Grote bonte specht bij het voer

Met de komst van kouder weer hebben we ook de vogelvoederplaatsen weer voorzien van voer. Op een zonnige ochtend streek er een grote bonte specht neer op de voederplaats.

Vanuit de woonkamer maakte ik een fotoserie. Er zat voor meneer en mevrouw Huismus niets anders op dan zich te behelpen met de kruimeltjes op de rand van de voederplaats.

De specht liet hier nog mooi even het rode ‘keppeltje’ zien.

De voederplaats is afgeschermd in verband met de grote graaiers zoals eksters en kraaien. Ze zijn in staat om de voederplaats binnen een paar minuten helemaal leeg te eten. Door de overkapping kunnen we dat voorkomen. De grote bonte specht past wel door de mazen van deze overkapping. We zijn er inmiddels achter dat je ook de specht best tot de groep van grote graaiers kunt rekenen…

De groenling

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt. Vandaag plaats ik voorlopig de laatste foto’s uit de tuinvogelserie. Vandaag gaan we kijken naar de groenling.

De groenling is eigenlijk alleen op onze voederplaats aanwezig als het echt koud is. Door de vorst kan de groenling elders minder makkelijk voedsel vinden en is dan aangewezen op onze voederplaats.

Het is een tolerant vogeltje dat prima samen met anders vogeltjes kan foerageren.

De groenling vind het wellicht wat spannend onder het gaas, hij blijft het liefst aan de rand de zaadjes wegpikken.

De groenlingen zochten regelmatig een plekje boven in de sering. Met dit grijze weer verlang ik wel enorm naar die mooie winterse dagen met een strakblauwe lucht.

De pimpelmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zetten we de pimpelmees in het zonnetje.

Ik vind dit een koddig vogeltje. Maar vergis je niet, het is fel dondertje.

De koolmees

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag leggen we de focus op de koolmees.

Na de mus is de koolmees het best vertegenwoordigd in onze tuin. Behalve dat de koolmees de voederplaats veelvuldig aandoet heeft het vogeltje ook belangstelling voor de nestkastjes in onze tuin. In de herfst en winter wordt het nestkastje gebruikt als schuilplaats. Het deert hem niet dat de ingang niet zo netjes is verbouwd door een bonte vliegenvanger.

Toen ik de serie van de roodborst liet zien kreeg ik reacties waarbij men het jammer vond dat ik het vogeltje had “opgesloten” in een kooitje. Speciaal voor dit bericht over de koolmees heb ik vandaag een fotoserie gemaakt waarbij ik het kooitje tijdelijk heb weggehaald. Tussen een paar buitjes door scheen de zon. Het is te zacht voor de tijd van het jaar, de muggen dansten vandaag in de tuin. Op onderstaand foto kun je nog net drie muggen onderscheiden.

De dis is rijk gevuld met voor elk wat wils.

Van Aafje en Jan kreeg ik een mooie voederkrans en ook die vindt gretig aftrek.

Tijdig het landingsgestel uit…

…en de concurrentie verjagen.

De vink

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zet ik de vink in de schijnwerpers.

De roodborst

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag is de roodborst aan de beurt.

De roodborst houdt zich zich afzijdig van andere tuinvogels. Soortgenoten dulden ze al helemaal niet in hun buurt.

Behalve zaden strooien we o.a. voor de roodborst ook gedroogde meelwormen. Stekelige en besdragende struiken, zoals de meidoorn en vuurdoorn voorzien de roodborst van een prima leefgebied. En ook daarin hebben we voorzien.

Ik hoop deze winter nog een keer een roodborst in de sneeuw te fotograferen.

De huismus en de ringmus

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zijn de mussen aan de beurt.

We beginnen met de meest voorkomende mus en wel de huismus. Omdat huismussen koloniebroeders zijn komen ze ook vaak tegelijk (in groepjes). Bovendien moet alles bij de huismus vaak zo snel mogelijk gebeuren, vanwege hun veiligheid. Het zijn kleine prooidiertjes die onderaan in de voedselketen staan, waardoor ze veel natuurlijke vijanden hebben. Dus het liefst komen ze allemaal tegelijk eten, drinken, badderen en stofbadderen. Zo kunnen ze voor elkaar opletten, en zijn ze ook zo snel mogelijk weer weg.

Bij onraad vliegen ze tegelijk op en verschuilen ze zich in de laurier naast de voederplaats. Van daaruit observeren ze de omgeving of het weer veilig is om terug te keren naar de voederplaats. En zo gaat dat de hele dag door.

Behalve huismussen hebben we in onze tuin ook ringmussen. De ringmus lijkt veel op de huismus maar heeft een roodbruine kop, lichte wangen met een donkere vlek in het midden. Verder heeft de ringmus een klein zwart befje en een witte bijna doorlopende nekrand.

De mussen zijn tolerant naar andere vogeltjes. Iedereen mag mee-eten en meedrinken. Vaak is het wel andersom en jaagt het kleine pimpeltje de mussen weg. Mezen zijn namelijk niet zo verdraagzaam.

