Zonnedauw en zonneharpen in Dwingelderveld

Op een mooie avond pakte ik mijn fiets en reed ik naar het Dwingelderveld. Daar aangekomen zag ik dat het Familiepad weer vrij toegankelijk was. Dit pad was een tijdje afgesloten omdat hier een paartje kraanvogels zat te broeden. Ik schreef daarover in dit bericht.

Op het Familiepad mag je alleen wandelen dus nam ik mijn fiets aan de hand. Regelmatig zette ik mijn fiets op de standaard om een foto te maken van het mooie uitzicht. De dopheide stond in bloei. Verder trof ik een paartje kieviten en een familie grote Canadese gans.

O.a. bij dit vennetje stond zonnedauw.

Met de 100-400 mm objectief heb ik ingezoomd op de zonnedauw.

Op deze vlonder heb ik langere tijd gestaan om te genieten van het uitzicht, de vogels en de kwakende kikkers.

Ik heb daar de zonsondergang afgewacht. Het werd geen spectaculaire roodgekleurde lucht, maar het was wel mooi. Er verschenen naar boven gerichte zonneharpen.

Een onfortuinlijk heideblauwtje

Tijdens onze fotokuier in Weinterper Skar vlogen er ook meerdere heideblauwtjes rond. Het lukte om een vrouwtje en een mannetje vast te leggen.

Zoals ik het vorige logje al schreef was er op de oever van het ven veel zonnedauw aanwezig. Ik speurde de zonnedauw af of er ook zonnedauw was met een interessante prooi. Plotseling zag ik tussen de vele zonnedauw iets blauws.

Toen ik inzoomde zag ik dat een heideblauwtje gevangen zat in de tentakels van de zonnedauw.

Het onfortuinlijke blauwtje leefde nog wel. Het vlindertje was echter al zover heen dat het niet meer loonde om het te bevrijden.

In de greep van de zonnedauw

Op de oever van het zuidelijke ven in het Weinterper Skar staat veel kleine zonnedauw.

Kleine zonnedauw groeit in zeer specifieke milieus die vaak in de zomer droog, maar in de winter onder water staan. Omdat de zonnedauw op mineraalarme bodem staat is ze voor een aanvulling op het dieet aangewezen op het vangen en verteren van kleine insecten.

De kleine planten vallen op door hun roodgekleurde bladeren die in rozetten staan en haren met druppels hebben. In deze druppels zitten de enzymen die de gevangen prooi verteren. Door de combinatie van het rood met de druppels vind ik het een mooi object om te fotograferen.

Terwijl ik met de macro-lens inzoomde op de zonnedauw zag ik een metaalblauw insect tussen de tentakels hangen. Dit insect was ten prooi gevallen aan de zonnedauw.