Spreeuw op zoek naar een lekker hapje

De spreeuw zet ik nogmaals in het zonnetje. Ik ben iedere keer weer onder de indruk van de kleuren die dan tevoorschijn komen.

Hierboven trof de spreeuw een lege voedertafel. Met het mooie weer en de ontluikende natuur kunnen ze prima hun kostje bij elkaar scharrelen. Om die reden heb ik het bijvoeren drastisch verminderd.

We hebben 10 meter buxushaag staan waar vorig jaar de buxusmot inzat. Hoewel de haag nu prachtig uitloopt heb ik niet de illusie dat de buxusmot is verdwenen…

Nu ik minder bijvoer zie ik de vogels vaker de buxushaag induiken…

Ik hoop dat ze vele rupsjes van de buxusmot vangen. Het zou prachtig zijn als we het op een natuurlijke manier kunnen bestrijden. Daarnaast heb ik de haag ondersteund met voeding en kalk.

Zilverreiger in Easterskar

Op een zaterdag met grijs weer was ik in vogelkijkhut Skiere Goes in Easterskar. Ik was daar in de hoop om een waterral te zien en te fotograferen. Dat is helaas niet gelukt. Voor de rest viel er ook weinig te beleven. De vogels die er waren zaten ver weg.

Net op het moment dat ik wilde vertrekken kwam er een zilverreiger aangevlogen. De mooie sierlijke vogel landde vlak voor de kijkhut. De reiger schudde zich eerst even lekker uit…

…om vervolgens rustig stappend de omgeving te verkennen.

De zilverreiger wandelde naar dieper water om daar te foerageren.

Schijnbaar was dat niet helemaal de goede plek, want de reiger wandelde verder naar de, met riet bedekte, oever.

Voor mij was dat minder gunstig. Toch lukte het om tussen het riet door de zilverreiger nog een aantal keren in beeld te krijgen.

Ik vind het zo opvallend en mooi dat de zilverreiger zo keurig wit verenkleed heeft.

Nadat de zilverreiger de rietoever had afgestruind vloog hij even op om vervolgens iets verderop weer neer te strijken. Al foeragerend ging hij steeds verder bij de kijkhut vandaan.

Tijdens het fotograferen ontdekte ik dat de zilverreiger met enige regelmaat met de poten trappelde. Net zoals een kievit dat doet. Op internet leerde ik dat het een jachttechniek is. De zilverreiger trappelt met zijn poten om zo de visjes op te jagen. Ik maakte een filmpje van de zilverreiger. Op dat filmpje is dat trappelen ook een keer te zien.

Zaagbek en krakeend

Op de middag dat ik bij de kijkwand was kwam er ook een zaagbek voorbij. De grote zaagbek is een wintergast in Nederland. Helaas bleef deze zaagbek ver bij de kijkwand vandaan.

Zij aan zij met de wilde eenden foerageerde er een ook krakeend. De wilde eend en de krakeend zijn nauw verwant aan elkaar zo las ik op deze site.

Ze zochten hun voedsel langs de oevers en dat gaf deze weerspiegeling in herfsttinten.

Als afsluiting een paartje wilde eend bij zonsondergang.

Lepelaar

Het was al niet meer zo vroeg en het weer werkte niet echt mee, toch maakte ik nog een extra rondje in het Dwingelderveld voordat ik op ‘huis’ aan fietste. Bij een ven maakte ik een stop vanwege het mooie uitzicht.

Ik was nog maar net gestopt en toen zag ik dat er een lepelaar door het water scharrelde. Ik was er vanuit gegaan dat de lepelaar direct zou wegvliegen maar dat gebeurde niet, de lepelaar ging rustig door met foerageren.

Met mijn nieuwe aanwinst, het 100 – 400 mm objectief kon ik mooi inzoomen op de lepelaar.

Plotseling onderbrak de lepelaar het foerageren en keek aandachtig rond. En dat bracht mij onderstaande foto. De foto was wat overbelicht en dat heb ik geaccentueerd met behulp van Lightroom. Op die manier maak je de foto net wat anders dan standaard zo las ik in het magazine: ‘Natuurfotografie’.

