Meikever, veenpluis en kuifeend

Na mijn fotosessie bij de lepelaars zou ik mijn fietstocht vervolgen echter op dat moment vloog er een meikever langs. De meikever bleef hangen in in het stekelige struweel een eindje bij mij vandaan.

Nadat ik ook de meikever nog had meegepakt was het dan echt tijd om het Commissaris Cramerpad verder te volgen. Dit pad is in 2017 uitgeroepen tot mooiste fietspad van Drenthe. Ik kan me daar wel in vinden, het fietspad slingert zich door een prachtig landschap. Mijn volgende stop was bij veenpluis.

Even verderop staat een mooie kijkwand. De kijkwand heeft vele luikjes voor kinderen en voor volwassenen. Aan het nieuwe hout te zien zijn er recent nog nieuwe bijgemaakt. De nieuwe luikjes zijn groter, een teleobjectief met zonnekap past daar in en dat lukt bij de oudere luikjes niet.

Op de plas dobberden ganzen, wilde eenden en kuifeenden.

Een mannetje en vrouwtje kuifeend dook regelmatig onder om hun kostje bij elkaar te scharrelen. Als ze dan weer boven komen zie je zo mooi de waterdruppels van hun verenkleed afglijden.

Het Kiersche Wijdepad

Op maandag 11 april besloot ik het Kiersche Wijdepad te volgen. Over deze route had ik gelezen in het blad van Natuurmonumenten. Zie ook deze site.

Ik was nog maar net aan de wandeling begonnen en toen kwam er een torenvalk aangevlogen en die bleef ‘bidden’ in mijn buurt.

Wandel maar met mij mee over het Kiersche Wijdepad. Klik op de foto voor groot formaat.

Het was voor mij de eerste keer dat ik een afstand van 5 kilometer wandelde inclusief twee spiegelreflexcamera’s met zware objectieven. Daarbij droeg ik ook nog een rugtas. Deze combinatie viel mij dan ook vies tegen. Bij iedere kilometer leek het net alsof de fotoapparatuur steeds zwaarder begon te wegen. Er was ook geen mogelijkheid om halverwege een kortere route te nemen, het landschap wordt namelijk doorsneden door watertjes.

Net op het moment dat mijn moraal was gezakt tot een dieptepunt werd ik aangenaam verrast, een graspieper landde op een routepaaltje vlak voor mij.

Dat was het cadeautje en de oppepper wat ik net even nodig had om mij de laatste kilometer door te helpen…

Ik wens jullie allemaal fijne paasdagen toe.

Een mooie vangst

Op 10 januari maakte ik een fotoserie bij de vogelkijkwand. Bij het archiveren kwam ik erachter dat ik deze fotoserie nog niet had laten zien. De plas was voor een deel bedekt met een dun laagje ijs.

Op grote afstand van de kijkwand lag de plas open.

Na een tijdje streken daar wilde eenden en grote zaagbekken neer. De afstand was alleen te overbruggen met mijn Nikon bridgecamera. De eenden dobberden wat rond. Zo nu en dan doken ze onder om te foerageren.

Plotseling was er reuring op het water. Een mannetje zaagbek had een mooie buit gevangen. Gezien de rode vinnen zou het een rietvoorn kunnen zijn.

De andere zaagbekken waren van mening dat deze mooie vangst wel gedeeld kon worden en zetten de achtervolging in.

Maar de geluksvogel liet zich ‘de kaas niet van het brood eten’. Op de voorgrond drijft een nonnetje. Dit mannetje hield zich wijselijk verre van deze schermutseling.

De bridgecamera stond ingesteld op enkelvoudige opname, daardoor had de AF moeite om de snelle bewegingen helemaal scherp te krijgen.

Zwanengevecht

Het was windstil en zonnig weer toen ik bij de kijkwand in De Weerribben zat. Het beeld werd met name bepaald door een tiental zwanen die daar in alle rust dobberden en foerageerden. Toen begon het te regenen. Dat was een bijzonder gezicht, want de zon scheen en de lucht was nog overwegend blauw. Deze verrassende regenbui deerde ons niet, want de zitplaatsen bij de kijkwand zijn overdekt.

Het ene moment dobberden de zwanen in alle rust rond en het volgende moment was er onrust op het water. Twee zwanen waren in gevecht geraakt. Of eigenlijk werd de ene zwaan achterna gezeten door de andere zwaan.

De achtervolging was niet binnen een minuut bekeken, het ging maar door en door. Dat daarbij een derde partij bijna werd overvaren dat leek ze niet te deren.

En hoe het afloopt laat ik jullie in de volgende serie zien…

Zaagbek en krakeend

Op de middag dat ik bij de kijkwand was kwam er ook een zaagbek voorbij. De grote zaagbek is een wintergast in Nederland. Helaas bleef deze zaagbek ver bij de kijkwand vandaan.

Zij aan zij met de wilde eenden foerageerde er een ook krakeend. De wilde eend en de krakeend zijn nauw verwant aan elkaar zo las ik op deze site.

Ze zochten hun voedsel langs de oevers en dat gaf deze weerspiegeling in herfsttinten.

Als afsluiting een paartje wilde eend bij zonsondergang.

Aalscholver

Op de middag dat ik de otter, de ijsvogel en de zwanen fotografeerde maakte ik ook enkele foto’s van een vissende aalscholver.

Gisteren las ik een bericht van Vogelbescherming Nederland over de aalscholver. De aalscholver werd opnieuw onder vuur genomen, dit keer in het Europees Parlement, onder andere door Nederlandse parlementariërs. Er zouden te veel aalscholvers zijn, die door een sterke toename van het aantal een bedreiging zouden vormen voor de commerciële visserij. Onderzoeksresultaten wijzen anders uit. Vogelbescherming vindt dat we juist trots op de comeback van de aalscholver mogen zijn: een prachtig resultaat van de natuurbescherming. Het artikel is hier te lezen.

Een eindje van de kijkwand vandaan staan een boompje, enkele stronken en wat een struikjes in het water. Dat plekje is een geliefde pleisterplaats voor de aalscholver en andere waterdieren. Op onderstaande foto zie je de aalscholver op een boomstronk staan. De aalscholver staat er met gespreide vleugels om te drogen.

Door in te zoom kreeg ik onderstaand beeld. Door het tegenlicht werd het bijna een zwart/wit foto. Het resultaat doet me denken aan papierknipkunst uit het museum in Westerbork.

Zwanen en een moment van rust

Het hoeft niet altijd spectaculair te zijn zoals in deze serie met de otter en in deze serie met de ijsvogel. Ik vind het ook heerlijk om uit te kijken over de plas naar de dobberende en foeragerende zwanen.

In deze tijd van het jaar vind ik het mooier dan in de zomer wanneer de plas is bedekt met waterplanten.

Een voorwaarde vind ik wel dat het windstil weer is. De zwanen worden dan zo mooi weerspiegeld.

De stilte werd alleen doorbroken door het geslobber van de grondelende zwanen.

Ik kan daar dan tijden zitten en genieten. Er daalt dan een rust over mij heen…