De reden dat ik een fietstocht maakte in en rond de stad Groningen dat was omdat ik een bezoek wilde brengen aan het Suikerterrein. Op dit terrein is een bijzondere fototentoonstelling te zien, maar daarover later meer. Vanaf de noordkant via de de Energieweg is het terrein te bereiken middels een fietsbrug en een loopbrug. Zie Google Maps.
Eenmaal op het terrein kijk je je ogen uit.
In 2008 sloot de Suiker Unie de deuren van haar fabriek aan de westelijke ringweg. De fabriek, genaamd Cosun Beet Company is verplaatst naar Hoogkerk, even buiten de stad Groningen. Het immense terrein van 125 hectare binnen de stad Groningen bleef bestaan. Een deel van de bebouwing is afgebroken, maar het oudste gebouw staat nog altijd fier overeind. Net als de monumentale schoorsteenpijp. Tegenwoordig wordt het terrein gebruikt voor diverse culturele evenementen. Zie deze site.
Ik maakte een rondgang bij het hoofdgebouw.
Ik heb genoten van diverse creaties. Maar de fototentoonstelling waar ik eigenlijk voor kwam had ik nog niet gevonden. Een aantal mensen heb ik er naar gevraagd, maar niemand kon mij de weg wijzen. Aanwijsborden die de weg wezen naar de tentoonstelling ontbraken. Uiteindelijk heb ik geappt met mijn vriendin. Zij stuurde mij een foto en omschreef welke kant ik op moest.
Wordt vervolgd.
Schrijven met Licht 
Het was alvast genieten van de beelden van wat rest van de suikerfabriek. De werken van de street art artiesten zijn op zich al meer dan de moeite om het terrein te bezoeken. Gelukkig wist je de fototentoonstelling toch nog te vinden dank zij een hulplijn 🙂 Ik ben er quasi zeker van wat de daar weldra meer over te zien krijgen…
LikeLiked by 1 person
Voor de fotograaf was het daar een el dorado.
Ja hoor je kent me toch. 😃
LikeLike
Dit lijkt wel Urban fotografie, is het feitelijk ook denk ik. Leuke creaties op de muren en details zoals de brug en schoorsteen zorgen voor een afwisselende en interessante serie.
LikeLiked by 1 person
Het lijkt wel op Urban fotografie, maar is het denk ik niet helemaal. Het oorspronkelijke bedrijf is wel verdwenen, maar de gebouwen zijn nog wel in gebruik voor andere doeleinden. Voor zolang het duurt, want het is de bedoeling dat daar een woonwijk komt.
LikeLike
Mooi verslag met prachtige foto’s. Nog even en dan rijden hier de vrachtwagens met suikerbieten weer richting Groningen.
LikeLiked by 1 person
Ja dit is wel echt een walhalla voor fotografen. De foto-expositie heb ik eigenlijk per ongeluk gevonden, ik kom daar bij de voormalige vloeivelden de laatste tijd nog wel eens voor een wandeling, er is daar een prachtige wildernis ontstaan maar die had je vast ook al ontdekt. Ik wacht rustig op je verslag.
LikeLiked by 1 person
Helaas ben ik niet bij de vloeivelden geweest omdat er een dreigende lucht aankwam en er onweer was voorspeld. Ik ga dus op herhaling. 🙂
LikeLiked by 1 person
Bijzondere locatie daar. Jaren geleden heb ik er nog eens een paar vrachten bieten afgeleverd als bijrijder van mijn zwager. Het terrein heeft een complete metamorfose ondergaan. Ik houd wel van dat soort oude, buiten gebruik geraakte gebieden en gebouwen. Als daar een soort van culturele vrijplaats met muurschilderingen en andere culturele uitingen ontstaat, is dat alleen maar mooi.
Ik ben benieuwd naar je overzicht van de foto-expositie.
LikeLiked by 1 person
De foto-expositie kan eigenlijk niet op tegen hetgeen ik op het terrein aantrof aan creaties. En dan doe ik niets af aan de foto’s an sich hoor, begrijp me niet verkeerd. Ik heb mijn ogen uitgekeken op dat terrein en dan heb ik nog lang niet alles gezien.
LikeLiked by 1 person
Pingback: Het Suikerterrein en het Noorderlicht festival | Schrijven met Licht