Voor de tweede keer in korte tijd reisde ik opnieuw naar bezoekerscentrum De Wieden. Deze keer had ik mijn fotomaatje meegenomen. In al die jaren dat we regelmatig samen op stap gaan proberen we zoveel mogelijk bijzondere onderwerpen en waarnemingen te delen. En zo gebeurde het dat Jan en ik naast een enorme vlinderstruik stonden en dat we ditmaal samen genoten van deze prachtige vlinder.
Een koninginnepage samen met een insect in vlucht.
De koninginnepage vliegt in twee generaties. De eerste is van eind april tot half juni en de tweede begin juli tot half september. In warme jaren vliegt er mogelijk een partiële derde generatie in oktober. De vlinders op onderstaande foto hadden hun meeste vlieguren wel gehad.
Ze zaten meestal bovenin de vlinderstruik.
Om de snelle vleugelslag te bevriezen moet je een hele korte sluitertijd hanteren. Maar met een sluitertijd van 1/250 zie je de beweging nog in de vleugels. Want fladderen kunnen ze wel.
De meeste foto’s die ik maakte waren met de blauwe lucht op de achtergrond. Bij onderstaande foto had ik groen als achtegrond. En ik moet zeggen dat vind ik zelf ook wel heel mooi.
Na de fotosessie bij de koninginnepage hebben we nog een kleine wandeling op het vlonderpad gemaakt. Daar zag ik een gezin in actie. Bij het bezoekerscentrum kunnen de kinderen een netje, een bakje en een determinatiekaart lenen. Met het netje scheppen ze over de bodem in het water. Daarna legen ze de buit in een bakje en kunnen ze met de kaart de vangst determineren. Het is heel leuk om te doen. En volgens mij vonden de volwassenen het nog leuker.
Voor vakantievierend Nederland is dit een flutzomer. Het is vaak te koud en te nat. Maar er zijn ook positieve zaken te noemen over deze zomer. Alles groeit en bloeit tegen de klippen op en de natuur staat er fleurig bij. Het is beter voor ons grondwaterpeil. Verder hebben we een zomer met mooie wolkenluchten en daar heb ik volop van genoten. Op de camping keek ik vaak naar boven. Toen ik deze wolkenlucht zag kreeg ik de drang om met de camera op stap te gaan.
Zoals beloofd neem ik jullie vandaag mee op mijn tocht over het laarzenpad nabij bezoekerscentrum De Wieden in Sint Jansklooster. Zie Google Maps. Tijdens deze tocht moest ik drie keer met een pontje overvaren en dat is best een lastige klus als je alleen bent en behangen bent met camera’s.
Na de eerste hobbel kwam ik op een pad wat door het rietland slingert. Vanwege de vele neerslag was het pad om sommige plaatsen flink modderig. Ik was blij met mijn laarzen. Op een paar plaatsen liep je echt over trilveen. Dat was een bijzondere belevenis.
Een zilveren maan streek neer naast het pad. Jammer genoeg liet deze zeldzame vlinder niet de onderkant van de vleugels zien. Slechts twee foto’s kon ik maken en toen vloog de vlinder weg.
Ik vervolgde mijn wandeling. Het volgende moment kwam er een koninginnepage aanvliegen en landde op, hoe kan het ook anders, het koninginnekruid. Zomaar voor mijn neus.
In de verte zag ik een aantal machines in het land staan. Naast de machines lagen grote bulten met gemaaide vegetatie. Ik volgde het pad en zou vanzelf het geheel van dichtbij kunnen aanschouwen.
Van tijd tot tijd sprongen sprinkhanen voor mijn voeten weg. Een moerassprinkhaan zat wel op een fotogeniek plekje.
Even later streek er een koninginnepage neer op het veenmos. Geen handig plekje voor de fotograaf, maar wel in een natuurlijke omgeving.
Uiteindelijk kwam ik uit bij de zomermaaiers. De zomermaaiers zijn mannen die in de zomer voor Natuurmonumenten het rietland maaien. Wat is nu het doel van het maaien van het rietland in de zomer naast het oogsten van het riet in de winter?
