Kingfisher

IJsvogel

/ Jetskefotografie / 22 Comments

Het was prachtig weer op die middag dat ik voor het eerst de otter zag en fotografeerde. Toen het erop begon te lijken dat de otter zich niet meer zou laten zien bleef ik lekker in het zonnetje zitten bij de kijkwand. Stel je voor dat er nog wat bijzonders langs zou komen. Met het verdwijnen van de otter verdween ook het luidruchtige publiek. Ik bleef alleen over met een zwijgzame man en een aantal dobberende zwanen…

Door de verrekijker speurde ik het water en de oevers af, misschien zou de ijsvogel zich nog laten zien. Plotseling zag ik door de verrekijken een blauwe flits. Het bleek een ijsvogel te zijn. Het vogeltje was heel ver weg en wel ter hoogte van de verste zwaan. We hadden geluk, de ijsvogel kwam al foeragerend steeds een beetje dichterbij.

De ijsvogel streek tenslotte neer op een tak bij de hoge bomen rechts op bovenstaande foto. Onderstaande foto maakte ik met de bridgecamera. Je kunt dan toch zien dat de tekening van het verenkleed door het inzoomen is vervaagd.

De laatste vier foto’s zijn met de spiegelreflex en het 100-400 mm objectief gemaakt. Het volgende moment dook de ijsvogel in het water en wist een visje te bemachtigen. Helaas heb ik de duikvlucht niet gefotografeerd.

De ijsvogel koos voor de fotografen een lastig plekje zo tussen de takken.

Maar ik was al lang blij dat de ijsvogel zich liet zien. Het is en blijft ten slotte mijn lievelingsvogeltje.

Ik vind het altijd een mooi gezicht zoals de ijsvogel het water afspeurt op zoek naar een visje.

IJsvogel en ijs

/ Jetskefotografie / 11 Comments

Vorige week zondag was ik voor zonsopkomst in De Weerribben. Mijn eerste foto is genomen tijdens het blauwe uur. 

Ik wilde graag nog een keer de ijsvogel vastleggen. Door vroeg op pad te gaan was ik als eerste in de vogelkijkhut en koos een plekje op de eerste rang. In totaal heb ik er anderhalf uur doorgebracht voordat ik onderstaande serie bij elkaar had gesprokkeld.  Ook al zijn de vogeltjes van zichzelf wel fotogeniek, ze kiezen niet altijd het een fotogeniek plekje.

Hier zat de ijsvogel op een prachtig plekje, maar die was weer wat ver verwijderd van mijn camera.

Volgens deskundigen beleven de ijsvogels het beste seizoen in 40 jaar tijd. Dit komt door de zachte winters van de afgelopen jaren. In koude winters sterven relatief veel ijsvogels. De laatste echte periode van kou was eind februari/begin maart in 2018.

Op basis van honderden tellingen door vrijwilligers in december schat men dat er grofweg vierduizend ijsvogels in het land zijn.

De laatste keer dat het landelijk totaal aan ijsvogels werd geschat was in 2015. Dat jaar was ook een goed jaar voor ijsvogels. Ook in dat jaar schatte men het aantal ijsvogels op vierduizend.

De ijsvogel is een vogel die veel jongen kan krijgen. De ijsvogel kunnen twee tot drie nestjes per seizoen krijgen en daarbij wel zes tot zeven eieren per keer leggen.

Ook de verbeterde waterkwaliteit speelt een rol. Het water is helderder waardoor ijsvogels eenvoudiger kleine visjes kunnen vangen.

In de naam van deze vogel zit het woordje ‘ijs’. IJs en ijsvogel hebben echter niets met elkaar te maken of het moet zijn dat ijs de grootste vijand is van de ijsvogel. Onderstaande foto maakte ik in februari 2018. Op de achtergrond is de vogelkijkhut te zien waar ik bovenstaande serie maakte. Mochten we weer zo’n winter krijgen als in februari/maart 2018 dan holt de populatie ijsvogels snel achteruit.

Op internet vond ik een site met mooie foto’s van de ijsvogel. Tevens staan er op die site verschillende theorieën over de oorsprong van de Nederlandse naam van de ijsvogel. Zie deze site.

IJsvogels en de verdwenen broedplaats

/ Jetskefotografie / 20 Comments

Na mijn fotosessie in de Weerribben reed ik door naar riviertje de Linde in Zuid-Friesland. Ik was benieuwd of de ijsvogel zich zou laten zien. Daar aangekomen sloeg de schrik mij om het hart. Op de zuidelijke oever waren alle boompjes en struiken verdwenen. Naast de oever lag een grote hoop palen, wellicht voor een nieuwe beschoeiing.

