd een onderdeel van de studie naar de (her)bouw. De overblijfselen werden geïnspecteerd om te achterhalen wat de oorzaak was van de instorting en het bleek dat bij een van de deuropeningen de zoden wand was ingewaterd. Niet de harde wind, maar het water had de wand doen instorten. In de maanden daarna werd het zodenhuis met een iets andere constructie weer opgebouwd. Op deze site en deze site kun je er alles over lezen.

Vanaf het zodenhuis wandelden we naar de toren.

De toren dateert waarschijnlijk uit de 13de eeuw en is van kloostermoppen opgetrokken. Tijdens de restauratie van 1921 kreeg hij, naar voorbeeld van een oude tekening, een nieuwe, sierlijke bekroning met een klimmend boogfries, zo staat er op de site waar ik al eerder naar verwees.

Wordt vervolgd.