Het was dinsdag 4 mei, 19:40 uur. We keken naar de Dodenherdenking op t.v. Er vloog iets groots langs het raam. Er was paniek in de voortuin. Het volgende moment zat er een sperwer op het muurtje met in zijn klauwen een mus.

Een schrijnend en treffend beeld zo kort voor de ‘Twee minuten stilte’. De macht van de sterkste.

Ik weet dat het de natuur is. Maar wat ik wel verdrietig vind is dat deze mus waarschijnlijk ergens jongen heeft. Jongen die nu hun ouder van het ene op het andere moment moeten missen.

Een jongen op t.v. las op dat moment een gedicht: ‘…kijkend naar elke datum op elk graf struin ik de militaire begraafplaats af. Jonge mannen, sommigen van 16 jaar liggen rijen dik naast elkaar…’