Kijkhut bij de Sint-Ludgeruskerk

Een tijdje geleden was ik getipt over een kijkhut bij de Sint-Ludgeruskerk. Omdat ik nu toch in ‘de buurt’ op vakantie was besloot ik daar heen te gaan. De Sint-Ludgeruskerk bleek niet meer te zijn dan een fundament. Ik maakte eerst een rondje om de verdwenen kerk. Op deze site kun je er alles over lezen.

Daarna liep ik door naar de kijkhut. Vanuit de verte zag ik al dat het geen grote kijkhut was en dat er al een aantal vensters waren bezet. Totaal heeft de kijkhut 6 vensters, 4 naar voren gericht en 2 opzij. Van de 4 naar voren gericht vensters zijn er 2 op manshoogte en 2 op kinderhoogte. De twee mooiste waren reeds bezet door fotografen, die daar bijna dagelijks zijn…

Ik vroeg aan een van de fotografen of ik door ‘zijn’ kijkgat een overzichtsfoto mocht maken. Hij ga mij toestemming met de restrictie dat ik direct aan de kant moest gaan als er een interessant onderwerp voorbij kwam. Tsja, zo kun je ook met gasten omgaan. Wat me verder tegen de borst stuitte was de manier waarop hij sprak over een objectief van 12.000 euro. Hij vond dat een normale uitgave voor een hobby.

In het Veluwemeer liepen foerageerden o.a. flamingo’s, zwanen en zilverreigers. Omdat ik geen objectief van 12.000 euro heb zaten ze voor mijn apparatuur te ver weg.

Gelukkig verliet de bewuste fotograaf de kijkhut. De man die achterbleef was heel vriendelijk. Hij was bereid om alles met andere bezoekers te delen. Er was in tussentijd een moeder met zoontje gearriveerd. Het zoontje had een camera te leen gekregen. Hij kon mooi door het onderste kijkgat fotograferen. De fotograaf wees ons op een groepje dodaars met jongen.

Even later scharrelde in het slik voor de kijkhut een juveniele blauwborst. Deze waarneming hadden we ook te danken aan die vriendelijke man. Door de kleur van de slik is het geen topfoto geworden, maar ik heb nog niet eerder een juveniele blauwborst gefotografeerd.

Er kwam nog een paar keer een ijsvogel langs flitsen, maar helaas ging de ijsvogel niet voor de kijkhut vissen zoals hij een dag eerder wel had gedaan. Na een tijdje hield ik het voor gezien. Ik keek nog een keertje achterom naar de koeien en de kijkhut. Met de auto reed ik binnendoor via Doornspijk, Nunspeet en Harderwijk weer naar de camping nabij Putten.

Zwanenliefde

Vandaag neem ik jullie weer mee naar het zwanengevecht bij de kijkwand in De Weerribben. De ene zwaan achtervolgde de andere zwaan. De achtervolging duurde best lang. Het had er alle schijn van dat de achtervolger de andere zwaan voorgoed een lesje wilde leren…

Volgens een andere fotograaf bij de kijkwand waren het twee mannetjes die vochten om een vrouwtje…

Eindelijk was de achtervolging ten einde. Het ene mannetje blies de aftocht. Het andere mannetje richtte zich op het vrouwtje.

De liefdesbetuigingen konden beginnen.

Zwanenliefde.

ā¤ļø

ā¤ļø

ā¤ļø

Zwanengevecht

Het was windstil en zonnig weer toen ik bij de kijkwand in De Weerribben zat. Het beeld werd met name bepaald door een tiental zwanen die daar in alle rust dobberden en foerageerden. Toen begon het te regenen. Dat was een bijzonder gezicht, want de zon scheen en de lucht was nog overwegend blauw. Deze verrassende regenbui deerde ons niet, want de zitplaatsen bij de kijkwand zijn overdekt.

Het ene moment dobberden de zwanen in alle rust rond en het volgende moment was er onrust op het water. Twee zwanen waren in gevecht geraakt. Of eigenlijk werd de ene zwaan achterna gezeten door de andere zwaan.

De achtervolging was niet binnen een minuut bekeken, het ging maar door en door. Dat daarbij een derde partij bijna werd overvaren dat leek ze niet te deren.

En hoe het afloopt laat ik jullie in de volgende serie zien…

Zwanen en een moment van rust

Het hoeft niet altijd spectaculair te zijn zoals in deze serie met de otter en in deze serie met de ijsvogel. Ik vind het ook heerlijk om uit te kijken over de plas naar de dobberende en foeragerende zwanen.

In deze tijd van het jaar vind ik het mooier dan in de zomer wanneer de plas is bedekt met waterplanten.

Een voorwaarde vind ik wel dat het windstil weer is. De zwanen worden dan zo mooi weerspiegeld.

De stilte werd alleen doorbroken door het geslobber van de grondelende zwanen.

Ik kan daar dan tijden zitten en genieten. Er daalt dan een rust over mij heen…

IJsvogel

Het was prachtig weer op die middag dat ik voor het eerst de otter zag en fotografeerde. Toen het erop begon te lijken dat de otter zich niet meer zou laten zien bleef ik lekker in het zonnetje zitten bij de kijkwand. Stel je voor dat er nog wat bijzonders langs zou komen. Met het verdwijnen van de otter verdween ook het luidruchtige publiek. Ik bleef alleen over met een zwijgzame man en een aantal dobberende zwanen…

Door de verrekijker speurde ik het water en de oevers af, misschien zou de ijsvogel zich nog laten zien. Plotseling zag ik door de verrekijken een blauwe flits. Het bleek een ijsvogel te zijn. Het vogeltje was heel ver weg en wel ter hoogte van de verste zwaan. We hadden geluk, de ijsvogel kwam al foeragerend steeds een beetje dichterbij.

