De series van Texel ga ik een aantal dagen onderbreken voor een actueel onderwerp. Gisteren sneeuwde het een groot gedeelte van de dag. Aan het eind van de middag was het eindelijk gestopt met sneeuwen. Ik maakte toen een flitsrondje door de tuin. Een besneeuwde tuin onder een grijze lucht.

Toen ik vanochtend naar buiten keek zag ik tot mijn verrassing dat het prachtig weer was. Het landschap lag er prachtig bij onder een deken van sneeuw. Ik ben direct op pad gegaan voordat de zon de sneeuw zou laten smelten. Als eerst reed ik naar landgoed De Eese. Zie Google Maps. De opkomende zon zat nog verscholen achter een bomenrij.

Ik heb enorm genoten

Morgen neem ik jullie mee naar de besneeuwde Hunebedden in Havelterberg.

Vanaf de veerboot reden we naar het vakantiehuisje waar mijn zus en zwager verbleven. Na de koffie reden we met z’n vieren naar het strand in De Koog.

Mijn zus en zwager hadden de hond, Nora mee. Nora vond het heerlijk op het strand. Lekker spelen en rennen met andere honden. En daarna lekker rollebollen in het zand.

Ook wij genoten van de strandwandeling. Het was prachtig weer, de mensen waren goed te spreken. Een Chinook-transporthelikopter vloog over. Deze helikopter hebben we tijdens ons verblijf op Texel meerdere keren zien overvliegen. Deze zal wellicht gependeld hebben tussen de marinierskazerne gevestigd op de zuidkant van Texel en het oefenterrein op het naastgelegen eiland Vlieland.

Vorige week gingen we naar Texel. Tijdens de overtocht was het windstil weer.

Er was nog iemand die schijnbaar genoot van het uitzicht. Het onbekend jongetje stak zo mooi af met zijn rode jas.

Aan de andere kant van de veerboot was het een drukte van belang, daar werden namelijk de meeuwen gevoerd.

De lucht ging bijna naadloos over in de zee.

Vandaag laat ik jullie de tweede serie zien over de eekhoorn die walnoten haalt uit onze voortuin. De walnoten zitten in een bestekmandje van een afgedankte afwasmachine.

Als de eekhoorn een walnoot heeft gepakt draait hij deze rond tussen de pootjes en klemt de boot tussen de tanden. Dan klimt de eekhoorn naar boven en gaat zittend op een grote tak de walnoot leegpeuzelen.

Dit gaat zo een aantal keren achter elkaar.

Als de eekhoorn voldoende noten heeft gegeten gaat hij er weer vandoor. Op een keer zag ik dat hij een noot meenam. Deze liet hij per ongeluk vallen op het gras. Hij keek wat aarzelend om zich heen voordat hij de noot weer oppakte en er snel vandoor ging.

In het weekend dat ik jarig was, was onze zoon thuis. We maakten samen een wandeling in een gebied waar we nog niet eerder waren geweest.

We maakten een wandeling over de Stouwe langs de Stouwsloot. Zie Google Maps. We troffen het met de wolkenluchten.

Over de Stouwsloot ligt een brug.

Toen we de brug van dichterbij bekeken zagen we al snel dat het flink in verval was geraakt.

De brug zal ooit bedoeld zijn voor de oversteek van landbouwvoertuigen. Het is voor mensen al niet verantwoord om de oversteek te maken laat staan voor zwaar materieel.

In onze voortuin staat een egel en een beer gemaakt van mos en vogelvoer. De familieleden weten dat ik een vogelliefhebber ben en trouw de tuinvogels voer. Om die reden kreeg ik de egel en de beer voor mijn verjaardag. Diverse soorten tuinvogels hebben de weg naar het voer gevonden…

Ik kwam een aantal jaren geleden een schrijven tegen op internet waarin werd gepleit om geen vetbollen in netjes op te hangen. De vogels zouden verstrikt kunnen raken in het netje. De tweede reden om geen netjes te gebruiken is dat lege netjes in de natuur kunnen achterblijven. Onze vetbollen zitten in een houder en dus gebruiken we geen netjes. Op een voederdier of voederkrans zitten wel veel netjes. De commercie is blijkbaar niet zo bezig met bovenstaande. Aan de andere kant moet ik zeggen dat ik in al die jaren nog nooit verstrikte vogeltjes heb gezien. Uiteraard houd ik wel goed de lege netjes in de gaten om te voorkomen dat ze in de natuur terecht komen. Tijdens het schrijven van dit bericht zocht ik naar een artikel over deze kwestie en vond o.a. deze site.

We zijn weer aangekomen bij de de oudste en dikste es van Overijssel die staat in Dwarsgracht en waarschijnlijk stamt uit 1820. Net zo opvallend als deze boom is de woonboerderij rechts op de foto. De gracht en dus ook het fietspad maakt een slinger om deze woonboerderij. Men heeft het vermoeden dat de Dwarsgracht ‘om’ de boerderij heen is gegraven hetgeen de parallelle ligging aan de gracht en de bocht in de gracht kan verklaren.

Vlak na de slinger om de woonboerderij ligt een bruggetje over de Dwarsgracht. Vanaf dat bruggetje maakte ik onderstaande foto richting het noorden.

Dit was voorlopig de laatste serie over het dorpje Dwarsgracht. Wie na het zien van de fotoserie graag wil wonen in Dwarsgracht die kan bijvoorbeeld onderstaande woonboerderij kopen.

De vraagprijs van dit bijzonder rijksmonument uit het jaar 1824 met herkenbare authentieke elementen is 989.000 euro k.k. Op deze site van makelaar Drieklomp kun je er alles over lezen.

Er lag een vliesje ijs op de gracht. Zie Google Maps. Jammer genoeg zou het in die week ook niet verder komen dan dit dunne vliesje. De temperaturen zouden later in de week weer gaan stijgen.

Met die vooruitzichten was het dus geen probleem om met de boot het ijs te breken.

Als het weer dusdanig is dat er kans is op serieus schaatsijs dan vaart men niet meer door de grachten.

Vroeger voer men in dat gebied voornamelijk met houten boten. Later werden dat boten van staal. Tegenwoordig gebruikt men vaak aluminium boten.

Vanaf het punt waar ik De baggeraar in Dwarsgracht fotografeerde wandelde ik verder naar het zuiden. Op dat stukje fietspad had ik nog niet eerder gewandeld.

In het zuiden van Dwarsgracht zijn de huizen aan beide kanten van het water niet met de auto te bereiken. Aan de westkant loopt een fietspad voor de huizen en aan de oostkant achter de huizen langs. Zie Google Maps. Als je kijkt op Google Maps zie je hoe ver de bewoners moeten lopen vanaf de parkeerplaats naar hun huis.

Al genietend en fotograferend was ik aangekomen bij het verste punt. Na het bruggetje kom je namelijk in de tuin van het laatste huis.

Ochtendstond heeft goud in de mond’ en dat gold zeker voor de bewuste ochtend tijdens mijn wandeling in Dwarsgracht.

De opkomende zon legde een goudkleurige gloed op de treurwilgen. We kijken hier over de Cornelisgracht. Dit water met naastgelegen fietspad is de verbinding tussen Dwarsgracht en buurtschap Jonen.

De langste brug in Dwarsgracht gezien vanaf de andere kant.