Is dit een perfecte weerspiegeling?
Als dat zo is dan moet je de foto kunnen omdraaien…
Een spiegel
Weerspiegeling
Zaagbek en krakeend
Op de middag dat ik bij de kijkwand was kwam er ook een zaagbek voorbij. De grote zaagbek is een wintergast in Nederland. Helaas bleef deze zaagbek ver bij de kijkwand vandaan.
Zij aan zij met de wilde eenden foerageerde er een ook krakeend. De wilde eend en de krakeend zijn nauw verwant aan elkaar zo las ik op deze site.
Ze zochten hun voedsel langs de oevers en dat gaf deze weerspiegeling in herfsttinten.
Als afsluiting een paartje wilde eend bij zonsondergang.
Zwanen en een moment van rust
Het hoeft niet altijd spectaculair te zijn zoals in deze serie met de otter en in deze serie met de ijsvogel. Ik vind het ook heerlijk om uit te kijken over de plas naar de dobberende en foeragerende zwanen.
In deze tijd van het jaar vind ik het mooier dan in de zomer wanneer de plas is bedekt met waterplanten.
Een voorwaarde vind ik wel dat het windstil weer is. De zwanen worden dan zo mooi weerspiegeld.
De stilte werd alleen doorbroken door het geslobber van de grondelende zwanen.
Ik kan daar dan tijden zitten en genieten. Er daalt dan een rust over mij heen…
Lepelaar
Het was al niet meer zo vroeg en het weer werkte niet echt mee, toch maakte ik nog een extra rondje in het Dwingelderveld voordat ik op ‘huis’ aan fietste. Bij een ven maakte ik een stop vanwege het mooie uitzicht.
Ik was nog maar net gestopt en toen zag ik dat er een lepelaar door het water scharrelde. Ik was er vanuit gegaan dat de lepelaar direct zou wegvliegen maar dat gebeurde niet, de lepelaar ging rustig door met foerageren.
Met mijn nieuwe aanwinst, het 100 – 400 mm objectief kon ik mooi inzoomen op de lepelaar.
Plotseling onderbrak de lepelaar het foerageren en keek aandachtig rond. En dat bracht mij onderstaande foto. De foto was wat overbelicht en dat heb ik geaccentueerd met behulp van Lightroom. Op die manier maak je de foto net wat anders dan standaard zo las ik in het magazine: ‘Natuurfotografie’.
Ik hoopte dat de lepelaar tijdens het foerageren op een plekje zou belanden waarbij ik een ‘perfecte’ weerspiegeling zou krijgen.
Maar dat viel met de begroeiing in het ondiepe water nog niet mee.
En dan de laatste foto inclusief boeggolf en een ‘gebroken spiegel’.
Schotse hooglanders in Vossenberg
Onlangs maakte ik een fietstocht door landgoed Vossenberg in Drenthe. Om daar te komen bond ik mijn fiets op de fietsendrager. Mijn auto parkeerde ik bij de Homanbrug, zie Google Maps.
Vandaar fietste ik langs het kanaal naar het zuiden. Halverwege die route bevindt zich een stroompje. Ik had gehoopt daar de weidebeekjuffer te vinden, maar dat is niet gelukt. Wel fotografeerde ik daar de vliegende keizerlibel.
Vanaf dit punt ben ik weer teruggefietst richting de auto. Vanaf de brug heb ik het fietspad genomen naar het noorden. Dat was voor mij een onontdekt stukje. Halverwege die route kwam ik uit bij een wandelpad die volgens het bordje leidde naar Schotse hooglanders.
Na een mooie wandeling kwam ik uit bij een ven waar twee Schotse hooglanders tot aan hun buik in het water stonden.
Achter het ven stond een moeder met haar jong. Met name de moeder stond mij aandachtig te observeren. Ik was blij dat ik op grote afstand stond.
Vader Schot zag er helemaal indrukwekkend uit.
Na een tijdje liep de moeder het water in.
Ze ging drinken.
De foto’s zijn genomen met de Nikon bridgecamera met 60x zoom.
Weerspiegeling
Onlangs stond ik op een zaterdagochtend op een loswal in Steenwijk. Ik stond daar te wachten op het kranen van een boot. Bij het kranen wordt met een hijskraan een boot in of uit het water getild. In afwachting van de boot, die onderweg was naar de loswal om uit het water getild te worden, maakte ik een fotoserie van een weerspiegeling. Het bladstille weer gaf een bijna perfecte weerspiegeling.
Aan de overkant van het water bevindt zich Concrelit. Concrelit is producent en leverancier van agrarische betonproducten. Door de week is het daar een drukte van belang. Op die vroege zaterdagochtend was het stil aan de waterkant. Het duurde echter niet lang of de strakke weerspiegeling werd doorbroken…
Er kwam een vissersbootje aangevaren…
Terwijl ze de boot in een rustig tempo rondjes lieten varen deden de vissers een poging om wat aan de haak te slaan…
Het was mooi en interessant om te zien hoe het kranen in zijn werk gaat. Ik heb van het gehele proces een fotoserie gemaakt. Die fotoserie heb ik gedeeld met Han (onze vriend) die de hijskraan bediende en met de eigenaren van de boot. Beide partijen hebben te kennen gegeven dat ze blij zijn met de serie. Hieronder volgt een hele kleine selectie…
Kuifeend met zes pulletjes
Na mijn fotosessie in alle vroegte in Terhorsterzand ben ik naar Holtveen gereden. Daar stapte ik op de fiets om een tochtje te maken over het het Commissaris Cramerpad. Langs dit pad liggen meerdere vennen. Ik ben regelmatig afgestapt om te genieten van het uitzicht over het water.
Langs het pad staat een observatiewand.
Vanaf die hoge plek heb je door diverse poortjes mooi zicht over het ven. Er zwommen daar meerdere soorten eenden. Een van de soorten was een kuifeend met zes pulletjes.
Op onderstaande foto is te zien dat er veel insecten vlak boven het water vlogen.
Ik had geluk dat de pulletjes na een tijdje in de richting van de observatiewand toe zwommen. Zo kon ik ze van dichterbij vastleggen.
Aan de ketting…
Op een mooie dag in mei parkeerde ik mijn auto aan het kanaal Steenwijk-Ossenzijl.
Ik liep over het pad naar een vogelobservatiewand. Zie Google Maps. Misschien zou ik daar wel een ijsvogeltje treffen…
Ik tuurde een tijdje over het water, maar meer dan een paar ganzen was er niet te zien.
Toen ik vanaf de observatiewand naar het pad terugliep viel mijn oog op een oude boot in het hoge gras. Er liep een platgetrapt paadje naar deze boot. Ik was wellicht niet de enige fotograaf die het bootje van dichtbij wilde bekijken.
Het bootje lag aan de ketting. Wel zo veilig…
Nadat ik de roestige boot van alle kanten had vastgelegd, wandelde ik weer terug naar mijn auto die geparkeerd stond bij de brug.
Schapen op de oever van de Reune
Op een mooie wintermorgen maakte ik een fotoserie van schapen in een licht berijpt weiland.
Deze schapen stonden achter een draadje op de oever van de Reune.
Toen ik daar zo stond te fotograferen aan de oever van de Reune vroeg ik mij af hoe het kwam dat de Reune hier zo breed was ten opzichte van het onooglijke slootje naast ons huis, slechts een paar kilometer verderop.
Ik ging op zoek. Al zoekende kwam ik achter steeds meer informatie, maar daarover vertel ik de volgende keer.
Schrijven met Licht 