De Slufter

Na de wandeling in De Muy reden we naar De Slufter om daar een wandeling te maken. Wij zijn van mening dat als we op Texel zijn ook altijd wel even naar de Slufter ‘moeten’ vanwege het unieke karakter van dit gebied.

De Slufter is een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten. Het Sluftergebied bestaat uit een krekenstelsel dat soms na een storm onder water staat. Je vindt er zouttolerante planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren. Het grootste deel van De Slufter wordt als vogelbroed en -rustgebied beheerd. Alleen het zuidelijke gedeelte is vrij toegankelijk. Je kunt vanaf de Sluftertrap het pad volgen tot aan het strand. In het noordelijke stuk broeden veel vogels, zoals eidereend, bergeend en kluut. In de Sluftergeul leven zeedieren als krabben, garnalen en platvis. Bron is deze site. Wandel maar met ons langs het krekenstelsel.

De volgende vogels heb ik kunnen fotograferen. Kanoet, man en vrouw. Eidereend, man en vrouw. Eidereenden met jongen. Veldleeuwerik. Tureluur.

Waalenburg

Op de ochtend van de tweede vakantiedag op Texel ging ik alleen met de fotocamera’s op pad. De jeugd ging winkelen in Den Burg en mijn man ging wandelen en wilde kilometers maken. Mijn eerste stop was bij Waalenburg, het eerste weidevogelreservaat van Nederland. Dit jaar zagen we veel ingezaaide bermen en akkerranden op Texel. Een lust voor het oog.

Onderstaand schrijven is van Jac P Thijsse. Hij richtte onder meer de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland op (1905) en schreef diverse vogelboeken. Thijsse had voor altijd zijn hart aan het eiland verpand. ā€˜Texelaar zal ik blijven tot het eind’, schreef hij later over Texel.

De veldleeuwerik is daar goed vertegenwoordigd. Het is een feest om daar te staan en het gezang van de veldleeuwerik te horen. Ik heb deze keer geen foto’s gemaakt van de veldleeuwerik in vlucht. Ze vlogen te hoog. Ik heb daar wel een tureluur, een bergeend en een aalscholver gefotografeerd.

Harde wind bij Ezumakeeg

Op het moment dat we op punt stonden om te vertrekken uit de accommodatie na ons familieweekend tipte de eigenaar over het nabijgelegen Ezumakeeg. Ezumkeeg is een uitkijkpunt op een heuvel waarbij je uitzicht hebt . Met name in het trekseizoen, maar ook de rest van het jaar zijn daar vele vogels te zien. Zie Google Maps. Jammer dat ik die tip niet eerder had gekregen. Ik hield deze locatie wel in gedachten voor een volgende keer als ik hier weer in de buurt zou zijn. Dat moment was sneller dan ik toen had kunnen bevroeden. Toen Jan en ik na onze rondgang door Dokkumer Nieuwe Zijlen weer terugkwamen bij de auto zag ik op Google Maps dat het maar 9 minuten rijden was naar Ezumakeeg. Ik stelde Jan daarom voor om daar een kijkje te gaan nemen.

Het voordeel van deze locatie was dat de parkeerplaats direct achter de kijkheuvel lag. En zo gebeurde het dat we even later uitkeken over een winderige plas. Er waren niet heel veel vogels te zien. De harde wind zal vast mee hebben gespeeld. Ver weg stond een groepje grutto“s in het water te foerageren. Door de golfslag en doordat ze steeds met de kop onder water zaten kon ik er niet zoveel van maken.

Het Nationaal Park Lauwersmeer is overigens een el dorado voor vogelaars. In die korte tijd dat wij daar waren hebben we heel wat mensen gezien met grote kijkers en indrukwekkende objectieven.

Onze volgende stop was bij een groepje bomen wat met de voeten in het water stond. Het had wel wat weg van een mangrovebos. Een groepje bergeenden scharrelden daar wat rond.

Een visdief was op jacht naar een lekker hapje.

Toen we goed en wel onze weg hadden vervolgd zagen we aan de kant van de weg veel auto“s staan. Daar waar auto“s staan en mensen met verrekijkers dan valt er iets te beleven, zo is mijn ervaring. Ik parkeerde de auto achter deze rij. Al snel werden we gewaar dat hun blik was gericht op een groep kemphanen. Deze kemphanen zaten buiten het zoombereik van onze camera“s.

Er vloog een tureluur langs die even verderop landde om daar te gaan foerageren.

