Kikkers bij de waterlelies en een witoogeend

Langs het Commissaris Cramerpad in Dwingelderveld liggen meerdere vennen. In een van die vennen bloeien waterlelies in diverse kleuren. De roze variant is een echte blikvanger. Mijn ervaring is dat de meeste fietsers afstappen om er van te genieten en ze te fotograferen.

Op een bewolkte dag fietste ik over dat pad. Hoewel ik al meerdere keren aan de rand van dit ven heb gestaan maakte ik ook nu daar een tussenstop.

Tussen en op de bloeiende waterlelies ontdekten we een aantal kikkers.

Terwijl ik bezig was met het fotograferen van de kikkers, streek er een eend neer op het water. Ik zoomde in op de eend en maakte enkele foto’s. Pas later op de computer kwam ik erachter dat het witoogeend was, een bijzondere gast.

De witoogeend broedt voornamelijk in Oost Europa en verder oostwaarts. In Europa is de soort een schaarse broedvogel, die erg in aantal is afgenomen en als bedreigd wordt beschouwd. In heel Europa vertoont witoogeend een afnemende trend. In Nederland is de witoogeend een toevallige (niet jaarlijks voorkomende) broedvogel, en overigens een zeer schaarse doortrekker en wintergast. In alle provincies kunnen witoogeenden voorkomen. Ze zijn over het algemeen tamelijk schuw. Witoogeenden komen vaak voor in concentraties duikeenden. Vogels kunnen soms lang op één plaats blijven hangen. Soms komt het voor dat witoogeenden, bij gebrek aan een partner van dezelfde soort, met andere duikeenden hybridiseren. Bron is de site van Waarneming.

Kikkers in Giethoorn

Op mijn weblog hadden we gisteren het vakantiehuis al verlaten terwijl ik nog een serie had over de kikkers bij het vakantiehuis waar onze vrienden onlangs verbleven. Voor het huis ligt een drassig rietveldje met een paar poelen.

In dat watertje bloeide de gele plomp. Op de gele plomp zat een ieniemienie insect.

Onze vriendin heeft een voorliefde voor kikkers. Ze kon daar haar hart wel ophalen, want er waren daar meerdere kikkers te horen en te zien.

Volgens de Obsidentify-app zou dit de meerkikker kunnen zijn.

Op een blad zat een jonkie, op het moment dat ik de camera daarop richtte sprong het kikkertje in het water.

Op het blad van de gele plomp zat een groene kikker.

En volgens Obsidentify en deze site zou dit de middelste groene kikker oftewel de bastaardkikker kunnen zijn.

Roze waterlelies en groene kikkertjes

In Dwingelderveld loopt het Commissaris Cramerpad. Dit fietspad is in 2017 uitgeroepen tot het mooiste fietspad van Drenthe. Halverwege dit fietspad ligt een vijver vol met diverse kleuren waterlelies.

De roze variant is een echte eyecatcher. Bijna alle fietsers stappen af om hiervan te genieten en om er foto’s van te maken.

Een roze waterlelie in combinatie met een groen kikkertje geeft net wat extra’s.

Je moet echt wel even goed kijken voordat je de groene kikker op het waterlelieblad ziet. Toen ik daar stond heb ik meerdere fotografen gewezen op de kikkertjes.

In de regel duiken kikkers snel onder water als ze trilling op de oever waarnemen, deze kikkers bleven echter rustig poseren.

Morgen vervolgen we de tocht over het Commissaris Cramerpad.

De kwaakblazen van de kikkers

Op dag 5 van onze vakantie op Texel maakten mijn man en ik een wandeling door De Muy.

Tijdens het broedseizoen zijn grote delen van De Muy niet toegankelijk, maar er bleef nog genoeg over om te verkennen. Wij verkenden het gebied te voet. Maar ook per fiets of per of e-scooter kun je het gebied doorkruisen.

Kenmerkend aan dit gebied zijn de grote plassen die gevuld zijn met een ontelbaar aantal kwakende kikkers. Onderstaande foto heb ik genomen vanaf grote afstand.

Toen ik dichterbij kwam verdwenen ze allemaal onder water. Ze voelden de trilling dat werd veroorzaakt door het lopen. Na een tijdje wachten kwamen ze één voor één weer boven. Tijdens de paartijd zijn ze minder schuw. De kikkers moeten sowieso weer naar boven om adem te halen en in de paartijd hebben de kikkers een extra drive om hun paring te vervolgen. Het zijn alleen de mannetjes die kwaken. Ze doen dit om vrouwtjes te lokken. Hoe groter de kwaakblaas, hoe harder het kwaken klinkt. 

De kikkers op de film

Vandaag laat ik jullie het derde en laatste deel zien van de kikkers en het kikkerdril in onze vijver. Ooit was dit een zitkuil, aangelegd door de vorige eigenaar. In 2006 hebben we van de zitkuil een vijver gemaakt. Het bleek een gouden greep. We genieten enorm van het leven in en rond het water. 

9J0A0036x

Van een collega kregen we een kunststof kikker. Foeilelijk vond ik de kikker. Omdat het plateautje wel handig is voor dorstlessende vogeltjes mocht de kikker toch blijven. Zo door de jaren heen is de kikker begroeid met mos en nu vind ik de kikker een stuk mooier.

