Vissershaven

Nog een keer naar Elounda op Kreta

/ Jetskefotografie / 17 Comments

Vanwege het noodweer op Kreta hadden we twee dagen ‘opgesloten’ gezeten op onze hotelkamer. Op de tiende dag van onze vakantie konden we er gelukkig weer op uit. Vanwege het instabiele weer leek ons Elounda de beste keuze. We waren er in deze vakantie al een keer geweest maar we vonden het dorpje de moeite waard om daar nog een keer naartoe te gaan. Tijdens de rit naar Elounda stopten we onderweg om te genieten van het prachtige uitzicht….

We maakten een wandeling door de haven. In een gezellig etablissement met uitzicht op de haven dronken we een kopje koffie.

Vanuit de haven zag ik het dak van de kerk. We besloten daar een kijkje te nemen. De deur stond open…

Vanaf Elounda kun je naar het eiland Spinalonga. Op dat eiland verbleven mensen met lepra. We hadden beiden niet echt de drive om die oversteek te maken. We zijn gevoelig voor zeeziekte en met windkracht 5 leek ons dat niet verstandig. Toen ik op de terugweg vanaf de bergen het eiland zag liggen en er foto’s van maakte had ik toch wel een spijtig gevoel. Volgens mij is het een interessant eiland om foto’s te maken.

Over Spinalonga vond ik op internet de volgende informatie… Vanaf het jaar 1202 kwamen de Venetianen naar Kreta en zij bouwden het imposante fort, om de haven van Elounta te beschermen tegen de Turken. Terwijl Kreta in 1669 werd veroverd door de Turken, bleef Spinalonga nog Venetiaans tot 1715, tot de Turken tenslotte ook Spinalonga bezetten.Van 1715 tot 1898 werd het Venetiaanse fort bewoond door Turken. Kreta werd in 1903 een republiek en de regering wilde dat alle Turken het eiland zouden verlaten. Spinalonga werd toen door de regering van Kreta aangewezen als leprakolonie, waar mensen met lepra naartoe verbannen werden en waar zij geisoleerd van de buitenwereld moesten leven. Wegens angst voor de besmettelijkheid van deze ziekte, verlieten de Turken hals over kop het eiland. De leprakolonie op Spinalonga bleef bestaan tot 1957. Bron is deze site.

Sissi, de dag na het noodweer

/ Jetskefotografie / 15 Comments

Op de ochtend na het noodweer wat een dag eerder over Kreta was getrokken openden we de gordijnen. Het was gelukkig droog. Er waren zelfs een paar stukjes blauw in de lucht. Wat nog restte was de noordenwind met windkracht 5.

Na het ontbijt maakten we een rondgang door het dorp om te kijken hoe het er voor stond de dag na het noodweer. In vergelijking met de beelden die we op social media hadden gezien viel de schade in Sissi mee. Bij ons hotel waren een aantal parasols weggewaaid. De terrassen gaven een desolate aanblik. De Griekse vlag heeft betere tijden gekend. De vissersboten lagen veilig in de haven. De lucht boven de bergen zag er nog heel dreigend uit.

In de loop van de ochtend begon het weer te regenen. We bleven voor de tweede dag op rij op onze hotelkamer want een ritje met de auto door de bergen leek ons niet verstandig…

De Waddenzee

/ Jetskefotografie / 10 Comments

Vanaf Wagejot op Texel reed ik richting Oudeschild. Bij de passantenhaven ging ik de Waddendijk op en genoot van het uitzicht over de Waddenzee.

Bij het waddenstrand ‘De Hornt’ heb ik een fotoserie gemaakt.

Na deze fotoserie reed ik door naar de vissershaven van Oudeschild. Daar trof ik de kinderen weer en hebben we gezellig samen geluncht. Na de lunch gingen we met z’n allen naar de vuurtoren. Daarover morgen meer.

Scholekster in de haven

/ Jetskefotografie / 7 Comments

Na onze wandeling bij Lauwersnest kregen we ruim na lunchtijd zo langzamerhand toch wel trek. We besloten om een visje te gaan halen in de vissershaven van Lauwersoog. We reden daarvoor naar de noordkant van de haven. We parkeerden de auto en wandelden naar de restaurants.