We hebben in onze tuin een aantal plekjes waar ze kunnen broeden, bijvoorbeeld onder de dakpannen. Sinds een jaar hebben we ook een kolonienestkast voor de mussen aan het huis hangen. De nestkast is een groot succes zo is gebleken uit de succesvolle broedsels in het afgelopen jaar. Op deze site staat veel informatie over huismussen en wat men kan doen om de huismussen te helpen.

2022 het jaar van de merel

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag is het de beurt aan de merel. In de voortuin staat een grote laurierstruik. Het blad uit de voortuin heb ik onder deze struik geharkt. Deze border is een lievelingsplek voor de foeragerende merels. De bladeren worden tijdens het zoeken naar voedsel driftig alle kanten opgegooid.

Tot de eeuwwisseling namen merels toe, maar vanaf 2016 verdween bijna een derde van de populatie. Waarschijnlijk deels als het gevolg van het Usutu-virus, maar de precieze oorzaken weet men niet. Deze plotselinge afname is reden om de merel beter te gaan onderzoeken. Men weet opmerkelijk weinig over dit soort, terwijl hij dicht bij ons leeft. Om die reden roepen Vogelbescherming Nederland en Sovon het jaar 2022 uit tot ‘Het jaar van de merel’. Bron is deze site.

De merel kun je niet samen met andere tuinvogels vangen op één foto. Zodra de merel komt aanvliegen dan verdwijnt de rest. Behalve de kleinere vogels verdrijft de merel ook zijn soortgenoten. De merel is een uitblinker in territoriaal gedrag. De voederplaats hebben we overdekt om grote rovers te weren. De hoogte van de overkapping is echter dusdanig dat de merel eronder past.

In de periode dat ik bezig was met de herinrichting van de tuin kwam ik tot de conclusie dat we nauwelijks struiken hebben die bessen dragen. Om die reden heb ik een maand geleden een vuurdoorn en een meidoorn geplant. Op deze site staat een bessenkalender met 19 bessenstruiken (en -bomen) die goed zijn voor vogels. In een oogopslag zie je wanneer ze groen zijn, bloeien of bessen dragen. 

De ekster

Allereerst wil ik jullie hartelijk danken voor alle bezoekjes aan en reacties op mijn weblog. Tevens wens ik jullie een gezegend nieuwjaar toe! Op mijn weblog glijden we geruisloos van het oude in het nieuwe jaar. Vandaag ga ik gewoon verder waar we in december zijn gebleven…

Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Zeker als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd op mijn weblog laat zien. Vandaag begin ik met de ekster.

In de voortuin staat een verhoogde voederplaats. Eerst zat hier geen kap overheen. Als ik voer had gestrooid op de voederplank dan werd dit binnen een paar uur opgegeten door met name eksters. Dat heeft me doen besluiten om er een kap overheen te maken. Op deze manier kunnen de kleine tuinvogels er wel bij, maar de grote graaiers niet.

Om te voorkomen dat de kap er door de ekster af wordt geduwd heb ik ‘bewaking’ ingesteld. Deze bijzondere zwerfkei die mij doet denken aan een hondenkop houdt de boel goed in de gaten…

Het systeem werkt en de ekster moet zijn heil elders zoeken.

Er zijn tuinvogels die liever van de grond eten dan van een verhoogde voederplank. Voor die vogels strooi ik voer op de grond. Aanvankelijk had ik daar niets overheen. Al snel bleek dat ook dat voer binnen korte tijd opgegeten werd door de eksters. Soms zaten er wel 12 eksters tegelijk bij het voer. Zodra de ekster beweging zagen achter het raam gingen ze er vandoor. Maar ja, we staan nu eenmaal niet de hele dag achter het raam te zwaaien. Ik voelde mij dus genoodzaakt om ook die voederplaats te overkappen. De hoogte van de overkapping is zo gemaakt dat alle kleinere vogels tot en met de merel er nog onderdoor kunnen.

En de ekster heeft ook nu weer het nakijken. Het is niet zo dat ze niets meer te eten hebben hoor, ze pikken echt nog wel een graantje mee.

De ekster heeft vaak een negatief imago. Persoonlijk ben ik ook niet dol op eksters. Ik ben bij mezelf eens nagegaan waarom dat zo is… De eksters verjagen de overige tuinvogels. Ze gedragen zich als een groep hangjongeren waar de rest bang voor is. In korte tijd eigenen ze zich alles toe en eten ze al het voer op. Ze zijn groot en slim en zijn luidruchtig aanwezig. Daarmee staan ze in de rangorde boven alle tuinvogels. En als ik dit gedag dan doortrek naar de mensheid dan roept dat bij mij een negatief gevoel op. Ik heb meer met de underdog…

Eksters in de tuin heeft ook zo z’n voordelen. Ze verjagen namelijk de buurtkatten uit onze tuin. De katten struinen graag door onze tuin op zoek naar een lekker vogeltje. De kat op de foto moest een schuilplaats zoeken onder een kerstboom omdat hij net verjaagd was door een ekster.