Binnen het rietland zijn verschillende stadia te onderscheiden die elkaar opvolgen bij verdergaande successie. Het verloop van de successie is vooral afhankelijk van de abiotische omstandigheden. Bij elk rietlandstadium wordt een beheervorm gekozen die het best past bij de flora- en faunasoorten die in het rietland of omgeving voorkomen of te verwachten zijn. Dit beheer is meestal een vorm van maaibeheer: wintermaaien voor behoud van het rietland, zomermaaien voor omvorming naar hooiland of periodiek maaien voor ontwikkeling van overjarig riet. De gekozen beheervorm zorgt voor optimalisatie van de (potentieel) aanwezige natuurwaarden. Het doel is om verschillende rietlandstadia tegelijkertijd aanwezig te hebben in een gebied, omdat de biodiversiteit dan het hoogst is. Door het zomermaaien verdwijnt het rietland en ontstaat er hooiland dat meer kansen biedt voor de ontwikkeling van bijvoorbeeld dotterbloem-, trilveen- of moerasheidevegetaties. Bron is deze site.
Toen ik aankwam bij de mannen waren ze net aan het lunchen, behalve één man, hij voer er net vandoor met twee bokken vol met gemaaide vegetatie. En laat dat nou net mijn tantezegger, Klaas Jan zijn. Dat was wel heel toevallig dat ik die daar trof. Hij bracht de vracht naar het vaste land. Vanaf het vaste land wordt het met een vrachtauto afgevoerd. Dit strooisel wordt vervolgens gebruikt in een potstal. Zie ook deze site.
Klaas Jan en ik hebben naar elkaar gezwaaid. Hij kon uiteraard niet eventjes keren om een praatje te maken. Klaas Jan belde gelijk om zich daarvoor te verontschuldigen en om even bij te praten.
Tot slot nog een foto van een molentje. Dergelijke ijzeren molentjes zorgen voor de aan- en afvoer van water in het rietland.
Tijdens mijn vakantie ging ik naar bezoekerscentrum De Wieden in Sint Jansklooster. Ik was getipt dat er grote kans was dat ik daar de Koninginnepage zou zien. Ik wandelde langs een aantal Idyllische huizen en mooie bloementuinen richting het vlonderpad. Zie Google Maps. Nabij het vlonderpad lag de EcoWaterLiner klaar. Met de EcoWaterLiner combineer je je fiets- of wandeltocht met een vaartocht door het Nationaal Park Weerribben-Wieden.
Ik was al een tijdje niet meer bij dit bezoekerscentrum geweest en las dat het vlonderpad is uitgebreid en dat het bestaande pad is vernieuwd. Het geheel is rolstoelvriendelijk. Op diverse plekken op de route staan mooie en interessante informatiebordjes.
Halverwege de route stond een groep kattenstaarten. Net toen ik aan kwam lopen landde er een koninginnepage op een kattenstaart. Dat was mijn eerste ontmoeting met deze bijzondere en prachtige vlinder. Ik was verrukt. Ik kon niet meer dan één foto maken en toen verruilde de vlinder de kattenstaart voor het vlonderpad. Deze plek was niet mijn keuze, maar ik moest het ermee doen. Dat ik later nog volop gelegenheid zou krijgen om de koninginnepage te fotograferen dat kon ik op dat moment nog niet bevroeden.
Na deze buit vervolgde ik lichtvoetig mijn wandeling. Zonder verdere toelichting neem ik jullie mee.
En mijn wandeling over het vlonderpad heb ik afgesloten met een heerlijk kopje cappuccino en appeltaart met slagroom. Na de koffie neem ik jullie mee naar het laarzenpad.
Het was al niet meer zo vroeg en het weer werkte niet echt mee, toch maakte ik nog een extra rondje in het Dwingelderveld voordat ik op ‘huis’ aan fietste. Bij een ven maakte ik een stop vanwege het mooie uitzicht.
Ik was nog maar net gestopt en toen zag ik dat er een lepelaar door het water scharrelde. Ik was er vanuit gegaan dat de lepelaar direct zou wegvliegen maar dat gebeurde niet, de lepelaar ging rustig door met foerageren.
Met mijn nieuwe aanwinst, het 100 – 400 mm objectief kon ik mooi inzoomen op de lepelaar.
Plotseling onderbrak de lepelaar het foerageren en keek aandachtig rond. En dat bracht mij onderstaande foto. De foto was wat overbelicht en dat heb ik geaccentueerd met behulp van Lightroom. Op die manier maak je de foto net wat anders dan standaard zo las ik in het magazine: ‘Natuurfotografie’.
Ik hoopte dat de lepelaar tijdens het foerageren op een plekje zou belanden waarbij ik een ‘perfecte’ weerspiegeling zou krijgen.
