Andere jaren ga ik voor de tulpenvelden naar Flevoland. Deze keer kon ik dichtbij huis blijven Toevallig reed ik langs een akker vol met tulpen. Vanaf de zijkant van de akker maakte ik deze foto.

Tussen de tulpen was een man aan het werk. Al werkend kwam hij steeds dichterbij om uiteindelijk naar mij toe te komen. Deze man kon mij van alles vertellen over dit veld en over het kweken van tulpenbollen. Deze man kwam uit Noord-Holland. Hij vertelde dat de grond in onze contreien nog schoon was dat in tegenstelling tot de grond in Noord-Holland waar men al decennia lang bollen kweekt. Hij speurde de akker af op virusbollen. De tulp wordt dan afgebroken en op de bol wordt een drupje gif gespoten. De man vertelde over vroeger in de tijd dat zijn vader en opa bollen kweekten en over de grote hoeveelheid gif wat toen werd gespoten. De mannen kwamen vroeger wit van het land door de bestrijdingsmiddelen. Hij was blij dat we nu in een andere tijd leven en er bewuster met bestrijdingsmiddelen wordt omgegaan.

Op de akker was een groot gedeelte ingericht als verdelingsveld. De man vertelde het dat het jaren en veel geld kost voordat men een nieuwe tulp heeft ontwikkeld. Negentig procent van datgene wat nu op dat veld staat kan wellicht zo de vernietiger in omdat het niet voldoet aan de verwachting. Op deze site kun je er over lezen. Als er uiteindelijk een mooie nieuwe tulp wordt ontwikkeld dan krijgt die tulp ook alle eer, zoals de tulp die door Irene Schouten werd gedoopt op het Museumplein.

Ik kreeg van deze man toestemming om de tulpen van dichterbij te bekijken en te fotograferen mits ik maar op de paden bleef.

Al fotograferend was ik al een flink stuk van de weg verwijderd waar de auto stond geparkeerd. Toen ik achterom keek zag ik de lucht steeds dreigender worden.

Het volgende moment begon het te regenen. Met de fotoapparatuur onder de jas liep ik snel terug naar de auto. Toen ik in de auto zat brak de bui echt los. Vanuit de auto maakte ik nog snel een foto.