Dit jaar werd het nestkastje voor de mezen bezet door huismussen. Het jong was al zo groot dat hij in de opening wachtte op de voeding.

Als Ma Mus arriveerde werd het voedsel gretig ontvangen.

Op een keer kwam Ma Mus met een meikever aan. Dat paste niet in het bekkie van de kleine. Ze droop af met meikever en al.

Na lang aarzelen was daar dan eindelijk het moment dat het jong het nestkastje verliet.

Het jong landde in de vijgenboom naast het nestkastje. Het jong is nauwelijks te onderscheiden van de ouder. Alleen aan de brede gele snavel is te zien dat het een bedelend jong is.

Nadat nummer 1 was uitgevlogen nam jong nummer 2 de plek in de opening over.

Ma Mus zat alweer klaar om ook dit jong wat lekkers te brengen.

Een paar uren na de eerste vloog ook nummer 2 uit het nest.

De eerste stop van dit jong was in de appelboom. Daar zat hij verscholen tussen de bladeren.

Ma Mus liet zich duidelijk horen. Misschien dat ze haar jongen op die manier waarschuwde voor de fotograaf. Het kan best zijn dat al eerder op de ochtend andere jongen zijn uitgevlogen, toen was ik namelijk niet thuis. Pa Mus heb ik overigens in dit hele verhaal niet gezien.

Aan het einde van de dag heb ik de inhoud van het nestkastje geïnspecteerd. Ik heb het oude nest eruit gehaald en de kamer schoongemaakt voor de volgende gasten…