Vorige week zondag ging ik wederom vroeg op stap. Mijn doel was om een zonsopkomst vast te leggen boven de bloeiende heide in Leggelderveld. Er was echter teveel bewolking om dat doel te bereiken. Daarnaast was de boeiende heide over zijn hoogtepunt heen. Ik besloot daarom om me met mijn macro-objectief te storten op een akker vol met afrikaantjes.

In Drenthe zijn relatief veel akkers met afrikaantjes. Ik vroeg me al langer tijd af wat daar het doel van is. Op internet vond ik het antwoord en wel op deze site van RTV Drenthe.

De afrikaantjes zijn een uitkomst voor de lelieteelt in Drenthe. Het bloemetje blijkt voor de bollenteelt een goed alternatief voor chemische grondontsmetting. De sector ligt al een paar jaar zwaar onder vuur door het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen om schadelijke aaltjes in de grond te doden.

Proeven op acht kleine proefveldjes in Drenthe hebben al uitgewezen dat het afrikaantje een goede bodemontsmetter is en de meeste aaltjes doodt. Maar deze natuurlijke methode is wel duurder dan chemische ontsmetting. De afrikaantjes moeten het hele jaar op het veld staan en dus zijn telers de grond een jaar kwijt.

Daarom wordt er nu vooral gekeken naar het vergroten van het economisch rendement, zodat het telen van afrikaantjes aantrekkelijker wordt voor bollenboeren. De winst blijkt te zitten in het bloempje. Daarin zit de stof luteïne dat ouderdomsblindheid kan tegengaan. Op deze site van de macula vereniging kun je daar meer over lezen.

Ik stond uiteraard aan de rand van de akker. Regelmatig streek ik met mijn hand door de afrikaantjes. De geur van de afrikaantjes deed me aan vroeger denken. Mijn ouders hadden vroeger o.a. afrikaantjes in de tuin. Toen het zonnetje door de bewolking brak gonsde het in een paar seconden van de insecten. Dat klonk als muziek in de oren. Het was echter nog niet eenvoudig om de druk vliegende insecten vast te leggen. Uiteindelijk heb ik er een aantal kunnen ‘vangen’.

• 

• 

•