Uitkijktoren ‘De Zeven’

Op een vooravond ging ik naar het Fochteloërveen. Nabij de parkeerplaats keek ik rond of ik nog wat zag om te fotograferen. Toen hoorde ik plotseling iets ritselen. Het was een ree die wegsprong. Ik weet niet wie het hardste schrok van ons tweeën…

Na de ontmoeting met de ree besloot ik om naar de uitkijktoren te wandelen.

Na een lange wandeling kwam ik bij de uitkijktoren. Deze toren heeft de vorm van een 7 en daarom wordt deze toren “De Zeven’ genoemd.

Vanwege mijn hoogtevrees moest ik wel wat moed verzamelen, maar toch heb ik het erop gewaagd. Op internet las ik nadien dat hoewel ‘De Zeven’ 18 meter hoog is, je de toren ook met een beetje hoogtevrees kunt beklimmen. Door een knik in de trap kun je de hoogte niet overzien en dat schijnt te werken. Eenmaal boven wachtte mij dit beeld..

Beneden had ik al een bordje zien staan dat er camerabewaking aanwezig is. Eenmaal boven zag ik inderdaad een camera hangen. Later vond ik op internet een filmpje van RTV Drenthe waarin wordt verteld dat vandalen vernielingen hebben aangebracht aan de toren. De camerabewaking zal vast na die vernieling zijn aangebracht, schat ik zo in.

Ik heb daar een tijdje in alle rust staan te genieten van het prachtige uitzicht.

En tot mijn grote vreugde hoorde ik in de verte de roep van een kraanvogel.

Parende sint-jansvlinders

De rustende sint-jansvlinder in het Fochteloërveen gaf me de gelegenheid om nog even in te zoomen op het koppie.

Het volgende moment zag ik twee sint-jansvlinders die aan het paren waren. Wat een geluk had ik die middag.

Halverwege de fotosessie in Fochteloërveen moest ik een kwartiertje schuilen voor de regen. Gelukkig stond mijn auto dichtbij. Toen de regen voorbij was ging ik opnieuw kijken bij het paartje. Ze waren iets van houding veranderd, maar ze hingen nog steeds aan elkaar vast.

Sint-jansvlinder in vlucht

Tijdens mijn fotosessie in Fochteloërveen zag ik in een split second wat roods vliegen. Het volgende moment besefte ik dat het een sint-jansvlinder was.

Het vlindertje oftewel bloeddropje staat er niet helemaal scherp op. Ik vind dat geen probleem want het geeft de beweging weer. En hoe vaak krijg je de kans om een Sint-jansvlinder in vlucht vast te leggen? Ik heb die kans in ieder geval nog nooit gehad.

Gelukkig ging de vlinder ook nog even aan een sprietje hangen.

🔴

Koevinkje

Op een zondagmiddag ging ik ondanks het buiige weer toch even de natuur in. Ik koos voor een locatie met bloemen dichtbij de parkeerplaats. Dat bleek een verstandig besluit te zijn, want ik heb twee keer voor de regen moeten schuilen in de auto. Ik was op een van de parkeerplaatsen in het Fochteloërveen. Tussen het bloeiende gras zag ik een vlinder vliegen. Het bleek een koevinkje te zijn, een vrouwtje. Het viel nog niet mee om het onrustige koevinkje te fotograferen.

Het koevinkje behoort tot de familie van de zandoogjes. Het koevinkje zie ik onze contreien, in Noordwest Overijssel niet zo vaak vliegen.

Het koevinkje is een algemene standvlinder die vooral voorkomt op de zandgronden van Zuid- en Oost-Nederland. De laatste jaren worden er ook steeds vaker koevinkjes gezien in de duinen.

Fochteloërveen bij avond

Op een avond had ik zin om er nog even op uit te gaan. Ik koos voor natuurgebied het Fochteloërveen. Met de auto reed ik over deze weg midden door het prachtige gebied.

Zo nu en dan stopte ik aan de kant van de weg om te genieten van het uitzicht.

Ik hoopte dat ik nog kraanvogels zou horen en/of zien. Maar dat feest ging niet door.

De witte bolletjes dat is veenpluis.

Plotseling zag ik een ree staan. Het mannetje keek me recht aan. Eén foto heb ik kunnen maken voordat hij er vandoor ging.

We eindigen met een foto van het ven tijdens het blauwe uurtje.

Fochteloërveen

Op 11 juli reed ik met de auto met de fiets achterop naar natuurgebied het Fochteloërveen. Nadat de laatste bui was weggetrokken stapte ik op de fiets.

Een aantal vogelaars ‘wezen’ mij de weg naar de grauwe klauwier. Het paartje was druk met het voeren van hun jongen.

Bij dit ven hoorde ik een vogel roepen. Na speuren ontdekte ik het vogeltje, het was een rietgors.

Tijdens mijn fietstocht hoorde ik de kenmerkende roep van een kraanvogel. Ik stapte van de fiets en tuurde naar boven. Twee kraanvogels cirkelden op grote hoogte boven mijn hoofd.

In dit gedeelte parkeerde ik mijn fiets en ging ik te voet verder.

Ik hoopte dat ik het veenhooibeestje zou zien vliegen. Helaas is dat niet gelukt. Desondanks heb ik wel genoten en andere mooie flora en fauna gefotografeerd. Een schorpioenvlieg, een zweefvlieg, stijve ogentroost en een oranje zandoogje.

Ondanks de dreigende wolkenluchten bleef het de rest van de fietstocht droog.