Tuinvogels tussen sneeuwroem

Behalve dat we een border hebben die volstaat met sneeuwroem staat er ook sneeuwroem in het gras. Het leek me leuk om een fotoserie te maken van scharrelende tuinvogels tussen de sneeuwroem. Daarvoor moest ik de voorzienigheid wel een handje helpen. Ik liet de beide voederplaatsen leeg en strooide vogelvoer tussen de sneeuwroem met resultaat…

Misschien dat het zelfs nog lukt om de komende dagen vogels in de sneeuw te fotograferen. Die sneeuw had van mij niet meer gehoeven hoor, ik zie ze liever bij 18 graden tussen de sneeuwroem scharrelen…

Vogeldrinkbak

Voor mijn verjaardag kreeg ik van Jan en Aafje een hele mooie vogeldrinkbak. Deze zette ik in de voortuin naast de voederplaats. Vervolgens heb ik ontelbare kwartiertjes met de camera in de aanslag zitten wachten op tuinvogels die een (natte) versnapering kwamen halen…

Uit mijn observaties blijkt dat de huismussen de grootste nathalzen zijn…

Ondanks dat de heggenmus niet tot de mussenfamilie behoort, lust die ook wel graag een slokje…

Het roodborstje drinkt alleen ‘s morgens vroeg, dat heb ik meerdere keren gezien vanuit het bovenraam. Dat waren de momenten waarop ik geen camera bij de hand had, want die lag beneden. De groenlingen en de vinken scharrelden regelmatig rond op de voederplaats, maar ik heb ze niet één keer kunnen betrappen op drinken. Uiteindelijk heb ik ook de spreeuw, de merel en de pimpelmees kunnen vastleggen bij de drinkbak…

Al met al moest ik wel veel geduld hebben om een verzameling tuinvogels te vergaren. Mijn conclusie is dat vogels meer zijn van het eten dan van het drinken.

De pimpelmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zetten we de pimpelmees in het zonnetje.

Ik vind dit een koddig vogeltje. Maar vergis je niet, het is fel dondertje.

De koolmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag leggen we de focus op de koolmees.

Na de mus is de koolmees het best vertegenwoordigd in onze tuin. Behalve dat de koolmees de voederplaats veelvuldig aandoet heeft het vogeltje ook belangstelling voor de nestkastjes in onze tuin. In de herfst en winter wordt het nestkastje gebruikt als schuilplaats. Het deert hem niet dat de ingang niet zo netjes is verbouwd door een bonte vliegenvanger.

Toen ik de serie van de roodborst liet zien kreeg ik reacties waarbij men het jammer vond dat ik het vogeltje had “opgesloten” in een kooitje. Speciaal voor dit bericht over de koolmees heb ik vandaag een fotoserie gemaakt waarbij ik het kooitje tijdelijk heb weggehaald. Tussen een paar buitjes door scheen de zon. Het is te zacht voor de tijd van het jaar, de muggen dansten vandaag in de tuin. Op onderstaand foto kun je nog net drie muggen onderscheiden.

De dis is rijk gevuld met voor elk wat wils.

Van Aafje en Jan kreeg ik een mooie voederkrans en ook die vindt gretig aftrek.

Tijdig het landingsgestel uit…

…en de concurrentie verjagen.

De vink

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zet ik de vink in de schijnwerpers.

De roodborst

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag is de roodborst aan de beurt.

De roodborst houdt zich zich afzijdig van andere tuinvogels. Soortgenoten dulden ze al helemaal niet in hun buurt.

Behalve zaden strooien we o.a. voor de roodborst ook gedroogde meelwormen. Stekelige en besdragende struiken, zoals de meidoorn en vuurdoorn voorzien de roodborst van een prima leefgebied. En ook daarin hebben we voorzien.

Ik hoop deze winter nog een keer een roodborst in de sneeuw te fotograferen.

2022 het jaar van de merel

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag is het de beurt aan de merel. In de voortuin staat een grote laurierstruik. Het blad uit de voortuin heb ik onder deze struik geharkt. Deze border is een lievelingsplek voor de foeragerende merels. De bladeren worden tijdens het zoeken naar voedsel driftig alle kanten opgegooid.

Tot de eeuwwisseling namen merels toe, maar vanaf 2016 verdween bijna een derde van de populatie. Waarschijnlijk deels als het gevolg van het Usutu-virus, maar de precieze oorzaken weet men niet. Deze plotselinge afname is reden om de merel beter te gaan onderzoeken. Men weet opmerkelijk weinig over dit soort, terwijl hij dicht bij ons leeft. Om die reden roepen Vogelbescherming Nederland en Sovon het jaar 2022 uit tot ‘Het jaar van de merel’. Bron is deze site.

