Tijdens een van mijn fotokuiers op Texel bezocht ik de Horspolders. Onderweg daarheen maakte ik een foto van een schuur die me opviel. Hoewel de schuur niet de de authentieke vorm heeft van een traditionele Texelse schapenboet, wordt deze aldus deze site er toch voor aangezien. Op de achtergrond, aan de rechterkant is de kenmerkende witte toren van de kerk in Den Hoorn te zien.
Nadat ik mijn auto had geparkeerd aan de Mokweg maakte ik een overzichtsfoto in de richting van de veerhaven. De veerboot tussen Texel en Den Helder had zojuist de haven verlaten en zette koers over het Marsdiep.
Gewapend met mijn camera en telelens koos ik voor een smal wandelpad, weg van de gebruikelijke route om de drukte te vermijden. Terwijl ik rustig voortliep viel mijn oog op een vogeltje dat zich schuilhield in het struikgewas. Op dat moment kon ik de soort niet meteen herkennen. Thuis determineerde ik het echter als een keep, een vogel die ik niet vaak tegenkom. Jammer genoeg zat de keep diep verstopt tussen de takken, waardoor het lastig was om een duidelijke foto te maken. Toch was het een bijzondere ontmoeting die mijn wandeling extra speciaal maakte.
Even verderop landde een roodborstje op een dode tak. Het leek net alsof het enigszins vleugellam was, maar dat weerhield het er niet van om al snel weer het luchtruim te kiezen. Het korte moment van rust bood mij net genoeg tijd om het vogeltje vast te leggen voordat het wegvloog
Een merel was zich tegoed aan het doen aan de oranje bessen van, vermoedelijk, een duindoorn. Net als bij de keep en het roodborstje kreeg ik ook van de merel slechts de kans om één foto te maken voordat hij uit beeld verdween en niet meer terugkeerde. Een kort, maar toch waardevol moment om vast te leggen.
Na een korte maar prachtige wandeling stapte ik weer in de auto. Voordat ik vertrok, maakte ik echter nog een foto van de kerk met de karakteristieke scheve toren van Den Hoorn. De witte toren is een iconisch baken op Texel, dat al van grote afstand opvalt in het open landschap. Het blijft een bijzonder gezicht en een van de herkenningspunten van het eiland.
Schrijven met Licht 
Hoe mooi is het daar.Veel vogeltjes gezien ,niet altijd op de juiste plek maar toch leuk.
De merel die van de bessen snoept:: is echt nog gelukt, al zat hij tussen de takken
LikeLike
Een knappe reeks waarin de eerste mijn voorkeur heeft Jetske
prettige dag
LikeLiked by 1 person
Une tres belle série.
Amitiés
LikeLiked by 1 person
Het witte kerkje, de merel met de bes in de snavel, het scheve schuurtjes. Stuk voor stuk weer prachtig om te zien.
LikeLike
Dat is weer prachtig. De keep, mijn oom die bij ons woonde, kende ook alle vogels en daar hoorde ik hem wel eens over bezig. Weer genoten van de mooie landschappen en de mooie vogeltjes die dag komen zeggen.
LikeLiked by 1 person
Jullie hadden dus een oom die bij jullie inwoonde. Bijzonder. Vroeger kenden we dat hier ook wel. In de regel vrijgezelle ooms.
Ik had ook meerdere ooms aan moeders kant die alle vogels kenden. Ik had toen geen belangstelling. 😅 Nu wel, de geschiedenis herhaalt zich.
LikeLiked by 1 person
Ja mijn moeder trouwde als laatste van 3 zussen, dus moest ze haar vader en ongehuwde broer meenemen. Haar vader was dan nog blind. Hij heeft maar anderhalf jaar meer geleefd maar mijn oom is twee jaar eerder dan mijn moeder gestorven.
Ik verzeker je dat het niet makkelijk was ook voor ons niet…
We hadden altijd twee vaders …
LikeLiked by 1 person
Herkenbaar verhaal.
LikeLiked by 1 person
Wat betreft die vogels was hetzij mij ook wel zo. Maar nu een beetje laat 😀
LikeLiked by 1 person
Mooie serie, het landschap met de schuur en de merel met het besje zijn mijn favorieten vandaag. Bij mij waren alle drie de vogels waarschijnlijk al weggeweest voordat ik mijn camera erop had kunnen richten en scherpstellen.
LikeLiked by 1 person
Ook van mij.
Dat vraag ik me af, met je nieuwe camera heb je al mooie resultaten laten zien.
LikeLike
Aan de camera ligt het ook niet, ik word er zelf niet sneller op.
LikeLiked by 1 person
Prachtig staan de vogels te pronken op je foto`s.
Een goede oogst van je wandelkuier op Texel
Die besjes van de merel heten anders…grrr…kan er nu niet opkomen
Fijn weekend
LikeLiked by 1 person
Dankjewel.
Ik hoop dat je terugkomt als je het te binnen schiet. 😉
LikeLike
Jammer dat de keep zo verscholen zat tussen de takken. Het witte kerkje zie je al van verre en is zeker een vast herkenningspunt voor velen.
LikeLiked by 1 person
Het valt nog niet mee om dergelijke vogeltjes in het struikgewas te fotograferen. Men moet er veel geduld voor hebben.
LikeLiked by 1 person