Toen we 16 jaar werden gaven onze ouders mijn twee jaar oudere zus en mij een bedrag voor de aanschaf van een brommer. Voor dat bedrag konden we een Puch Maxi kopen. Mijn zus heeft dat ook gedaan. Ik had echter mijn zinnen gezet op iets spannenders en wel op een Puch met een hoog stuur en versnellingen. Mijn ouders waren niet rijk, maar wel royaal en reëel. In het kader van ‘Gelijke monniken, gelijke kappen’, moest ik het resterende bedrag er zelf bijverdienen. Dat had ik er maar wat graag voor over. Wel jammer dat ik maar één foto heb van mijn Puch. Deze foto is gemaakt door mijn vriendin in hun achtertuin.

In onze regio reden de jongens in die tijd op een Zündapp of op een Kreidler. Bovenstaand verhaal en foto zijn een inleiding op het volgende verhaal… Terwijl Jan en ik op de Waddendijk bij Zwarte Haan liepen kwamen er twee mannen aangereden op hun brommers. Al snel zag ik dat het Zündapps waren.

Op weg naar de auto op de parkeerplaats namen we een kijkje bij deze klassiekers.

De beide mannen waren wel in voor een praatje en vertelden vol trots over hun brommers. Tijdens de tocht moest er nog wel een paar maal gesleuteld worden aan de brommer, zo vertelde de man.

De andere man vertelde dat hij vroeger deze Zündapp in zijn bezit had en dat hij die brommer had verkocht toen er een auto werd aangeschaft. Zijn kinderen kwamen de brommer weer op het spoor en hebben deze gerenoveerd. Als verrassing gaven ze hem deze brommer cadeau op zijn zestigste verjaardag.

De beide mannen wilden best nog even voor ons poseren.