De merel kun je niet samen met andere tuinvogels vangen op één foto. Zodra de merel komt aanvliegen dan verdwijnt de rest. Behalve de kleinere vogels verdrijft de merel ook zijn soortgenoten. De merel is een uitblinker in territoriaal gedrag. De voederplaats hebben we overdekt om grote rovers te weren. De hoogte van de overkapping is echter dusdanig dat de merel eronder past.

In de periode dat ik bezig was met de herinrichting van de tuin kwam ik tot de conclusie dat we nauwelijks struiken hebben die bessen dragen. Om die reden heb ik een maand geleden een vuurdoorn en een meidoorn geplant. Op deze site staat een bessenkalender met 19 bessenstruiken (en -bomen) die goed zijn voor vogels. In een oogopslag zie je wanneer ze groen zijn, bloeien of bessen dragen. 

De ekster

Allereerst wil ik jullie hartelijk danken voor alle bezoekjes aan en reacties op mijn weblog. Tevens wens ik jullie een gezegend nieuwjaar toe! Op mijn weblog glijden we geruisloos van het oude in het nieuwe jaar. Vandaag ga ik gewoon verder waar we in december zijn gebleven…

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Zeker als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd op mijn weblog laat zien. Vandaag begin ik met de ekster.

In de voortuin staat een verhoogde voederplaats. Eerst zat hier geen kap overheen. Als ik voer had gestrooid op de voederplank dan werd dit binnen een paar uur opgegeten door met name eksters. Dat heeft me doen besluiten om er een kap overheen te maken. Op deze manier kunnen de kleine tuinvogels er wel bij, maar de grote graaiers niet.

Om te voorkomen dat de kap er door de ekster af wordt geduwd heb ik ‘bewaking’ ingesteld. Deze bijzondere zwerfkei die mij doet denken aan een hondenkop houdt de boel goed in de gaten…

Het systeem werkt en de ekster moet zijn heil elders zoeken.

Er zijn tuinvogels die liever van de grond eten dan van een verhoogde voederplank. Voor die vogels strooi ik voer op de grond. Aanvankelijk had ik daar niets overheen. Al snel bleek dat ook dat voer binnen korte tijd opgegeten werd door de eksters. Soms zaten er wel 12 eksters tegelijk bij het voer. Zodra de ekster beweging zagen achter het raam gingen ze er vandoor. Maar ja, we staan nu eenmaal niet de hele dag achter het raam te zwaaien. Ik voelde mij dus genoodzaakt om ook die voederplaats te overkappen. De hoogte van de overkapping is zo gemaakt dat alle kleinere vogels tot en met de merel er nog onderdoor kunnen.

En de ekster heeft ook nu weer het nakijken. Het is niet zo dat ze niets meer te eten hebben hoor, ze pikken echt nog wel een graantje mee.

De ekster heeft vaak een negatief imago. Persoonlijk ben ik ook niet dol op eksters. Ik ben bij mezelf eens nagegaan waarom dat zo is… De eksters verjagen de overige tuinvogels. Ze gedragen zich als een groep hangjongeren waar de rest bang voor is. In korte tijd eigenen ze zich alles toe en eten ze al het voer op. Ze zijn groot en slim en zijn luidruchtig aanwezig. Daarmee staan ze in de rangorde boven alle tuinvogels. En als ik dit gedag dan doortrek naar de mensheid dan roept dat bij mij een negatief gevoel op. Ik heb meer met de underdog…

Eksters in de tuin heeft ook zo z’n voordelen. Ze verjagen namelijk de buurtkatten uit onze tuin. De katten struinen graag door onze tuin op zoek naar een lekker vogeltje. De kat op de foto moest een schuilplaats zoeken onder een kerstboom omdat hij net verjaagd was door een ekster.

Een keep in de sneeuw

Tijdens de periode van sneeuw en vorst hebben we goed voor de vogels gezorgd. Het was een feest om te zien hoe de vogels zich tegoed deden aan het vogelzaad. In die tijd waren de vinken, de mussen en de merels het beste vertegenwoordigd. Andere soorten zoals de koolmees, de pimpelmees, de tortelduif, de groene specht, het roodborstje, de kraai, de ekster, de spreeuw waren minder aanwezig. Zo nu en dan kwam er zelf een sperwer kijken of er nog wat te halen viel.

Op een dag zat er een vreemde vogel op de voedertafel. De vogel leek op een vink, maar dan net even anders. Snel pakte ik mijn Nikon bridgecamera en maakte vanachter het raam een fotoserie van deze vogel.

Toevallig had ik die dag  op de site van het AD gelezen dat er in ons land grote groepen kepen waren waargenomen. Naderhand zag ik op de computer dat het inderdaad om een keep ging, een  vrouwtje.

Deze keep was geringd.