Ik werd getipt door mijn vriendin over een stroompje in Drenthe waar de weidebeekjuffer zou zijn te vinden. Ik ging op zoek. Het was wellicht te bewolkt en winderig, want de weidebeekjuffer liet zich niet zien. Op een zonnigere dag ging ik weer op stap. Na lang wachten zag ik tot mijn grote vreugde een weidebeekjuffer vliegen. Het mannetje landde op de beplanting ver bij mij vandaan…

Even later had ik meer geluk. De juffer landde op een blaadje op een plaats die ik met de macrolens zou kunnen benaderen. Ik ging behoedzaam te werk, want de weidebeekjuffer is van zichzelf wat ‘verlegen’.

De juffer vloog zo nu en dan op maar kwam terug en landde op hetzelfde blaadje.

Toen de juffer wat langer achter elkaar bleef zitten heb ik met de macrolens enkele details vastgelegd.

Na de uitgebreide fotosessie hebben we elkaar nog een keer goed in de ogen gekeken en toen werd het tijd om afscheid van elkaar te nemen…