Vandaag neem ik jullie nog een keer mee naar het Weinterper Skar. Naast het parkeerterrein is een veld die vol staat met o.a. boterbloemen, paardenbloemen en zuring. Onder een dreigende lucht heb ik ingezoomd op de boterbloemen.
Boterbloemen
Macro’s
Samen naar het Weinterper Skar
Vorige week stond er een fotokuier op het programma met mijn fotomaatje. Het weer werkte niet echt mee, toch hebben we ons er niet van laten weerhouden om op stap te gaan. Samen gingen we naar het Weinterper Skar. Jan was zo slim om zijn stoeltje mee te nemen. Een paraplu was misschien ook wel handig geweest…
Dit stoeltje is voor Jan een mooi hulpmiddel tijdens het maken van macro-opnames. Daarbij is een kantelbaar schermpje op de camera wel noodzakelijk.
Als ik macro-opnames wil maken dan moet ik op de knieën of languit op de grond. Met deze nattigheid is dat niet aanlokkelijk. Gelukkig had ik een vuilniszak mee voor onder mijn knieën. Het is in ieder geval gelukt om droog te blijven tijdens het fotograferen van de orchis.
De dreigende lucht voorspelde niet veel goeds en dat kwam ook uit. We hadden goed en wel de orchissen op de foto gezet en daar vielen al de eerste druppels. Er zat niets anders op dan terug te keren naar de auto.
Er kwam gelukkig niet veel van de regen. Toen we bij de auto waren was het alweer droog. in het slootje naast het parkeerterrein bloeide de waterviolier. Terwijl Jan een moment van rust nam en vanaf zijn stoeltje enkele foto’s maakte, richtte ik mijn camera op de waterviolier.
Even later kwam ik een kikkertje en een juffer tegen. Voor mij waren dit de eersten van dit seizoen.
Na de fotokuier in het Weinterper Skar zijn we naar huis gegaan om aldaar de lunch te nuttigen. Na de lunch zijn we naar De Leijen gereden. We hoopten vanuit de kijkhut de zwarte sterns te zien en te fotograferen. Helaas is dat niet gelukt. Er vloog wel een visdiefje langs.
Na deze geslaagde en gezellige dag reed ik aan het einde van de middag van Fryslân naar Drenthe. Omdat ik over de parallelweg reed kon ik de auto aan de kant parkeren om even te genieten van het uitzicht over het Ouddiep. Dit water vormt de noordelijke grens van het Weinterper Skar. De komende dagen plaats ik nog een paar fotoseries die genomen zijn in dit gebied.
Pinksterbloem of pinkenbloem
De naam pinksterbloem is misleidend. De naam is niet afgeleid van Pinksteren. Eigenlijk zou de bloem pinkenbloem moeten heten. Pinken (jonge koeien) gaan al vroeg in het voorjaar naar buiten en dat is iets eerder dan de melkgevende koeien. Het tijdstip dat het jongvee naar buiten gaat is als de pinkenbloemen net bloeien.
Omdat het nu eenmaal deze naam heeft gekregen en het vandaag Pinksteren is, krijgt het bloemetje samen met de uitgebloeide paardenbloem een plekje op mijn weblog.
Voor mij is Pinksteren niet het verhaal van de pinksterbloemen of pinkenbloemen. Voor mij gaat het om de betekenis van deze christelijke feestdag. In het christendom heeft muziek en zang een belangrijke plaats, ook voor mij. Ik vind het daarom mooi om de betekenis van Pinksteren te laten horen via het volgende lied…
Bijen en vogels tussen de bloesem
In het vorig bericht liet ik de bloemenpracht aan de fruitbomen zien. Het is nu aan de bijen om die ontelbare bloemetjes te bestuiven. Als de zon schijnt dan vliegen er inderdaad vele bijen van bloem naar bloem. Het bestuiven van de bloemen is niet hun hoofdtaak, de bestuiving vindt plaats terwijl ze bezig zijn het verzamelen van nectar en stuifmeel.