Terwijl we daar liepen landde er een scholekster in het ondiepe water. Zo te zien had de scholekster ook zin in een lekker hapje uit de zee.

Van het foerageren maakte ik onderstaande fotoserie.

Na deze fotosessie werd het ook voor ons tijd om een visje op te scharrelen. Wij zijn geen echte viseters, maar een lekkerbekje ging er bij ons beiden lekker in…

Vissershaven, steenlopers en zwarte roodstaart

/ Jetskefotografie / 6 Comments

Onze eerste uitstapje met de aanwezige familieleden was naar de vissershaven van Lauwersoog.

Vanwege de kleine kinderen maakten we een korte wandeling en aten we een ijsje. Dat laatste is en blijf een groot feest voor jong en oud. Na het ijsje hebben we ons opgesplitst in kleinere groepen. Een gedeelte wilde verder de haven verkennen en een ander gedeelte wilde een bezoek brengen aan Dokkum.

Ik bleef bij de groep die de rondgang door de haven vervolgde. Op de kade streek een groepje steenlopers neer. Vanaf een grote afstand maakte ik met behulp van de zoomlens enkele foto’s.

Daarna liep ik steeds een stukje verder die kant op. De steenlopers zijn kennelijk mensen gewend want ze bleven rustig zitten. Nadat ik een fotoserie had gemaakt liep ik op een drafje achter de anderen aan.

Bij een opslagdepot voor brandstof zat een vogeltje op een hek. Onze zoon en ik herkenden dit vogeltje niet direct. Hij dacht op dat moment wel aan de gekraagde roodstaart. Thuis zag ik dat het de zwarte roodstaart was. Een vogel die ik nog niet eerder heb gezien.

De zwarte roodstaart komt oorspronkelijk als broedvogel voor in middel- en hooggebergtes, maar broedt in Nederland in het stedelijk gebied en bij moderne boerderijen. In met name industrieterreinen en grootschalige nieuwbouw vinden zij holten in muren en tal van andere plekken om te broeden. De vogel verdwijnt weer als de omgeving te groen wordt. Dat laatste zal de reden zijn dat ik deze nog niet eerder heb gezien, ik ben meer in het groen dan in de stad.

In de vissershaven van Lauwersoog

/ Jetskefotografie / 7 Comments

Tijdens mijn vakantie maakte ik een fietstocht in de omgeving van het Lauwersmeer en Lauwersoog. Ik was er op een vrijdag en dat is de dag dat de kotters binnenvaren met hun vangst.

Het binnenvaren trekt altijd veel bekijks.

Ik maakte een rondgang door de vissershaven.

Op de kade stond een chauffeur naast zijn vrachtwagen te wachten. Hij stond te wachten op een kotter met vertraging. We raakten aan de praat. In zijn werkzame leven is hij beurtelings visser en chauffeur geweest. Hij liet een foto zien van de kotter waarop hij als 11-jarige jongen begon. We praatten over de visserij, over het leven als visser en als chauffeur en over de gevolgen door het verbod op pulsvissen.

En daar was dan eindelijk de kotter gearriveerd. Op die kotter werken vier mannen. Ik dacht altijd dat ze beurtelings werken en slapen, maar dat had ik mis. De kotter vaart in de nacht van zondag op maandag na middernacht uit en komt vrijdag in de loop van de middag aan wal. In die periode werken de mannen dag en nacht door en slapen tussendoor een half uurtje!

Deze kotter vist op kreeft. Doordat de concurrentie van Engeland, door de Brexit, is weggevallen is dat een lucratievere bezigheid geworden.

Vanuit de vrachtauto worden lege kratten aangesleept die gaan aan boord voor de komende week. De kratten met de vangst worden uit het ruim getakeld en in de vrachtauto gezet.

En toen ging het mis. De bakken vielen uit de takel en kwamen op de kant op het dek terecht. Dat was nog een geluk, want het gebeurt ook wel eens dat de vangst tussen wal en schip belandt.

De kreeften werden weer in de bakken gedeponeerd en het geheel ging de vrachtauto in.

Deze vrachtwagen gaat met de lading van twee kotters naar Urk. Daar wordt de kreeft verwerkt en getransporteerd naar het buitenland. De chauffeur legde nog even twee kreeften klaar voor de fotograaf…