Maar dat viel met de begroeiing in het ondiepe water nog niet mee.
En dan de laatste foto inclusief boeggolf en een ‘gebroken spiegel’.
Op een avond maakte ik een wandeling langs ‘t Holtien en de Dwingelderstroom. Boven de stroom hing een inktzwarte wolk. Wonderwel vielen er geen druppels uit deze wolk. De ondergaande zon piepte er even later mooi onderdoor.
Toen ik de andere kant opkeek zag ik dat de reuzenberenklauw mooi beschenen werd door de avondzon. Met de camera leefde ik mij uit op de berenklauw.
Terwijl ik op de de Waddendijk bij Lauwersoog te genieten van het uitzicht en met het fotograferen van de steenlopers vloog er regelmatig een visdief over. De visdief bracht dit lekkere maaltje vast naar de jongen, maar waar deze zaten heb ik niet kunnen ontdekken.
Terwijl ik daar stond werd ik op een gegeven moment belaagd door visdieven.
Met veel herrie kwam de visdief aanvliegen en scheerde dan vlak boven mijn hoofd. Dat was best een rare gewaarwording
Ik had verhalen gehoord van buizerds en eksters die mensen werkelijk aanvallen en wist dus niet wat deze visdieven van plan waren. Deze visdieven vlogen echter niet lager dan een meter boven mijn hoofd.
Ik ben dus blijven staan en heb getracht de aanvallen op beeld vast te leggen.
Terwijl het ene peloton bezig was met de aanval ging de andere gewoon door met het verzamelen van voedsel.
Sluitertijd 1/2000, f/9, ISO 400, Shutter priority, brandpuntsafstand 235 mm.
Terwijl ik richting de R.J. Cleveringsluizen keek zag ik onderaan de dijk scholeksters en kleine steltlopertjes lopen. Al snel zag ik dat het steenlopers waren.
Steenlopers en scholeksters stonden gebroederlijk bij elkaar.
Ook deze fotoserie is gemaakt met mijn nieuwste aanwinst. Met de Canon 100 – 400 mm objectief. Dit objectief heb ik tweedehands gekocht, nieuw is mij veel te duur. 😜
Steenlopers zijn vooral op dijken en strekdammen te vinden.
Er vloog een groepje op om vervolgens een eindje verderop weer neer te strijken.
Terwijl ik daar aan het fotograferen was gebeurde er nog iets bijzonders, maar daarover morgen meer.
Tijdens mijn vakantie maakte ik een fietstocht in de omgeving van het Lauwersmeer en Lauwersoog. Ik was er op een vrijdag en dat is de dag dat de kotters binnenvaren met hun vangst.
Het binnenvaren trekt altijd veel bekijks.
Ik maakte een rondgang door de vissershaven.
Op de kade stond een chauffeur naast zijn vrachtwagen te wachten. Hij stond te wachten op een kotter met vertraging. We raakten aan de praat. In zijn werkzame leven is hij beurtelings visser en chauffeur geweest. Hij liet een foto zien van de kotter waarop hij als 11-jarige jongen begon. We praatten over de visserij, over het leven als visser en als chauffeur en over de gevolgen door het verbod op pulsvissen.
En daar was dan eindelijk de kotter gearriveerd. Op die kotter werken vier mannen. Ik dacht altijd dat ze beurtelings werken en slapen, maar dat had ik mis. De kotter vaart in de nacht van zondag op maandag na middernacht uit en komt vrijdag in de loop van de middag aan wal. In die periode werken de mannen dag en nacht door en slapen tussendoor een half uurtje!
Deze kotter vist op kreeft. Doordat de concurrentie van Engeland, door de Brexit, is weggevallen is dat een lucratievere bezigheid geworden.
Vanuit de vrachtauto worden lege kratten aangesleept die gaan aan boord voor de komende week. De kratten met de vangst worden uit het ruim getakeld en in de vrachtauto gezet.
En toen ging het mis. De bakken vielen uit de takel en kwamen op de kant op het dek terecht. Dat was nog een geluk, want het gebeurt ook wel eens dat de vangst tussen wal en schip belandt.
De kreeften werden weer in de bakken gedeponeerd en het geheel ging de vrachtauto in.
Deze vrachtwagen gaat met de lading van twee kotters naar Urk. Daar wordt de kreeft verwerkt en getransporteerd naar het buitenland. De chauffeur legde nog even twee kreeften klaar voor de fotograaf…
Schrijven met Licht 