Bijen vliegen van maart t/m oktober. De bijen hebben het meeste baat bij bomen die veel nectar en stuifmeel leveren, de zogenaamde drachtbomen. De meeste bomen bloeien in het voorjaar en in de zomer. Zo ook in onze tuin. Ik leerde op deze site dat er een paar soorten zijn die tot in september nog bloemen kunnen geven en dan massaal door bijen worden bezocht. De bekendste, met toepasselijke namen zijn de honingboom (Sophora) en de bijenboom (Tetradium). Sinds de appelboom is omgewaaid is er een plek in onze achtertuin vrijgekomen. Op die plek zouden we wel een honingboom of bijenboom kunnen plaatsen.
Het zijn niet alleen de honingbijen die zorgen voor de bevruchting van onze fruitbomen. De grootste groep is de wilde bij. Er zijn ook enkele (nacht)vlindersoorten die baat hebben bij de fruitbomen. Tijdens of na de bloesem groeit het jonge blad aan de bomen. Vooral nachtvlinders hebben de appelboom of pruimenboom als waardplant. Sommige van deze vlinders kunnen voor een rupsenplaag zorgen, maar meestal is er een goed evenwicht omdat de vogels in dezelfde tijd hun jongen voeden. Vooral meesjes struinen fruitbomen af op zoek naar voedsel voor hun kroost.
In onze tuin zijn meerder nestkastjes bezet. Daarnaast zijn er nog vele nestjes in het struweel. Al die bekjes moeten wel gevuld worden en dan is het mooi meegenomen als ze daarvoor niet al te ver weg hoeven.
De ouden zijn dan ook volop aan het zoeken tussen de bloesem naar voedsel voor hun jongen.
Het huidige weertype is wel triest voor de (wilde) bijen. Op het moment van schrijven regent het en is het 12 graden. Ik heb net een rondje gemaakt door de tuin. Er is geen insect te bekennen. De vogels in onze tuin hebben zelf geen last van de regen. Gelukkig maar, want ze moeten ook gewoon door met het zoeken naar voedsel voor hun jongen.
Regen doet groeien en bloeien
In deze periode hebben we te maken met regen, veel regen. Daarnaast is het ook nog eens veel te koud voor de tijd van het jaar. Dat vind ik jammer. Het voorjaar is mijn lievelingsjaargetijde. Ik heb behoefte aan het voorjaarszonnetje en aan hogere temperaturen. Ik wil lekker buiten zijn…
Nu niet meer zeuren, want we hebben nu eenmaal regen nodig. Door de regen gaat immers alles groeien en bloeien. Na een periode van droogte regende het donderdag de hele dag. Rond half acht ‘s avonds was het eindelijk droog. Het viel ons op dat er door de regen heel veel knoppen zijn uitgebot en dat er veel bloesem aan de fruitbomen was verschenen. Met de Canon 80D en macro-objectief maakte ik een rondgang door de tuin.
Het was nog bewolkt en dat had gevolgen voor de hoeveelheid licht tijdens het fotograferen. Bij een paar opnames heb ik geflitst. Bij het maken van andere foto’s heb ik de ISO flink moeten opschroeven. Ik ben blij met mijn nieuwe Canon 80D waarbij ook met gebruik van hoge ISO-waarden de ruis nog acceptabel is.
Hommels bij de Pieris japonica
Naast de vijver staat een Pieris japonica. De hommels maken dankbaar gebruik van de bloemen van deze grote struik. Het valt nog niet mee om acceptabele foto’s te krijgen van de foeragerende hommels. De drukke hommels kunnen zich prima verschuilen tussen de ontelbare bloemetjes.
Meestal zie je alleen de achterkant van de hommel. Slechts een enkele keer lukte het om ze in z’n geheel vast te leggen.
De grootste uitdaging was om ze vliegend vast te leggen.
Voor deze serie gebruikte ik mijn macro-objectief. De Canon body die ik daarvoor gebruik is de 80D. Deze body heb ik onlangs over kunnen nemen van mijn zus. Waar ik haar heel dankbaar voor ben.
Bij deze 80D kan ik ‘ongestraft’ een hogere ISO instellen zodat ik een hele korte sluitertijd kan bewerkstelligen. Dat laatste is een voorwaarde om een vliegende hommel vast te leggen. Daarnaast heeft de 80D meer voordelen ten opzichte van de 50D. Dat is de camera die ik eerst hiervoor gebruikte.
Allen een goed en zonnig weekend gewenst.
