Ruim een week geleden was ik te gast bij mijn fotomaatje, Jan voor een fotokuier in Fryslân. De rit voerde o.a. over wegen waar ik naar mijn idee nog niet eerder was geweest. De fotoserie daarvan laat ik rusten, want dat is een onderwerp met een vervolgverhaal waarover Jan gaat schrijven op zijn weblog. De fotokuier sloten we af bij de kijkhut in de Jan Durkspolder. Onderstaande foto maakte ik vanaf de ‘parkeerplaats’.
Langs het pad staan vele knotwilgen. Bijzonder om te zien hoe grillig gevormd ze zijn inclusief gaten en dat ze desondanks gewoon blijven leven en groeien. De knotwilgen worden geknot door vrijwilligers. De wilgentenen worden gebruikt voor vlechtschermen aan weerszijden van het pad om er voor te zorgen dat de mensen ongezien de kijkhut kunnen bereiken.
In de kijkhut was het redelijk druk. We waren amper de kijkhut binnen of een vogelaar wees mij op drie watersnippen op de oever tegenover de kijkhut. Op het moment dat ik mijn camera in stelling had gebracht vlogen de drie watersnippen weg. Maar niet getreurd, de man had nog een verrassing in petto. Hij wees op de watersnippen die stonden te rusten op de boomstronken. Als de vogelaar mij daar niet op gewezen had, dan had ik ze niet ontdekt. Watersnippen staan er om bekend dat ze heel goed opgaan in de natuur. Even later ging een van de twee watersnippen foerageren op de oever tegenover de kijkhut.
Na het avontuur met de watersnippen keek ik net als Jan een tijdje uit over de waterplas met schitteringen. Een groep eenden stond te rusten, te poetsen of de eenden dobberden wat rond. Ik ontdekte o.a. wilde eenden, smienten en slobeenden.
Als titel gebruikte ik ‘Vriendelijke mensen in de kijkhut’ en dat heeft een reden. Je kunt het soms treffen dat mensen c.q. vogelaars allesbehalve vriendelijk zijn. Of ze zeggen geen woord of ze kletsen honderduit als ze hun buit binnen hebben. Deze keer troffen we vriendelijke mensen. Een man en een vrouw waren echte vogelaars, er ontging hen werkelijk niets en daarbij wisten ze alles op naam te brengen. En wat nog het mooiste was, ze waren bereid om het allemaal met ons te delen. Op onderstaande foto staat links een putter, een juveniel. In het midden vliegt een grote stern op de rechter foto vliegt een bruine kiekendief.
Uiteindelijk zaten we daar de langste tijd met z’n zessen, drie mannen en drie vrouwen. Zoals Jan en ik gewend zijn om de waarnemingen met elkaar te delen, deden de anderen dat ook. Een van de vrouwen zei op een bepaald moment: ‘Jan, kom eens kijken, wat loopt daar’. Alle mannen keken op. Wat bleek, ze heten alle drie… Jan. Dat was wel heel toevallig.
Schrijven met Licht 
Wat een grappig slot 🙂 Altijd leuk als natuurliefhebbers hun info delen. Soms doe ik het ook wel eens, maar alleen bij mensen waarvan ik weet (of waarvan ik een heel sterk vermoeden heb) dat ze het weten te waarderen en er ook op een correcte manier mee omgaan.
LikeLiked by 1 person
Dat is een mooi streven en onder een mooi omschreven voorwaarde.
LikeLike
Haha het slot is prachtig 😍. Mooie vogels en wat een verschillende. Leuk als er sympathieke mensen zijn. Die wilg met het gat is mooi.
LikeLiked by 1 person
Dat kleurt de dag net wat mooier. Althans dat geldt wel voor mij.
LikeLike
die zaten goed in hun camouflagepak Jetske
Leuke uitstap met Jan, Jan enz
LikeLiked by 1 person
Haha, was ik plotseling ‘op stap’ met drie Jannen ipv één Jan. 😜
LikeLike
Heel mooi beestje die Watersnip, ik had hem op de site van Jan al bijna als een Grutto bestempeld, gelukkig las is de commentaren voor te reageren.
LikeLiked by 1 person
Het zij je vergeven hoor. Het is best een kunst om ze allemaal uit elkaar te houden als niet-vogelaar. 😃
LikeLiked by 1 person
Leuk verhaal Jetske, de drie J’s. Je laatste drie foto’s zijn ook mooi, een bruine kiekendief zie je hier niet veel.
LikeLiked by 1 person
Knotwilgen zijn vaak heel fotogeniek, zoals je hier mooi laat zien. En de belevenissen in de hut zijn zeer herkenbaar, wij hebben wel eens in een hut gezeten waar een groepje mensen de rust behoorlijk verstoorden door hun beeldvangsten uitgebreid met elkaar te bespreken. Maar ook wel dat er vriendelijk een plaatsje opgeschoven wordt voor de nieuwkomer. Ach ja, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is zullen we maar denken.
LikeLiked by 1 person
Mooi omschreven, Hanry.
LikeLike
Je hebt behalve van de watersnippen vooral ook nog een paar mooie foto’s van de grote stern en de bruine kiekendief kunnen maken. Ik kom morgen nog even met een kleine toegift van de sperwer. Het werd al met al weer een bijzondere dag met eerst een zonnig virtueel kuiertje ‘onder water’ en daarna het uurtje in de relatieve drukte van de kijkhut. Ik houd vaak wel van de rustige momenten in zo’n hut, maar met dit soort drukte was het eigenlijk wel een vermaak.
LikeLiked by 1 person
Het vermaak leverde ons veel op. Ik vroeg niet voor niets gekscherend of ze er de volgende keer bij wilden zijn als wij er ook waren.
LikeLiked by 1 person
Ze kwamen er wel eens vaker heb ik begrepen, dus ik blijf hoopvol gestemd. 🙂
LikeLiked by 1 person