50 jaar geleden werd ik samen met mijn zus, Anna lid van muziekvereniging De Bazuin. Anna was toen 10 jaar en ik was 8 jaar.
Mijn eerste instrument was een alt. Later vond ik meer uitdaging in het bespelen van een bugel. Op de linker groepsfoto zit ik achter het jongetje met het rode haar.
Na de HAVO ging ik de verpleging in. Op mijn 18e startte ik met de inservice opleiding in het Sophia ziekenhuis in Zwolle. Ik ging toen in de personeelsflat wonen. Dat was het moment dat ik besloot De Bazuin te verlaten.
In 2010 bestond muziekvereniging 90 jaar. Voor die gelegenheid werd een reünieorkest opgericht. Ik gaf mij daar ook voor op. Op onderstaande foto speel ik op een bugel, de muzikant in een witte trui. Tijdens het jubileumconcert konden we als reünieorkest een verdienstelijk toontje meeblazen.
In 2020 bestond De Bazuin 100 jaar. Vanwege COVID-19 was het in 2020 en 2021 niet mogelijk om een jubileumconcert te geven. Dit jaar is dan toch eindelijk zover, het jubileum kan groots worden gevierd. Ook dit jaar is er een reünieorkest gevormd. Wederom heb ik mij opgegeven. Halverwege maart werd ‘mijn’ bugel gebracht.
Het bespelen van de bugel lukte wonderwel weer direct. De noten en de grepen kende ik allemaal nog, maar dat wilde nog niet zeggen dat ik ook werkelijk musiceerde…
Wat betreft de conditie of beter gezegd qua longinhoud gaat het ook goed. Het belangrijkste waar ik aan moet werken is de embouchure. De embouchure is gerelateerd aan een combinatie van factoren zoals winddruk (ademsteun), mond- en lipstand ten opzichte van het instrument, spierspanning (buikspieren, middenrif, kaak, mond, lippen, tong), de grootte van de luchtdoorstroomopening en de richting waarin de speler de lucht het mondstuk van het instrument instuurt.
Ik oefen bijna iedere dag en er zit zeker progressie in, maar naar mijn zin nog niet voldoende. Als ik iets doe dan wil ik het goed doen en goed kunnen. Daarin concessies doen vind ik lastig…
Mijn zus speelt nog steeds bij De Bazuin. Ze is een goede muzikant en ze heeft een uitstekende embouchure. Maandag j.l. hebben we gezellig samen geoefend. Ze geeft mij tips hoe ik mijn embouchure kan verbeteren en hoe ik moet musiceren.
Nu ben ik wel zover dat ik mijn eigen partij ken. Echter, je eigen partij kennen is een eerste, maar samenspelen is een tweede. Om het samenspelen te oefenen was je vroeger afhankelijk van de wekelijkse repetitieavond, tegenwoordig kan dat heel handig met behulp van YouTube.
Tijdens de repetitieavond hebben we wel veel plezier met elkaar. Daarbij mogen we gewoon accepteren dat het gaat om het gezellig samen musiceren en niet om de perfectie. Een deukje en een valse toon moet kunnen…
Schrijven met Licht 
Wat fijn dat jullie het 100 jarig bestaan nu kunnen vieren. Leuke foto’s van vervlogen tijden. Succes met ‘Crazy little thing called love’. Het wordt vast en zeker een onvergetelijk optreden en ja, het hoeft niet helemaal perfect te zijn
LikeLiked by 1 person
Dank je, Pedro. Het komt vast goed.
Er spelen ook oudleden mee die nog wel actief spelen bij andere korpsen zoals een lid van DOKA. Ik moest gelijk aan je fotoseries denken toen ik dat hoorde. 😃
LikeLiked by 1 person
Wat leuk !
LikeLiked by 1 person
knap hoor jetske, die embouchure is iets om bij te houden hé ,
ik kan het niet meer, ik speelde trompet,
wel super hoor, maar soms houden dingen gewoon op,
knap dat jij het aangaat
LikeLiked by 1 person
Een goede embouchure ontwikkel je niet in 1 maand tijd. Toen de echte muzikanten na een periode van geen repetitie door Corona weer gingen musiceren hadden zij daar ook last van.
LikeLike
Leuk om deze deze kant van jou te mogen leren kennen Jetske 🙂
LikeLiked by 1 person
😃
LikeLike
Wat een leuk en leerzaam verhaal, ik had nog nooit van het woord embouchure, laat staan wat het betekende !!!
Je foto`s zijn zoals gebruikelijk weer PLAATJES, vooral die close-up`s
Fijne reünie toegewenst
LikeLiked by 1 person
Dat woord leer je kennen als je een blaasinstrument bespeelt. Dus het is je vergeven… 😜
Dank je wel voor je complimenten. 😃
LikeLike
Wauw wat ben je toch een duivel doe al. Muziek spelen ook al! Heb ooit blokfluit gespeeld. Ben tot do re mi ga sol geraakt 😂. Het lukt je vast en je houdt er nog plezier aan over ook!
LikeLiked by 1 person
Haha, een duivel doe al… die uitdrukking ken ik niet.
Ik heb ook nog gedrumd en op orgel en gitaar gespeeld. Maar ik was geen virtuoos hoor. Musiceren is wel goed voor het ontstressen. En inderdaad het gaat om het plezier.
LikeLiked by 1 person
Niet alleen fotografie maar ook een muzikale kant, leuk om te lezen allemaal. Alvast veel succes met je a.s. jubileum concert, gaat vast wel leuk worden.
LikeLiked by 1 person
Dank je wel, Hanry dat gaat vast lukken.
LikeLike
Zoals ik laatst al zei, vind ik het echt heel knap hoe je dat spelen zo weer oppakt. Zelf had ik al moeite met de blokfluit toen ik op de P.A. zat. Je mag dan volgens eigen zeggen geen virtuoos zijn, ik ben op dat vlak al snel één en al bewondering.
Mooie foto’s ook weer trouwens. Vooral je macro’s zijn weer knap met de fijne scherptediepte. Maar de foto van de beide musicerende zusjes is toch wel de foto van de dag in het kader van het aanstaande jubileumconcert.
LikeLiked by 1 person
Dank je wel voor je mooie feedback. Die foto vind ik ook de mooiste en meest waardevolle foto.
LikeLiked by 1 person
Wat een enige blog, leuk de foto’s van vroeger. Knap dat je het weer oppakt en wat zullen jullie een plezier samen hebben. Veel succes hoor!
LikeLiked by 1 person
Dank je wel. 😃
Vanavond mogen we weer met elkaar repeteren.
LikeLike
100 jaar is toch een hel tijd, wat een erg leuke foto en verslag serie heb je gemaakt
LikeLiked by 1 person