Op grote afstand, maar wel bereikbaar voor mijn bridgecamera met sterke zoom, stond een groepje bontbekplevieren te foerageren.

Grutto en tureluur in de Onnerpolder

Nadat ik een paar uur had rondgedwaald aan de oostelijke kant van de Onnerpolder wandelde ik terug naar de driesprong. Vandaar volgde ik het westelijke pad. Zie Google Maps.

Terwijl ik daar genoot van het uitzicht landde een eindje bij mij vandaan een grutto op een paal. Ik had de grutto daar al een aantal keren horen roepen maar nog niet gezien. Ik wandelde voorzichtig richting de grutto in de hoop hem van dichterbij te kunnen fotograferen, maar dat feest ging niet door. De grutto vloog weg en landde tussen de pinksterbloemen in het naastgelegen weiland.

De grutto wandelde mooi te midden van de pinksterbloemen.

Ook de tureluur had ik meerdere keren gehoord en nog niet gezien. Even nadat ik de grutto had gefotografeerd kwam er een tureluur aanvliegen en landde op het hek. De landing heb ik kunnen vastleggen.

Na de geslaagde landing ging de tureluur uitgebreid het verenkleed poetsen. Hij was echter zo hard aan het poetsen dat hij zijn evenwicht verloor. Dat was voor hem niet leuk, maar voor mij als fotograaf wel een grappig moment. Hoe vaak gebeurt het nu dat je een stilstaand vliegbeeld kunt vangen…

Toen de capriolen voorbij waren en de tureluur zijn evenwicht had herpakt was er tijd voor een riedeltje.

Zwarte ruiter en andere steltlopers

Toen ik vanaf de zeehondenkijkwand via de kortste weg terugliep richting het bezoekerscentrum trof ik een paar mannen. Deze mannen wezen mij op de nieuwe vogelkijkhut en op de vogels die daar waren te vinden.

Ik had nog niet gehoord of gelezen dat daar een nieuwe vogelkijkhut is en was dan ook blij met deze tip.

Het is een degelijke en ruime vogelkijkhut. Het was druk in de plas voor de hut.

Een zwarte ruiter. Het was voor mij de eerste keer dat ik deze zag.

Dit is ook een zwarte ruiter.

Een kluut

Een kluut, een tureluur en een zwarte ruiter.

Mijn app zegt dat hieronder tureluurs staan, 100 procent zeker. Maar deze steltloper heeft gele poten en de snavel lijkt langer en is grijs gekleurd. Zou het een juveniel kunnen zijn?

Een kievit, volgens mijn nog een jong exemplaar.

En verder nog een verzameling van bovenstaande. De grauwe gans had ik nog niet genoemd. Op een gegeven moment ging bijna alles op de vleugels. Er zal wellicht een roofvogel overgekomen zijn die ik overigens niet heb kunnen ontdekken.

Een tureluur in De Slufter

Tijdens de vakantieweek op Texel zijn we zegge en schrijve 24 uur met z’n tweeĆ«n geweest. Als we kenbaar maken in onze familie dat we een week naar Texel gaan dan wil iedereen langskomen. En eigenlijk vinden we dat ook heel gezellig. En zo kregen we ook bezoek van de oudste zoon van mijn zus. Hij kende Texel alleen van een zeilkamp op de middelbare school en dat is dus heel weinig. We hebben hem de mooie plekjes laten zien en daarbij mocht de Slufter natuurlijk niet ontbreken.

Toen we daar wandelden landde er een tureluur even verderop tussen het groen. Gelukkig had ik mijn Nikon bridgecamera bij de hand…

Het volgende moment kon ik in alle rust inzoomen op de tureluur.

We hebben alle drie genoten van deze wandeling door De Slufter.

De tureluur

Nadat ikĀ de grutto en de kievit had vastgelegd kwam er als kers op de taart ook nog een tureluur voorbij. De tureluur is een niet zo algemene weidevogel en staat op de rode lijst. De tureluur neemt de laatste 10 jaar als broedvogel af in aantal, met minder dan 5% per jaar. Ook de aantallen niet-broedende tureluurs nemen licht af. Bron is de site van de vogelbescherming.

De tureluur zat wel een eindje van mij vandaan. Door in te zoomen met de Nikon coolpix is het toch gelukt om een aantal acceptabele foto’s van de tureluur te maken. Omdat ik zelden een tureluur voor de lens krijg laat ik de gehele serie zien.

En zo heb ik ze het liefst op de foto, met de poten in het water en de tureluur weerspiegeld in het water. Jammer dat het zicht gehinderd werd door het riet op de oever.