De ijsvogel streek tenslotte neer op een tak bij de hoge bomen rechts op bovenstaande foto. Onderstaande foto maakte ik met de bridgecamera. Je kunt dan toch zien dat de tekening van het verenkleed door het inzoomen is vervaagd.

De laatste vier foto’s zijn met de spiegelreflex en het 100-400 mm objectief gemaakt. Het volgende moment dook de ijsvogel in het water en wist een visje te bemachtigen. Helaas heb ik de duikvlucht niet gefotografeerd.

De ijsvogel koos voor de fotografen een lastig plekje zo tussen de takken.

Maar ik was al lang blij dat de ijsvogel zich liet zien. Het is en blijft ten slotte mijn lievelingsvogeltje.

Ik vind het altijd een mooi gezicht zoals de ijsvogel het water afspeurt op zoek naar een visje.

Vogelkijkhut De Auken

Onlangs ben ik naar de vogelkijkhut naar De Auken geweest. Nadat ik de auto geparkeerd had en aan de wandeling begon stond ik even stil bij deze plas. Aan de horizon is de toren van de Grote of Sint-Clemenskerk in Steenwijk te zien.

De wandeling naar de uitkijktoren is al een feest op zich. Ik genoot van de mooie omgeving en van de vogelgeluiden. Vanuit de uitkijktoren……

Onderweg en vanuit de toren fotografeerde ik een fitis, een rietzanger, een pimpelmeesje, een bruine kiekendief, grauwe ganzen en zwanen.

De volgende keer zoom ik in op de grote vogels aan de overkant van het water, waarvoor ik eigenlijk was gekomen.

Neefjes en andere beestjes

In het vorige logje schreef ik dat er bij het vakantiehuis wolken neefjes (mietsen) aanwezig waren, waarop Klaproos zich afvroeg of er een hele familie huisde. En ook Willy moest ‘neefjes’ opzoeken Met neefjes (mietsen) bedoel ik die vervelende steekmugjes. Op onderstaande foto zie je tegen een donkere achtergrond een wolk neefjes in de lucht.

Er zijn vele benamingen voor deze lastige beestjes. Behalve neefjes worden ze ook wel mietsen, knutten, knaasjes, knijten, mampieren, meurzen of zandvliegjes genoemd. Dat is het nadeel van wonen in drassig gebied. Op de site van de Brederwiedekrant staat o.a. beschreven wat helpt als je belaagd wordt door mietsen. De miets trekt zich na de langste dag terug. Daarna zijn we verlost van deze stekende insecten.

Behalve mietsen heb ik daar nog meer beestjes vastgelegd…

Morgen het vervolg met een vaartocht door de rustige Dorpsgracht.

 

Vogelkijkhut: Catskieker

Niet alle wilde zwanen waren er vandoor gegaan, daarom besloot ik nog een keer naar de vogelkijkhut terug te keren. Misschien zwommen ze nog dichtbij de hut en zou ik ze van dichtbij kunnen vastleggen…

Maar helaas. In de tijd dat ik met de auto van het Catspolderpad weer naar de vogelkijkhut reed waren ook de laatste wilde zwanen vertrokken. Er dobberden nog wat eenden rond en twee knobbelzwanen waren in de ochtendzonnetje bezig met hun toilet.

Ik besloot daarom maar in te zoomen op de prachtige nieuwe vogelkijkhut die deĀ  naam: ‘Catskieker’ draagt.Ā  Zie Google Maps. Kieker is Nedersaksisch voor kijker. De hut werd prachtig beschenen door de opkomende zon.

De hut is gemaakt van roestkleurig staal. Het oogt als een degelijke vogelkijkhut. Naar mijn mening zijn er wel een paar puntjes ter verbetering. De kijkgaten zitten net wat aan de hoge kant. Met 1.71 meter ben ik niet klein, maar toch moest ik op de tenen staan om foto’s te kunnen maken. Als je op de bankjes zit dan lukt het zeker niet om door de kijkgaten te fotograferen.De houten rand boven de grond ziet eruit alsof je daar op kan staan maar dat lukt niet, daarvoor is de rand te smal. De kier vlak boven de bestrating lijkt mij niet handig, door deze kier kan het vast flink gaan tochten. Persoonlijk zou ik de bestrating en de bankjes omhoog brengen.

 

Zwanen in de ochtendmist

Op de vroege ochtend ging ik met de camera op stap. Als eerste stopte ik bij een grote visvijver in de buurt van Eemster. De ochtendmist gaf een feeƫriek schouwspel. Er kwamen twee zwanen aangevlogen.

Na de landing dobberden ze samen met andere watervogels in alle rust in de grote vijver.

Plotseling kwam vanaf de rechterkant een zwaan aangesneld. Als een torpedobootjager scheerde de zwaan door het water.

Er vlak achteraan kwam torpedobootjager nummer twee.

Al snel werd mij duidelijk wat hun bedoeling was, de twee nieuwkomers werden niet geduld. Er zat voor de zwanen niet anders op dan weer het luchtruim te kiezen. Ze moesten het veld ruimen.

En zo hadden de beide ouders voor hun vijf jongen hun territorium weer veiliggesteld.