Ik heb me heerlijk uitgeleefd tijdens het maken van de fotoseries. Het was echter ook leuk om de kikkers en hun geluid vast te leggen op de film.

Kikkers net boven de waterlijn

Zoals ik in het vorige bericht al schreef maakte ik die fotoserie met de Nikon bridgecamera. Voor de tweede fotosessie koos ik voor de Canon spiegelreflex met de 70-200 mm Canon zoomlens.

IMG_3266x

Bij die fotoserie hield ik de camera en objectief vlak boven de waterlijn. Dat was zwaar werk, want deze combinatie weegt ruim 1600 gram. 

IMG_3257x

Vanachter het raam zagen we de vele kopjes van de kikkers boven de waterlijn. Op het moment dat we dan naar buiten stapten verdwenen de kikkers onder water. Ik paste daarom de volgende tactiek toe. Ik liep voorzichtig met een grote boog naar de hoek van de vijver. Daar zat ik dan gehurkt met mijn hoofd verstopt onder een donkere capuchon doodstil te wachten.

Na een paar minuten kwamen de koppies van de kikkers een voor een weer boven water. Behoedzaam en ‘verstopt’ achter de camera begon ik dan te fotograferen. Op die manier bleven de kikkers voor me poseren.  

De rode kleur van het water wordt veroorzaakt door de weerspiegeling van de achtergevel van het huis.

Wordt vervolgd.

Kikkers en kikkerdril

In onze vijver verblijven een paar kikkers. Reikhalzend keken we uit naar de eerste kikkerdril. Want door het koude weer voor de tijd van het jaar liet de kikkerdril langer op zich wachten. Op 26 maart was het dan eindelijk zover. Een dag later maakte ik met de Nikon bridgecamera een fotoserie.

Aanvankelijk dachten we dat het om één paartje ging.

Al snel bleek dat het er veel meer waren. Op het hoogtepunt heb ik 13 kikkers geteld. Dat is ook terug te zien in de hoeveelheid kikkerdril.

Het is net alsof al die ‘oogjes’ in de kikkerdril ons aankijken.

Het was dus een gezellig boel in de vijver.

Wordt vervolgd.

Kikkerlarfjes in onze vijver

In eerdere posts liet ik hier het kikkerdril en de kikkers bij het kikkerdril  zien. Ongeveer twee weken geleden ontdekte mijn eega wel duizenden kikkerlarfjes in de vijver. Uiteraard moest daar wel even een fotoserie van gemaakt worden. Onderstaande foto is technisch niet fraai, maar het gaat hier om het idee. In deze periode laat de magnolia zijn bloemblaadjes vallen en daarvan komen er veel in de vijver terecht. Iedere dag schept mijn eega met een schepnet alle blaadjes uit de vijver met uitzondering van de blaadjes op de plaats van de kikkerlarfjes

Er was een groepje kikkerlarfjes die een bloemblaadje van de magnolia gebruikten als vijvertje. De kikkerlarfjes zwommen een meter vanuit de kant van de vijver.

Als ik met de Nikon inzoomde kon de autofocus niet scherp stellen op de kikkerlarfjes in de minivijver. Ik moest dus creatief zijn om de larfjes van dichtbij te benaderen. Daarom trok ik mijn waadbroek aan en zo kon ik op de rand van de vijver gaan zitten met de benen in de vijver. Op deze manier kon ik veilig voorover leunen. Onze dochter maakte de foto’s van mij met haar mobiel. En zo zag dat eruit…

Van mijn biologielessen van de middelbare school wist ik nog wel wat over kikkerdril, kikkervisjes en kikkers, maar veel was ik in de loop van de jaren toch kwijtgeraakt. Maar gelukkig hebben we internet. Na een tijdje zoeken en door de juiste zoekopdracht in te voeren kwam ik uiteindelijk terecht op een interessante site waar alles over kikkers staat beschreven. Daar leerde ik dat het bij ons om de bruine kikker gaat. Omdat bruine kikkers al zo vroeg in het voorjaar hun eitjes leggen, en het water dan nog zo koud is, leggen ze de eitjes hoog in het water. Op die manier vangen ze de meeste zonnewarmte.

Als een kikkerlarfje uit zijn eitje komt, zuigt het zich met het zuignapje vast aan een waterplant of aan het dril waar het uit gekomen is. Het blijft daar een tijdje hangen om verder te groeien. De uitsteeksels zijn de kieuwen waar ze de eerste dagen mee ademhalen.

Een paar dagen later heeft het kikkerlarfje een mondje en oogjes gekregen en het staartje is nu ook sterk genoeg om er mee te kunnen zwemmen. Het is nu een kikkervisje. De uitwendige kieuwen zijn verdwenen, het kikkervisje heeft nu inwendige kieuwen. Kikkervisjes kunnen net als kikkers ook ademhalen via hun huid. Bron is Wilma’s kikkersite. Ik was net op tijd met het vastleggen van de kikkerlarfjes, want een dag later waren het kikkervisjes geworden en verdwenen naar de diepte van onze vijver.