Ik hoopte dat de lepelaar tijdens het foerageren op een plekje zou belanden waarbij ik een ‘perfecte’ weerspiegeling zou krijgen.

Maar dat viel met de begroeiing in het ondiepe water nog niet mee.

En dan de laatste foto inclusief boeggolf en een ‘gebroken spiegel’.

Wulp

Vorige week vrijdag was het bewolkt, maar wel droog. Ik besloot met de auto een ritje te maken op het Drentse platteland. In een weiland tussen Uffelte en Ruinerwold zag ik in een natuurweiland een kievit staan. Tegen de tijd dat ik de auto netjes aan de kant van de weg had geparkeerd was de vogel gevlogen. Ik bleef een tijdje staan wachten in de hoop dat de kievit terug zou komen. Net toen ik het wachten beu was vloog er een wulp voor mijn auto langs om vervolgens neer te strijken in het weiland op pakweg 15 meter van mijn mobiele kijkhut. Mooier kon ik het niet treffen.

Evenals andere weidevogels is de wulp steeds zeldzamer geworden en staat als kwetsbaar op de rode lijst.

Door de baltsende zang is de wulp een van mijn lievelingsvogels. Als ik in het voorjaar de fluitende roep van de wulp hoor dan word ik helemaal blij. Het voorjaar is in de lucht. De wulp is de grootste steltlopersoort van onze contreien en heeft ook de langste snavel en dat laat deze wulp hier mooi zien.

De wulp leek zich niets aan te trekken van mijn geparkeerde auto en van het langsrazende verkeer. Hij/zij ging rustig door met foerageren. Klik op de foto voor groot formaat.

Wordt vervolgd.

Grote zaagbek, twee mannetjes en een vrouwtje

Op die mooie en bijna windstille vrijdag zag ik wederom een paartje grote zaagbek zwemmen. Beide eenden hadden net een lekker hapje verschalkt. De meerkoet keek reikhalzend toe.

DSCN4881x

Bij de foto hierboven zwom het paartje voor de observatiewand. De foto is dan ook met tegenlicht gemaakt. Ik had het geluk dat het paartje even later ging foerageren aan de zijkant van de observatiewand. Je hebt dan meteen ander licht en andere kleuren.

DSCN4952x

Zoals ik in deze serie al schreef blijft er vaak alg hangen aan de gekartelde snavel. Tijdens mijn langdurige observatie concludeerde ik dat ze dat zelf niet prettig vinden. Ze deden er tenminste alles aan om de alg van hun snavel af te schudden en te spoelen. Jammer genoeg kan mijn bridgecamera die hele snelle beweging niet scherp  vastleggen.

Vorige keer zwom er één mannetje en één vrouwtje. Deze keer kwam er een tweede mannetje bij. Ze zwommen en foerageerden vanaf die tijd met z’n drieën. Het had er alle schijn van dat ze het samen prima konden vinden.

DSCN4984x

Het foerageren werd van tijd tot tijd onderbroken met het poetsen van de veren. Het mannetje schudde zich hier eens lekker uit.

DSCN4920x

Wordt vervolgd. 

Boompieper met snavel vol voedsel

Nadat ik het hooibeestje en het groentje had vastgelegd fietste ik verder over het fietspad dwars over de heide. Het was rustig. Zo nu en dan maakte ik een stop om te genieten van het lichtspel van de zon met de wolken.

Op de Bendersche Berg stapte ik weer van de fiets af. Op hetzelfde moment daalde er een vogeltje op de grond. Het was een pieper. Het vogeltje was druk met het zoeken naar voedsel voor de jongen. Op onderstaande foto zou je denken aan een graspieper, maar een pieper in het gras is nog geen graspieper…

Ik denk dat het een boompieper is. De boompieper trok zich niets aan van de fotograaf en ging rustig door met het verzamelen van het voedsel.

Dit was alweer een mooie ontmoeting in het Dwingelderveld.