Ook het boompje waar de ijsvogel vorig jaar zat te broeden is verdwenen.

Toen ik in september vorig jaar deze serie maakte zat de ijsvogel in een van die boompjes die nu zijn weggehaald.

Hoe het er uitzag voor de kaalslag dat is de zien op de eerste foto in deze serie.

Terwijl ik met een mistroostig gevoel uitkeek over de Linde hoorde ik plotseling het hoge piepje van de ijsvogel. Na enig speuren zag ik twee ijsvogels in een boompje op de noordelijke oever. Het was geen fotogeniek plekje en daarnaast moest ik flink inzoomen om ze in beeld te krijgen, toch ben ik blij met deze foto’s. Ik vermoed dat het een paartje is. Gezien de oranjerode snavelbasis zat het vrouwtje onderop. Het mannetje zat bovenop. Bij het mannetje is de snavelbasis zwart. Op onderstaande foto’s is dat wat lastig te zien, maar in mijn archief heb ik een foto waarop dat beter is te zien.

Deze noordelijke oever grenst aan een tuin van een particulier. Ik hoop dat de bewoners deze oever ongerept laten zodat de ijsvogels daar een mooi plekje kunnen vinden om te broeden.

Een ijsvogel met een visje

/ Jetskefotografie / 7 Comments

Nadat ik de ijsvogel een aantal keren in vlucht had vastgelegd kreeg ik een buitenkans. Een ijsvogel streek in de buurt neer op het remmingswerk naast het bruggetje. De onderste drie foto’s maakte ik met de Canon spiegelreflex met 70-200 mm zoom. De foto’s zijn wel gekropt.

 

 

Even later had ik het geluk dat de ijsvogel nog een keer op het remmingswerk ging zitten. Deze drie foto’s maakte ik met mijn Nikon bridgecamera met sterke zoom. Kroppen was niet nodig.

 

 

De ijsvogel in vlucht en nog iets anders…

/ Jetskefotografie / 8 Comments

Eerder vertelde ik over mijn verblijf aan de Linde. Vol verwachting hoopte ik daar iets moois te zien…

Velen van jullie hadden het gisteren al goed geraden, het gaat inderdaad om de ijsvogel. Mijn lievelingsvogel.

De ijsvogel verraad zijn aanwezigheid door de scherpe, luide en extreem hoge pieptoon. De ijsvogel scheert razendsnel, veelal vlak boven het wateroppervlak, voorbij. De foto’s zijn geen hoogstandjes daarvoor is mijn foto-apparatuur ontoereikend. Ik ben wel blij met de waarneming.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik om nog iets anders te vertellen en wel over de verschuiving in mijn functie. Vanaf 2013 tot voor kort had ik een combinatie van twee functies. In de ene functie  was ik verpleegkundige en in de andere functie was ik praktijkopleider. Voor de laatst genoemde functie heb ik een post-hbo opleiding gevolgd. Deze beide functies verdeelde ik over 24 uur per week.

Door het vertrek van een collega praktijkopleider kwam in een ander centrum een plekje vrij. Ik ben gevraagd of ik ook in dat centrum praktijkopleider wil worden. Ik heb het aanbod aangenomen. Doordat ik nu 150 procent meer studenten heb dan voorheen werk ik nu alleen in de functie van praktijkopleider en is mijn contract verhoogd naar 32 uur per week.

Het is niet zo dat ik nu ver van de verpleegkundige zorg en het patiëntencontact ben verwijderd. Ik werk in uniform en heb diverse werkplekken dichtbij de studenten, hun werkbegeleiders en de patiëntenzorg.

De praktijkopleider gaf bij haar vertrek een mooi cadeautje aan haar collega praktijkopleiders. We kregen een keykoord voor de personeelspas met daarop onze functie en naam. Ik ben blij met dit leuke cadeau, maar ook vooral met deze nieuwe uitdaging. Aan mijn enthousiasme zal het niet liggen. Het geeft een goed gevoel dat ik op de nieuwe werkplekken hartelijk ben ontvangen. Een van mijn nieuwe werkplekken heeft dit uitzicht…

Dit alles betekent wel dat ik minder tijd heb voor de fotografie en voor het bloggen. Mocht ik dus wat minder vaak bij jullie langskomen dat weten jullie de reden. De serie over de ijsvogel wordt vervolgd.