Vuurwantsen
Tijdens de zachte dagen in de derde week van februari zag ik heel veel vuurwantsen tevoorschijn komen. Over een lengte van 6 meter zaten wel honderden vuurwantsen.
Normaal gesproken komen ze in mei tevoorschijn uit hun winterschuilplaats om een partner te zoeken. Het vrouwtje verspreidt een geur om zo een mannetje te lokken. Die geur schijnt voor de mens niet aangenaam te zijn.
Deze vuurwantsen zaten vlak boven de grond op het muurtje van zwerfkeien. Ook trof ik groepen vuurwantsen aan op de bladeren van de stokrozen. Op internet las ik dat vuurwantsen graag zitten in een Hibiscus, Acacia of Linde. Dat zou de aanwezigheid van de grote hoeveelheid kunnen verklaren, achter het muurtje van zwerfkeien staat namelijk een forse hibiscus.
De vuurwants is niet schadelijk. Sterker nog de vuurwants helpt om de tuin op te ruimen. Deze insect haalt namelijk zijn voedingsstoffen uit afgevallen bladeren en dode insecten.
Op het moment van schrijven meten we buiten een temperatuur van +1 graad en hadden we een nachttemperatuur van -1 graad. De vuurwantsen hebben zich wijselijk weer teruggetrokken in hun winterschuilplaats.
Krokussen en bijen
Door de extreem hoge temperatuur is de natuur in onze tuin tot leven gekomen. Ik ben zo blij als ik de bijen en de wilde bijen weer zie vliegen. Hoe meer hoe beter. Het zijn immers de bestuivers van onze hoogstamfruitbomen.
Maar voordat de bloemen van de fruitbomen zover zijn moeten ze zich eerst tegoed doen aan andere bloemen zoals deze krokusjes.
De natuur komt tot leven
Amper een week eerder fotografeerde ik de winterserie in Dwarsgracht en nu zijn we in een paar dagen tijd de lente ingerold. In onze tuin is dat goed te merken, de natuur tot leven. De vogels fluiten er lustig op los en de insecten zijn druk op zoek naar stuifmeel en nectar om weer aan te sterken. Rond de sneeuwklokjes vloog een hommel. De hommel was te zwaar voor de sneeuwklokjes, zodra de hommel op een bloem landde zakte het klokje naar de grond.
Deze hommel zat vol met mijten. Toevallig dat Nature Today net een interessant artikel publiceerde over hoe de hommel de vorst overleeft. Als de hommel wordt blootgesteld aan lage temperaturen dan produceert de hommel glycerol. Dit zorgt ervoor dat er minder snel ijskristallen in het lichaamsweefsel worden gevormd. Je kunt het eigenlijk zien als antivries.
Een roofvlieg scharrelde tussen de sneeuwklokjes.
Ook de bijen waren druk met het verzamelen van stuifmeel.
Ik kon me met de macrolens weer helemaal uitleven. Het was een feest.
Morgen gaan we naar de krokusjes en de bijen.
Australian Shepherd in de Ecokathedraal
Vandaag plaats ik de laatste serie van mijn wandeling, vorige week zondag, door een winters Ecokathedraal. Terwijl ik bezig was met het maken van onderstaande foto zag ik vanuit mijn ooghoeken een hond aan komen rennen.
In de regel ben ik niet bang voor honden, maar ik ben altijd wel op mijn hoede bij vreemde honden.
Volgens de eigenaar doen zijn honden geen vlieg kwaad. Ik had dat ook al zo ingeschat, want anders laat je je honden niet loslopen. We raakten aan de praat. De man woont in de buurt en wist veel te vertellen over de omgeving en tipte mij over mooie foto-onderwerpen.
Tijdens het gesprek richtten we onze blik regelmatig op de spelende honden. Op mijn vraag welk ras het is vertelde hij dat het de Australian Shepherd is. Het zijn een vader, een moeder met hun zoon.
Hij vertelde dat dit gebied een losloopgebied is voor honden. De eigenaar van de honden ligt nog wel eens in conflict met mountainbikers. De mountainbikers schrikken van de honden en sommeren hem dan om de honden aan te lijnen. Deze man vertelde dat dit gebied juist verboden is voor mountainbikers. En zo te zien is dat niet voor iedereen duidelijk….
Schrijven met Licht 